Του Κώστα Στούπα
Παρατηρώ πως συχνά μεταξύ αυτών που οικτίρουν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας πως
παρέσυρε την χώρα του σε έναν πόλεμο εξαρχής χαμένο, είναι αυτοί που
χλευάζουν την αγορά των Ραφάλ και των φρεγατών από την Ελλάδα γιατί (κατά
τους ίδιους) η ηγεσία της χώρας δεν προτίθεται ποτέ να τις χρησιμοποιήσει
λόγω εθισμού στις υποχωρήσεις και την αδιέξοδη στρατηγική του κατευνασμού
της τουρκικής επιθετικότητας.
Σημαντικός αριθμός όσων υποστήριξαν το 2015 το "ΟΧΙ" στα μνημόνια με
οποιοδήποτε κόστος προκειμένου να εξασφαλίσουμε την "αξιοπρέπειά" μας,
κατηγορούν τους Ουκρανούς πως με το "ΟΧΙ" τους σε μια πραγματική στρατιωτική
εισβολή, καταστρέφουν τις υποδομές της χώρας, ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν με
μικρότερο κόστος αποδεχόμενοι χωρίς αντίσταση τη ρωσική κατοχή.
Επιπλέον, οι κοινοί παρονομαστές των παραπάνω κατηγοριών με το
"αντιεμβολιαστικό" κίνημα και τους "ψέκες" είναι κάτι παραπάνω από
εμφανείς.
Όλα τούτα μπορεί να είναι αντιφατικά μεταξύ τους και εκτός από
την τρικυμία εν κρανίω που διακρίνει τους περισσότερους, για κάποιους
υποκρύπτουν και δόλο...
Ας μην ξεχνάμε πως καθ' όλη τη διάρκεια του "Ψυχρού Πολέμου" η
αριστερά με τα κινήματα ειρήνης και αποπυρηνικοποίησης, λειτουργούσε ως
"πέμπτη φάλαγγα" της "σοβιετίας" στα μετόπισθεν των δημοκρατικών κοινωνιών.
Καλύτερα "κόκκινος παρά νεκρός" φώναζαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι
Γερμανοί αριστεριστές και Πράσινοι, υποκρινόμενοι πως δεν άκουγαν τα πλήθη
της "Αλληλεγγύης" στην Πολωνία που διατύπωναν σχεδόν την αντιστροφή του
συνθήματος...
Θέλω να επισημάνω λοιπόν πως η επιλογή της ειρηνικής στάσης την ώρα που
κάποιος επιτίθεται με όλη την ισχύ των όπλων σε κάποιον αδύναμο εκτός από
πράξη ηλιθίων είναι και πράξη ύποπτη...
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Η επίκληση του
φιλειρηνικού πνεύματος ως πολιτικής στάσης την ώρα που η χώρα "βιάζεται"
ωφελεί μόνο τον... βιαστή.
Η στάση της κυβέρνησης της Ουκρανίας και κυρίως της κοινωνίας της που
προβάλει σθεναρή αντίσταση με μεγάλο κόστος οφείλει να μας προβληματίσει
όλους...
Το βέβαιο, με βάση τις αναλύσεις των ειδικών πριν 15-20 περίπου μέρες, ήταν
πως η όποια αντίσταση στη ρωσική πολεμική μηχανή δεν θα διαρκούσε πάνω από
μερικές ώρες.
Η Δύση υποκρινόμενη πως τηρεί τις ηθικές της υποχρεώσεις είχε παραδώσει
κάποιες παρτίδες ελαφρού οπλισμού και ετοιμαζόταν να επιβάλει κάποιες
κυρώσεις από αυτές που θέτει όταν δεν θέλει να ενοχλήσει τη Μόσχα.
Από τις πρώτες ώρες μάλιστα είχαν σχεδιάσει την έξοδο του Προέδρου Ζελένσκι
από την Ουκρανία προκειμένου η κατάσταση να επιστρέψει γρήγορα στην
κανονικότητα των κατευναστικών υποχωρήσεων απέναντι στις δυνάμεις του
ολοκληρωτισμού. Ο Ζελένσκι όμως σε μια από τις πρώτες του δηλώσεις είπε
περίπου... στείλτε μας όπλα και ταξί για να φύγουμε...
Η στάση του Ζελένσκι, των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας και κυρίως η
σθεναρή αντίδραση της κοινωνίας ανέτρεψε τα δεδομένα.
Η πολεμική μηχανή του Πούτιν κόλλησε στη "λάσπη" και αποκάλυψε τραγικές
αδυναμίες. Ο Ρώσος δικτάτορας μπροστά στο ενδεχόμενο η γελοιοποίηση να
δρομολογήσει την ανατροπή του, πολλαπλασίασε και αύξησε την ισχύ των
επιθέσεων με αποτέλεσμα την αντίδραση της κοινής γνώμης των χωρών της Δύσης.
Οι κυβερνήσεις της Δύσης αναγκάστηκαν να αλλάξουν άρδην στάση. Οι κυρώσεις
που επέβαλαν στη Ρωσία είναι σκληρές και θα είναι και αποτελεσματικές.
Φυσικά έχουν κόστος και για τις δυτικές οικονομίες. Μένει να δούμε τις
αντοχές των δυτικών κοινωνιών.
Ο Πούτιν ακόμη και αν ισοπεδώσει ολόκληρη την Ουκρανία, ήδη έχει
ηττηθεί και θα αναγκαστεί να πληρώσει μεγάλο κόστος. Πλέον δεν είναι
διόλου απίθανο να ανατραπεί εκ των έσω και να οδηγηθεί σε κάποιο διεθνές
δικαστήριο κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου.
Τα πράγματα εδώ και μέρες θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν κατά το πρώτο
24ωρο της εισβολής ο Ζελένσκι είχε ακούσει τους Αμερικάνους και είχε
δραπετεύσει στη Δύση και ο Πούτιν είχε καταλάβει το Κίεβο χωρίς ούτε ένα
πυροβολισμό ως άλλος Γκουντέριαν (για λογαριασμό του Χίτλερ) το Παρίσι το
’40.
Αντί για "πόλεμο αστραπή" ο φέρελπις τσάρος του 21ου αιώνα έχει
μπλέξει σε έναν πόλεμο που θυμίζει Αφγανιστάν ή Βιετνάμ...
Καλά ξεμπερδέματα...
Το εσωτερικό μέτωπο
Για τα "ψέκια", τους ηθικά λοβοτομημένους καλλιτέχνες, που κωφεύουν
αδιάντροπα και τα άκρα του πολιτικού φάσματος που αναζητούν ευκαιρία
δημιουργίας "επαναστατικών" συνθηκών, δεν υπάρχει θεραπεία.
Υπάρχουμε ακόμη γιατί συνιστούν μειοψηφία.
Η κοινωνία οφείλει να ενισχύει την υγειονομική ζώνη στην περίμετρο της
μαύρης τρύπας που συνιστούν οι παραλογισμοί μιας κοινωνίας που αντιμετωπίζει
προβλήματα σήψης κυρίως λόγω της άκοπης ευημερίας της με δανεικά...
0 Σχόλια