Τυχαίνει να ξέρω καλά (ή τέλος πάντων επαρκώς) το περιβάλλον του ΕΦΚΑ. Διαδικασίες, ανθρώπους, λογικές που κυριαρχούν και τα προβλήματα βέβαια. Ειδικά τα προβλήματα που είναι διαχρονικά, πανθομολογούμενα και τερατώδη. Ο Χατζηδάκης προσπαθεί να παρέμβει σ’ αυτά, να κάνει κάτι βρε αδερφέ. Διότι ακόμα και ο πιο έξαλλος πολέμιος του νομοσχεδίου του, παραδέχεται ότι ο ΕΦΚΑ είναι σήμερα ο πιο προβληματικός δημόσιος οργανισμός της χώρας.
Πέρασαν υπουργοί και υπουργοί, διοικητές και διοικητές. Καλές προθέσεις
είχαν. Κανένας τους όμως δεν κατάφερε να κάνει κάτι ουσιώδες, κάτι που
άλλαζε την κατάσταση. Μια τρύπα έκλειναν όλοι τους, δυο άνοιγαν. Ένα
πρόβλημα αντιμετώπιζαν, δυο καινούρια εμφανίζονταν. Χρόνια τώρα ακούω τα
ίδια και τα ίδια. Ο κόσμος δεν εξυπηρετείται, η έκδοση συντάξεων καθυστερεί,
η επικοινωνία υπαλλήλων και κοινού είναι προβληματική. Τι τα γράφω; Αφού τα
ξέρουν όλοι.
Και η μόνιμη επωδός είναι «δεν έχουμε προσωπικό, δεν έχουμε προσωπικό». Ναι,
αλλά οι καιροί που το δημόσιο προσλάμβανε αβέρτα μονίμους δημοσίους
υπαλλήλους πέρασε και δεν θα ξανάρθει στον αιώνα τον άπαντα. Όποιο κόμμα κι
αν βρεθεί στην εξουσία. «Μα έχει λεφτά για διευθυντές απ’ τον ιδιωτικό
τομέα, αλλά όχι για πρόσληψη υπαλλήλων;» θα ρωτήσετε. Το διευθυντή τον
παίρνεις για τρία χρόνια, αν δεν σου κάνει τον πετάς. Το υπάλληλο τον
εγκαθιστάς για τριάντα πέντε χρόνια, ό,τι κι αν είναι.
Κι επειδή βλέπω τους υπαλλήλους του ΕΦΚΑ να είναι στα κάγκελα γι αυτούς τους
διευθυντές (και) από τον ιδιωτικό τομέα, ένα έχω να πω. Και τώρα που οι
διευθυντές προέρχονται από τους συναδέλφους τους, σπάνια είχα ακούσει
υπάλληλο να λέει καλά λόγια για τον διευθυντή του. Όλοι με μέσον είχαν πάρει
τη θέση, όλοι λειψοί ήταν, όλοι στενόμυαλοι, όλοι προβληματικοί. Μια διαρκής
μουρμούρα, μια ακατάπαυστη διαμαρτυρία. Ε τα ίδια θα λένε και τώρα.
Κι έπειτα, από τους 200 τόσους διευθυντές που έχει ο ΕΦΚΑ, πόσους θα φέρει ο
Χατζηδάκης απ’ έξω; Δέκα; Είκοσι; Οι υπόλοιποι από τον οργανισμό θα είναι,
δεν γίνεται κι αλλιώς. Υπάρχει νέο αίμα, αλλά θα υπάρξει και συνέχεια. Θα
δουν λοιπόν τη διαφορά, θα κρίνουν. Κοντολογίς, υπάρχει μεν προβληματισμός
δικαιολογημένος, αλλά η υστερία είναι αδικαιολόγητη. Μια προσπάθεια είναι,
ας τη δουν. Έτσι κι αλλιώς μόνιμοι είναι οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ, κανείς δεν
τους κουνάει απ’ τη θέση τους. Αλλοίμονο στους υπαλλήλους των ιδιωτικών
εταιρειών, όταν οι επιχειρήσεις δεν πάνε καλά. Στο δημόσιο δεν υπάρχει
τέτοιο ζήτημα, ο μισθός πέφτει.
Όσο για τη συμμετοχή των συνδικαλιστών στο Πειθαρχικό, αυτό δεν συζητείται
καν. Καλά έκανε ο Χατζηδάκης και τους έβγαλε, πουθενά αλλού δεν υπάρχει
αυτό. Ο συνάδελφος του διπλανού γραφείου δεν κρίνει ούτε δικάζει συνάδελφο.
Είναι παράλογο. Κάποιος τρίτος το κάνει. Ελάτε τώρα παιδιά, σ’ αυτό δεν
έχετε δίκιο και το καταλαβαίνετε.
Δημήτρης Καμπουράκης
0 Σχόλια