Επικίνδυνες φαντασιώσεις για τους “φιλέλληνες” της νέας γερμανικής κυβέρνησης
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Ειλικρινά πρέπει να είναι κάποιος εντελώς άσχετος με την σύγχρονη γερμανική
πραγματικότητα, ή απλά προβοκάτορας για να βλέπει θετικές προοπτικές στο νέο
κυβερνητικό σχήμα και να μην προβληματίζεται με το μείζον:
Ότι υπουργός οικονομικών, αρμόδιος για τα θέματα της Ευρωζώνης, αναλαμβάνει
ένας νεαρός κλώνος του Σόιμπλε. Ο ακραία νεοφιλελεύθερος, οπαδός της σκληρής
δημοσιονομικής πειθαρχίας, των αυστηρά ελεγχόμενων ελλειμμάτων και βέβαια
της διαρκούς γερμανικής εποπτείας των χωρών του Ευρωπαικού Νότου, Κρίστιαν
Λίντνερ.
Ο αρχηγός των Γερμανών «Φιλελεύθερων» θα αποτελέσει τεράστιο εμπόδιο σε
οποιαδήποτε σκέψη αμοιβαιοποίησης του ευρωπαικού χρέους. Επιβλήθηκε στο
υπουργείο οικονομικών από το σκληρό βιομηχανικό κατεστημένο της Βαυαρίας,
ακριβώς για αυτή την αποστολή και ως απαράβατος όρος για να επιτραπεί η
συμμετοχή των Πράσινων στη νέα κυβέρνηση.
Το έργο φάνηκε από πολύ νωρίς και το επεσήμανα εγκαίρως από αυτήν εδώ την
στήλη. Όταν ξαφνικά οι δημοσκοπήσεις έφερναν στη πρώτη θέση τους Πράσινους
και αυτή την κακόγουστη επαρχιώτισσα θείτσα με τις μελιτζανί ανταύγειες στα
μαλλιά, αλλά χωρίς την παραμικρή διεθνή πολιτική εμπειρία, στο σύστημα
βάρεσε κόκκινος συναγερμός.
Εξίσου ξαφνικά, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ανακάλυψαν ότι η υπέροχη
Αναλένα, είχε φουσκώσει λίγο το βιογραφικό της και είχε ξεχάσει να δηλώσει
κάτι εισοδήματα στο «πόθεν έσχες». Αν χρειαζόταν είναι βέβαιο ότι θα
έβρισκαν και τίποτα κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα που είχε αμελήσει να
πληρώσει όταν ήταν φοιτήτρια. Αλλά δεν χρειάστηκε.
Η υποψήφια των «Πρασίνων» πέρασε γρήγορα στη τρίτη θέση των μετρήσεων
και διασφαλίστηκε ότι δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει το αξίωμα της
Καγκελαρίου.
Οι Γερμανοί βιομήχανοι που αποφασίζουν την σύνθεση των γερμανικών
κυβερνήσεων από την εποχή του Αντενάουερ, πιθανόν και…νωρίτερα, είχαν εξ’
αρχής αποδεχθεί την συμμετοχή των Πρασίνων στη νέα κυβέρνηση, για να σπάσει
λίγο η μονοτονία της Μερκελικής περιόδου. Αλλά προς Θεού, όχι σε
πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι Πράσινοι, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχουν δοκιμαστεί σε κυβερνητικό σχήμα
και πέρασαν με απόλυτη επιτυχία τις εξετάσεις «γερμανικής εθνικής
συνείδησης». Μην ξεχνάμε ότι ένας από αυτούς, παιδί των λουλουδιών και
φιλειρηνιστής τάχα μου, ο Γιόσκα Φίσερ ήταν εκείνος που ξανάφερε την
Γερμανία στον τόπο του ναζιστικού εγκλήματος με την συμμετοχή της στον
απάνθρωπο Νατοικό βομβαρδισμό της Σερβίας.
Σήμερα οι Πράσινοι, εμφανίζονται ως οι πιο φανατικοί οπαδοί του ΝΑΤΟ, τα
καλύτερα παιδιά του Ατλαντικού κλαμπ που διαφημίζουν την Ρωσοφοβία ως νέο(αν
και γνώριμο από την εποχή του Χίτλερ)δόγμα της γερμανικής εξωτερικής
πολιτικής.
Η σημερινή τους ατζέντα με την υστερία της πράσινης ανάπτυξης, ταιριάζει
απόλυτα με τις ανάγκες του εξαγωγικού λόμπι της Γερμανίας που θέλει να
πλημμυρίσει με ανεμογεννήτριες και ηλεκτρικά αυτοκίνητα τους
καρπαζοεισπράχτορες της ευρωπαικής περιφέρειας. Μέχρι εκεί όμως.
