2022: Μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις και παγίδες στον δρόμο για τις εκλογές

Στο χρόνο που πέρασε, η πανδημία έβαλε τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εθνικό επίπεδο, τη σφραγίδα στην εποχή των μεγάλων απρόβλεπτων κινδύνων και κρίσεων. Εκτροχίασε με τρόπο δραματικό τις ζωές των ανθρώπων, την οικονομική λειτουργία των κρατών, τους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων. Αν και η καταστροφική δυναμική της μειώνεται, και οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι σύντομα θα είναι ένα ενδημικό φαινόμενο, οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες ούτε θα υποχωρήσουν αμέσως ούτε θα εξαφανιστούν.

Με αυτό ως δεδομένο, η αναγγελία από ορισμένους κυβερνητικούς κύκλους του νέου χρόνου ως έτους εκλογικής προετοιμασίας για το «εκλογικό 2023», δημιουργεί ένα λανθασμένο υπόβαθρο.

Ο χρόνος που άρχισε δεν είναι ένας χρόνος, παρένθεση στο δρόμο προς τις εκλογές. Είναι ο ζωτικός χρόνος, μέσα στον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαντλώντας δυνάμεις και εφεδρείες πρέπει να προωθήσει τις δομικές αλλαγές που υποσχέθηκε, να ολοκληρώσει κάποια γενναία βήματα που ξεκίνησαν με τελικό στόχο να αλλάξει το αναπτυξιακό υπόδειγμα της χώρας.

Μια εκλογολογία… αλλά ελληνικά «αν δεν βρέξει, θα χιονίσει» είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια για το νηπιώδες και εγωκεντρικό πολιτικό σύστημα και τους πολίτες που έχουν εκπαιδευτεί να πιστεύουν ότι η κυβερνητική θητεία είναι ο άχρηστος χρόνος ανάμεσα σε δυο εκλογές.

Η κουβέντα για τα εκλογικά σενάρια θα βοηθήσει τον τακτικισμό του κ. Τσίπρα στις εσωκομματικές διεργασίες και τις διευθετήσεις ισχύος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Θα υποσκάπτει όμως κάθε μέρα το κυβερνητικό έργο όπως το έχουμε δει να συμβαίνει δεκάδες φορές. Ομάδες και ομαδούλες θα απαιτούν και θα πιέζουν. Ο φόβος για το πολιτικό κόστος προ της κάλπης θα μεγαλώνει. Η ακρασία θα παραμονεύει.

Όσοι μη ψηφοφόροι της ΝΔ, την εμπιστεύτηκαν το 2019 προφανώς διαθέτουν τον ορθολογισμό να εξηγήσουν και τις αστοχίες και τα «μπρος πίσω» μέσα στην ειδική συνθήκη της πανδημίας. Συνυπολογίζουν τι συμβαίνει διεθνώς, ποιες είναι οι επιδόσεις υποδειγματικών κρατών, ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες της χώρας. Πιθανόν πριν φτάσουν να ψηφίσουν τον Κ. Μητσοτάκη ίσως να εξάντλησαν την ευπιστία τους σε όσους διέθεταν τις μαγικές λύσεις και συνταγές.

Η πανδημία έχει τραυματίσει χωρίς αμφιβολία την εικόνα της διαχειριστικής επάρκειας της κυβέρνησης. Αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι τα «τραύματα» παραμένουν επιφανειακά - σε σχέση με το μέγεθος της μάχης που δίνεται επί μήνες σε καθημερινό επίπεδο - και ότι υπάρχει και το πολιτικό σχέδιο και ο χρόνος για την επούλωση τους. Η ανάκτηση της τρωθείσας εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έχει έναν και μόνο δρόμο «Σχέδιο και Συνέπεια».

Προς αυτή την κατεύθυνση εκτιμούν τα κυβερνητικά στελέχη, θα λειτουργήσει το «Ενοποιημένο Σχέδιο Κυβερνητικής Πολιτικής του 2022» το οποίο παρέλαβαν οι υπουργοί στην τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Περιλαμβάνει τον οδικό χάρτη και τους πυλώνες του σχεδιασμού για μια ισόρροπη, βιώσιμη, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Με επέκταση του ψηφιακού εκσυγχρονισμού, την πράσινη μετάβαση την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Στο μέσο της κυβερνητικής θητείας στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος ζητάει από τις κυβερνήσεις ό,τι ζητάει και από το νέο χρόνο. Ελπίδα και προοπτική.

Αυτά εξακολουθεί παρά, τις αβελτηρίες, να τα προσφέρει η κυβέρνηση της ΝΔ και δεν τα προσφέρει (ακόμη) ως εναλλακτική ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε φυσικά το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ.

Θα τα πλήξει όμως μια υποχώρηση της κυβέρνησης από τη δέσμευση που ανέλαβε το 2019 για σταθερότητα ως προς τον εκλογικό κύκλο, τον σεβασμό των συνταγματικών επιταγών και το πρόταγμα των αναγκών της χώρας.