Σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο κ. Γ. Λούλης, ένας εκ των συνομιλητών του Α. Τσίπρα, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στον αυτοχειριασμό του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν μπόρεσε να μετεξελιχθεί. Και σε αυτήν την αυτοκτονική πορεία, κατά τον αρθρογράφο, παρέσυρε και τον ηγέτη του, τον Α. Τσίπρα.
Νομίζω πως αν κάποιος αυτοκτόνησε δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Α. Τσίπρας. Ο
ΣΥΡΙΖΑ πάντα ήταν ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων τάσεων, με τις αντιφάσεις
τους, που πολλές φορές δημιούργησαν προβλήματα στο έργο της κυβέρνησης των
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τότε η νομή της εξουσίας αυτά τα προβλήματα είχε τη δυνατότητα να
τα βάζει κάτω από το χαλί.
Όταν πέρασαν στην αντιπολίτευση, μετά τις ήττες του 2019, ήταν μια ευκαιρία
να συζητήσουν γιατί έχασαν και τελικά να αποφασίσουν ποιοι είναι και προς τα
πού θέλουν να πάνε. Σε αυτές τις διαδικασίες, που αναμφίβολα είναι οδυνηρές,
μπροστά μπαίνει πάντα ο ηγέτης. Και ο Α. Τσίπρας δεν ήταν και δεν είναι
απλώς primus inter pares. Ήταν ο άνθρωπος που καβαλώντας το αντιμνημονιακό
κύμα εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μιζέρια του 4%, στην εξουσία. Και μέχρι
σήμερα, παρά τη βαριά ήττα και παρά τη δημοσκοπική καθήλωση, ουδείς
αμφισβητεί την ηγεσία του μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, αν σήμερα κάτι δεν πηγαίνει καλά αυτός φέρει την ευθύνη. Έχασε
πολύτιμο χρόνο, δεν άνοιξε έναν εσωκομματικό διάλογο και το κυριότερο δεν
βγήκε ανοικτά να υποστηρίξει την πορεία που θέλει να ακολουθήσει το κόμμα
του. Γιατί και με τους κ. Μπίστη και Μουζέλη και με τους κ. Πολάκη και
Μπάρκα δεν μπορεί να υπάρξει κοινή πορεία προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Και
πάντα αυτές τις επιλογές τις κάνει ο ηγέτης. Αυτός αποφασίζει με ποιους θα
πάει και ποιους θα αφήσει. Αυτός δίνει τη μάχη για τη φυσιογνωμία που θέλει
να αποκτήσει το κόμμα του, αν θέλει βέβαια να γίνουν αλλαγές τέτοιου
επιπέδου.
Γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να συστεγασθεί με την ευρωπαϊκή
σοσιαλδημοκρατία. Οι Πασοκογενείς που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρουν
καμιά ιδεολογία. Είναι απλώς τυχάρπαστοι εξουσιομανείς. Αν αύριο
διαπιστώσουν πως το ΚΙΝΑΛ τείνει να αλλάξει τον υπάρχοντα συσχετισμό
δυνάμεων με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα εγκαταλείψουν το κόμμα τους με την ίδια ευκολία
που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ.
Έτσι, ο κοινωνικός ακτιβισμός και η καταστροφολογική αντιπολίτευση δεν
αποτελούν πολιτική πρόταση εξουσίας ενός μεγάλου και σύγχρονου κόμματος.
Για όλα αυτά, πολιτικά υπεύθυνος είναι ο Α. Τσίπρας γιατί: πρώτον, δεν
αντιλήφθηκε πως το μοναδικό ισχυρό χαρτί τού ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος και, ως εκ
τούτου, αυτός θα έπρεπε να φύγει μπροστά και όποιος θέλει τον ακολουθεί και
δεύτερον, γιατί δεν αντιλήφθηκε πως ο συγκεκριμένος ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα βαρίδι
που θα παρασύρει και τον ίδιο στον βυθό.
Δε γνωρίζω αν τώρα, μόλις 18 μήνες πριν τις εκλογές, έχει τα περιθώρια
τέτοιων καθοριστικών πρωτοβουλιών και κυρίως αν μπορεί να προχωρήσει σε
τέτοιες κινήσεις με τον Ν. Ανδρουλάκη να διεκδικεί από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που
πιστεύει ότι του ανήκει.
Σάκης Μουμτζής
0 Σχόλια