Οδεύοντας προς τον Δεκέμβριο, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να αντιληφθεί ότι «μέσα δεν πάμε καλά»: είναι προφανές ότι και αυτό το φθινόπωρο καθυστερήσαμε να πάρουμε μέτρα αποφυγής του συνωστισμού, όπως αργήσαμε και να πιέσουμε τους ανεμβολίαστους.
Η κυβέρνηση έδειξε μία αμφιθυμία τον Οκτώβριο , θέλοντας να παραμείνει πιστή
στην υπόσχεση που είχε δώσει σε όσους έκαναν το εμβόλιο, ότι θα ήταν ένα
«διαβατήριο ελευθερίας». Μόνον που η υπόσχεση δόθηκε στις αρχές της άνοιξης,
πριν από την επικράτηση της μετάλλαξης Δέλτα – που άλλαξε πολλά στην πορεία
της επιδημίας, μιας και έκανε πολύ πιο εύκολη την μετάδοση του ιού.
Ακόμα και για την τρίτη δόση του εμβολίου – και ενώ χιλιάδες ηλικωμένοι
είχαν συμπληρώσει το εξάμηνο στα τέλη του καλοκαιριού – η καθυστέρηση ήταν
σημαντική, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το ποσοστό των εμβολιασμένων που
νοσούν και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν να διασωληνωθούν.
Φτάσαμε σχεδόν στα μέσα Νοεμβρίου για να ξεκαθαριστεί ότι ο καθένας έχει
δυνατότητα να κλείσει το ραντεβού για την αναμνηστική δόση 15 ημέρες πριν να
λήξει το εξάμηνο από την ολοκλήρωση του εμβολιασμού του. Κι όμως, το
παράδειγμα του Ισραήλ θα έπρεπε να έχει οδηγήσει τα βήματα της κυβέρνησης,
μιας και τα αποτελέσματα εκεί ήταν άμεσα.
Βεβαίως, είναι πλέον σαφές ότι πίσω από τις αμφιθυμίες, υπάρχουν και άλλοι
υπολογισμοί: για παράδειγμα, κανείς που έχει σώας τας φρένας μπορεί πλέον να
μιλήσει για άλλο ένα οριζόντιο lockdown, από την στιγμή που δεν υπάρχουν
χρήματα για να υποστηριχθεί. Η οικονομική ζημιά θα είναι πολύ μεγάλη, σε μία
στιγμή μάλιστα που η οικονομία δείχνει ότι μπορεί να ξεπεράσει πλήρως την
πανδημία από το πρώτο εξάμηνο του 2022, ενώ πλέον είναι σαφές ότι και με την
έλευση των φαρμάκων από τους πρώτους μήνες της επόμενης χρονιάς – και φυσικά
με την τρίτη δόση του εμβολίου – τα πράγματα θα είναι υπό έλεγχο για την
έναρξη της επόμενης τουριστικής σαιζόν, που προβλέπεται χρυσοφόρα.
Ως εκείνη τη στιγμή, θα περάσουν αρκετοί δύσκολοι μήνες – που θα είναι ακόμα
πιο δύσκολοι για το εθνικό σύστημα υγείας, τους ανθρώπους του και βεβαίως,
για εκείνους που θα νοσήσουν, είτε από κορωνοϊό, είτε από ο,τιδήποτε άλλο.
Όταν άνθρωποι φτάνουν να διασωληνόνονται εκτός ΜΕΘ επειδή δεν υπάρχουν
διαθέσιμα κρεβάτια, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί
την κρισιμότητα της κατάστασης.
Είναι προφανές ότι η πίεση προς την πλευρά των ανεμβολίαστων πρέπει να
ενταθεί: ήδη, η υποχρέωση για rapid test ακόμα και στο καφέ, «σπρώχνει»
αρκετούς στα εμβολιαστικά κέντρα, ενώ οι ακρότητες κάποιων αρνητών, που
αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο για να τα γλυτώσουν από το
….βασανιστήριο της μάσκας, οδηγούν αρκετούς άλλους στο να σκεφτούν λίγο πιο
ψύχραιμα.
Βεβαίως, υπάρχει και η επιλογή της επέκτασης της υποχρεωτικότητας του
εμβολιασμού για συγκεκριμένες κατηγορίες, ενώ και η τρίτη δόση αναδεικνύεται
σε ένα μεγάλο στοίχημα, ειδικά για τους πολίτες άνω των 60 ετών, όπως λένε
οι ειδικοί, πολλοί εκ των οποίων μιλούν για «πρώην εμβολιασμένους» , όταν
έχουν παρέλθει οι 6 μήνες.
Είναι προφανές ωστόσο ότι για τέτοιες αποφάσεις, απαιτείται και μία υπεύθυνη
αντιπολίτευση, που δεν θα επενδύει στην καταστροφή, ούτε θα λοξοκοιτάζει
προς τους αρνητές, αλλά θα «σπρώχνει» την κυβέρνηση. Τον ρόλο αυτό έπαιξε
για πολλούς μήνες το Κίνημα Αλλαγής – όμως , μετά από τον θάνατο της Φώφης
Γεννηματά έχει μπει αναπόφευκτα σε έναν κύκλο εσωστρέφειας.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη πλευρά, αφού λοξοκοίταξε για πολύ
καιρό προς την πλευρά των αρνητών, επένδυσε πολιτικά στο ότι τάχα η
κυβέρνηση «διχάζει» με την υποχρεωτικότητα. Στη συνέχεια, ανακάλυψε τα περί
επιτροπής ειδικών «κοινής αποδοχής»- λες και υπάρχουν «γαλάζιοι» και
«κόκκινοι» λοιμωξιολόγοι - και κατέληξε στο «αν δεν μπορούν , να φύγουν», με
το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση «δεν κατάφερε να πείσει» τους αρνητές να
εμβολιαστούν. Εδώ, ο Αλέξης Τσίπρας τρόμαξε να πείσει τον κ. Παύλο Πολάκη να
κάνει το εμβόλιο…
Στέφανος Τζανάκης
0 Σχόλια