Ο καθένας λέει ό, τι η κούτρα του κατεβάσει. Το ίδιο και με τους ταχαριστερούς του Αλέξη Τσίπρα. Ρίχνουν καλάμι και όποιο «ψάρι» δαγκώσει το δόλωμα στη συνέχεια τη ψήφο του θα δώσει.
Για παράδειγμα, λένε και προτείνουν, να παγώσουν τα τιμολόγια του ρεύματος.
Και τότε; Τότε οι τιμές δεν πρόκειται να «χαμηλώσουν». Τα επιτόκια θα
καλπάσουν και οι εταιρείες θα φαλιρίσουν. Το ένα φέρνει το άλλο. Αλυσιδωτές
οι αντιδράσεις από την εφαρμογή τάχα φιλολαικών προτάσεων
Για παράδειγμα οι συντελεστές στην εστίαση «χαμήλωσαν» αλλά οι τιμές
παρέμειναν οι ίδιες. Ωραία, σου λένε, τότε να βγουν στο δρόμο οι υπηρεσίες
ελέγχου και να ρίχνουν καμπάνες. Πάλι όμως πρόβλημα. Γιατί; Επειδή οι
ιδιοκτήτες θα ισχυρίζονται πως έτσι θα ρεφάρουν τις ζημιές που είχαν υποστεί
όταν εκείνοι διατήρησαν τις ίδιες τιμές ενώ το κόστος ανέβαινε και κάλπαζε.
Αντε να βγάλεις άκρη
Και κάτι ακόμα. Το κυβερνητικό κόμμα που θα τα βάλει με τους λεγόμενους
μικρομεσαίους, στο τέλος θα καταλήξει στη Β εθνική. Απαντες σε ομηρία. Η
κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, σε ομηρία τιμών πρώτων υλών που λαμβάνονται σε
διεθνή κέντρα έξω από εδώ
Οι εταιρείες σε ομηρία των ίδιων πηγών. Οι μικρομεσαίοι σε ομηρία των
εταιρειών ενέργειας αλλά και των άλλων πολυεθνικών που καθορίζουν τις τιμές
των προιόντων
Οι πολίτες όμηροι και των ίδιων κέντρων, και της κυβέρνησης και των
πολυεθνικών αλλά και των μικρομεσαίων. Και ο πιο φτωχός όμηρος όλων αυτών.
Συμπέρασμα; Το σύστημα έτσι λειτουργεί, έτσι πορεύεται και έτσι θέλει. Ο
πλούσιος πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος
Να το αλλάξουμε; Όχι δεν θέλουμε να το αλλάξουμε. Πως αποδεικνύεται αυτό; Μα
φυσικά από τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων. Το ΚΚΕ φερ ειπείν που
διακηρύσσει κράτος κοινωνικό και φτηνές έως δωρεάν παροχές παραμένει
καθηλωμένο στα ίδια χαμηλά ποσοστά
Ποιος ο λόγος; Τα σταλινικά γκουλάγκ, ο κοινοβουλευτισμός, οι ελευθερίες, η
κατανάλωση και όλα αυτά. Τι δηλαδή; Η Ελλάδα να γίνει Αλβανία; Ποτέ των
ποτών
Από την άλλη, ελάτε στη θέση ενός που διαθέτει μόνο εξακόσια, οκτακόσια,
ακόμα και χίλια ευρώ μηνιαίως. Πως να ανταποκριθεί και από που να βγάλει για
να δώσει τόσα χρήματα για ηλεκτρισμό; Από τον τοίχο;
Και συμβαίνει τώρα, τον 21ο αιώνα, το στοιχειώδες αγαθό θέρμανσης και
ηλεκτρισμού να θεωρείται το πιο ακριβό και το πιο εξοντωτικό έξοδο σα ο
μεροκαματιάρης να πληρώνει χαβιάρι και σαμπάνια για δείπνο εκλεκτό.
Απίστευτο
Ετσι αδιέξοδο. Ετσι όπου φτωχός και η μοίρα του. Ετσι μόνος και γυμνός
ανάμεσα σε λύκους. Ετσι απροστάτευτος και αβοήθητος. Που να πας και σε ποιον
να στραφείς; Ποιον να πιστέψεις;
Αδιέξοδο από τη μια και τρόμος από την άλλη. Τρόμος λόγω Covid-19. Τρόμος
για το Αύριο. Τρόμος για τις τιμές. Τρόμος με τα τιμολόγια ενέργειας. Τρόμος
στο σούπερ μάρκετ. Τρόμος για Ουκρανία. Τρόμος για τις αποφάσεις του Τσάρου.
Τρόμος για τη στάση του πλανητάρχη. Τρόμος για τον Τούρκο σουλτάνο. Τρόμος
για ενδεχόμενη και άκρως πιθανή δημοσιονομική πειθαρχία. Τρόμος για την
εφορία. Τρόμος για όλα
Ε λοιπόν αφού είσαι απροστάτευτος και τρομοκρατημένος πως μπορείς να
αντιδράσεις; Η λοβοτομή ακρίβειας και τρομολαγνείας, η καλύτερη και ποιο
αποτελεσματική μέθοδος για κάθε φτωχού την ακινησία
Να αγωνιστείς εναντίον Κυριάκου; Να φέρεις πάλι τον Τσίπρα; Όχι ποτέ. Τότε;
Να αγωνιστείς να ρίξεις το σύστημα και να φέρεις Χότζα και Αλβανία; Ούτε
στους χειρότερους εφιάλτες σου. Τότε;
Τότε καταφεύγεις στον Υψιστο, λες «θεούλη μου κάνε κάτι» αλλά μέχρι εκείνος
μα κάνει κάτι, εσύ πορεύεσαι στο άγνωστο χωρίς αναισθητικό και ελπίδα καμία!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια