Του Απόστολου Αποστόλου
Ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα στο κεφάλαιο με τίτλο «Οι ταραντούλες» μας δίνει με
μοναδικό τρόπο το μέλλον της ανθρωπότητας όταν θα εξαρτάται από το μονισμό
και το δόγμα μιας απόλυτης αρχής.
Τι μας λέει μεταξύ άλλων: «…Καλώς ήρθες ταραντούλα! Στη ράχη σου απλώνεται
το μαύρο τρίγωνο που είναι το γνώρισμά σου. Η εκδίκηση καλύπτει την ψυχή
σου: και όταν δαγκώνεις βγαίνει μαύρο κακάδι. Το φαρμάκι σου κάνει την
καρδιά να στροβιλίζεται μέσα στην εκδίκηση …Ταραντούλες μου είστε διψασμένες
για εκδίκηση! …»
Αυτές τις ταραντούλες τις βλέπουμε δίπλα μας, είναι οι ταραντούλες του
κλινικοποιημένου κόσμου μας.
Εκείνες που λειτουργούν ως τελεστικοί καθοδηγητές της ζωής μας. Είναι τα
Καπιτώλια που αν τα αμφισβητήσεις σε περιμένει η τιμωρία.
Και αυτός ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν ήξερε ότι ο πολιτικός προσανατολισμός σε
θέλει τώρα πια να έχεις την ανεξίτηλη σφραγίδα υποταγής στο μπράτσο σου;
Μα αλήθεια που πήγαινε και δεν θυμόταν τον Όργουελ όταν μιλούσε για τις
τρεις αυτοκρατορίες;
Όπως και εμείς μάθαμε πια ότι η ασύγκριτη εντολή του πρωθυπουργού μας, είναι
κάνε αυτό που σου λέω και δέξου αυτό που σου δίνω ως πολιτική πρόταση αλλιώς
σε περιμένει το δάγκωμα της ταραντέλας.
Τι μας έλεγε ο Νίτσε.
Είμαστε στο δίχτυ της εκδίκησης.
Η σημαία ευκαιρίας της εποχής μας είναι εκείνο το «συμβιβάσου», δεν υπάρχουν
λύσεις πέρα από αυτές που σου δίνω εγώ ο Αυτοκράτορας – πρωθυπουργός σου με
την αποφατική κατάφαση του εξαναγκασμού.
Συμβιβάσου λοιπόν με τις ανατιμήσεις της ενέργειας, των αγαθών πρώτης
ανάγκης. Συμβιβάσου με τον χαμηλό τζίρο των μαγαζιών, με την ανεργία, με τα
κουκουβαγία (ΑΕΙ), όπου το διδακτικό προσωπικό δεν διαθέτει αναγνωρισμένους
τίτλους σπουδών. Συμβιβάσου με τα εμβολιαστικά χαράτσια, με την απλωσιά του
φόβου, με τα ανεπανόρθωτα και ανασφαλή.
Βλέπετε οι σύμβουλοι του Αυτοκράτορα, αλλά και ο ίδιος έχουν «μια κυνική
αντίληψη της ιστορίας» όπως θα έλεγε o Έντουαρντ Χάλετ Καρ.
Επιπλέον οι νομικοί του σύμβουλοι (και αν δεν κάνω λάθος έχει και
συνταγματολόγο στους συμβούλους του) δεν του είπαν αυτό που ηχεί από το
ομηρικό «πτολίεθρον» έως τον Γκλότζ Γκουστάβ, την Ρούθ Μπένεντικτ και τον
Τζ. Μπαλαντίρ (Antropologie politque), ότι δημοκρατία σημαίνει κοινωνική
συναίνεση.
Ας του έκαναν ένα μάθημα Συνταγματικού Δικαίου και να του έλεγαν ότι το
Σύνταγμα εγκαθιδρύει τη νομιμότητα και ότι παρέχει το πλαίσιο των κανόνων
για τη λειτουργία της πολιτείας και δεν μπορεί να επιβάλλει χαράτσια
οικονομικά (100 ευρώ στους ανεμβολίαστους ηλικιωμένους) με το έτσι θέλω.
Αλλά ο ίδιος έχει μια άλλη λογική την εξέφρασε στη συνέντευξή του. «Δεν
είναι υποχρεωτικό το πρόστιμο των 100 ευρώ, εμβολιάζεσαι και δεν πληρώνεις.»
Η λογική όμως του Αυτοκράτορα «στεγάζει μέσα τον εχθρό της» όπως έλεγε ο
Πασκάλ.
Επιπλέον ας το καταλάβουν σύμβουλοι και Αυτοκράτορας ότι η δημοκρατία έχει
ανάγκη και τη νομιμότητα και τη νομιμοποίηση και οφείλει να θεωρεί την
κοινωνική συναίνεση ως ολοκλήρωση της δημοκρατικής λειτουργίας. Και ας
μάθουν επιτέλους ότι η πολιτική αξιοπιστία είναι νοητή μόνο ως αποτέλεσμα
της παραπάνω θεμελίωσης.
Επιπλέον ο Αυτοκράτορας δοκίμασε για μια ακόμη φορά να δώσει πολιτικές
υποσχέσεις που τις παίρνουν οι χαρταετοί της Αποκριάς. Τι μας είπε λοιπόν,
αύξηση κατώτερου μισθού. Πόση θα είναι η αύξηση δεν μας είπε. Προφανώς γιατί
θα είναι ψίχουλα μπροστά στα χειμαζόμενα πορτοφόλια των πολιτών από τις
αυξήσεις όλων των αγαθών.
Είμαστε στην εποχή όπου η πολιτική ζητά εναγωνίως έγκριτους ψεύτες. Να γιατί
ο Ζιλιέν Μπεντά έγραφε «λατρεύουμε τη Δημοκρατία μισούμε αυτούς που την
αντιπροσωπεύουν».
‘Όμως το αυθόρμητο, το τυχαίο και το παράδοξο, αλλά και «η κουλτούρα της
καταγγελίας» κατά τον Πώλ Ιονέ είναι μπροστά μας και αποτελούν τους
αυτουργούς της ιστορίας.
Πλησιάζει όμως η στιγμή όπου ο Αυτοκράτορας- πρωθυπουργός θα θυμίζει την
«αλατένια κούκλα» του Ραμακρίσνα. Τι μας λέει λοιπόν ο Ραμακρίσνα: «Ήταν
κάποτε μια αλατένια κούκλα, που κατέβηκε στη θάλασσα, σκοπεύοντας να
μετρήσει το βάθος της… Φθάνοντας στην άκρη της θάλασσας παρατηρούσε τον
απέραντο ωκεανό. Ως το σημείο αυτό εξακολουθούσε να είναι η αλατένια κούκλα.
Μόλις έκανε ένα βήμα παραπάνω κι έβαλε το πόδι της στο νερό έγινε ένα με τον
ωκεανό και χάθηκε τελείως…»(Ρ. Ρολάν: Ο βίος του Ραμακρίσνα. 1964.)
Είναι σίγουρο ότι θα εξαφανιστεί ο Αυτοκράτορας, κοντά είναι οι εκλογές και
στο χέρι μας είναι να μην έχουμε άλλους. Και «στο μεγάλο τραπέζι της
Αναστάσεως» όπως λέει και ο Οδ. Ελύτης (βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν
κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως) θα καούν τα τζουκ μποξ της
παρά-πληροφόρησης και οι γραφειοκράτες της ψευδοεπώνυμης επιστήμης.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
0 Σχόλια