Οι Πράσινοι είναι χρήσιμοι, αλλά όχι για πρώτο βιολί. Στις τάξεις τους έχουν
διάφορους περιθωριακούς, ψυχάκηδες της κλιματικής αλλαγής που προτείνουν την
απαγόρευση κατανάλωσης κρέατος επειδή οι…πορδές των αγελάδων συμβάλλουν στην
τρύπα του όζοντος, ενώ και η ίδια η Αναλένα έχει κατά καιρούς εκστομίσει
διάφορες…τρελίτσες όπως η απαγόρευση πτήσεων εσωτερικού για περιβαλλοντικούς
λόγους(ιδέα που προκάλεσε σύγκρυο στην κρατικοδιαίτη-πλέον-Λουφτχάνσα).
Το βαθύ γερμανικό κράτος δεν μπορούσε να ρισκάρει τέτοιου είδους αποκλίσεις.
Γι αυτό και το κουμάντο στα οικονομικά θέματα, ιδίως αυτά που αφορούν την
δημοσιονομική πολιτική θα έχει το απόλυτα ελεγχόμενο κόμμα της αγοράς, οι
νεοφιλελεύθεροι του FDP, που λειτουργούν ως μπαλαντέρ εξισορρόπησης του
βιομηχανικού πυλώνα, σε όλη την μεταπολεμική περίοδο.
Επί της ουσίας τώρα, σε ότι αφορά Ελλάδα και Τουρκία: Ο ισχυρισμός ότι οι
Πράσινοι είναι «φιλέλληνες» και εχθροί των Τούρκων, δεν αντέχει σε καμία
κριτική. Πρόκειται για μύθευμα σε επίπεδο “fake news”. Mέχρι πρότινος είχαν
Τούρκο συμπρόεδρο, ο οποίος εξακολουθεί να εκλέγεται μαζί με άλλους τέσσερις
Τούρκους στις τάξεις τους.
Εχθρός τους λοιπόν δεν είναι η Τουρκία, αλλά ο Ερντογάν, γιατί ακριβώς
απευθύνονται σε εκλογικό κοινό Κεμαλιστών και αριστερών Τούρκων που ζουν
στην Γερμανία. Αν παρελπίδα στραβοπατήσει ο Σουλτάνος και πάρουν τον πρώτο
λόγο οι Κεμαλιστές της αντιπολίτευσης, θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να
τους αγκαλιάσουν.
Αλλους εννιά Τούρκους βουλευτές εξέλεξαν και οι Σοσιαλδημοκράτες σπεύδοντας
να διορίσουν και μία Τουρκάλα, ως αντιπρόεδρο στη βουλή. Αρα τα περί
αντιτουρκισμού της νέας γερμανικής κυβέρνησης, βρίσκονται στη σφαίρα της
ανεκδοτολογίας.
Μπορεί η «Πράσινη Αναλένα», ως υπουργός εξωτερικών να έρθει σε ρητορική
αντιπαράθεση με τον Ερντογάν, αλλά δεν θα κάνει τίποτα που θα δυσαρεστήσει
το τουρκικό ακροατήριο ή θα βλάψει τις πάγιες γερμανικές
γεωστρατηγικές επιδιώξεις.
Σε ότι αφορά το θέμα των αποζημιώσεων, οι θέσεις των «Πρασίνων» είναι εξόχως
ασαφείς. Ναι μεν «αναγνωρίζουν το έγκλημα», αλλά…στην ηθική του διάσταση.
Οχι τις οφειλές. «Να μην ξεχάσουμε» είναι το μότο τους και προτάσσουν στο
πρόγραμμα τους την λεγόμενη «κουλτούρα μνήμης», το γνωστό γερμανικό εφεύρημα
απύθμενης υποκρισίας, που αναμασούν όλοι οι επίσημοι εκπρόσωποι του
Βερολίνου.
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει μόνο η γερμανική Αριστερά(Die Linke)έχει καθαρές
θέσεις για τις επανορθώσεις, κυρίως σε ότι αφορά το Κατοχικό Δάνειο. Γι αυτό
και ίσως πάτωσε εκλογικά. Αλλά στην θεωρητική περίπτωση που οι
Πράσινοι θα ήθελαν να το κουβεντιάσουν, πως ακριβώς αυτό θα συμβεί από την
στιγμή που η σημερινή ελληνική κυβερνητική και πολιτειακή ηγεσία αποφεύγει
να το θέσει;
Για να μην καλλιεργούνται λοιπόν επικίνδυνες ψευδαισθήσεις: Δεν έχουμε
τίποτα «ευεργετικό» να αναμένουμε από τη νέα γερμανική κυβέρνηση. Θα
υπηρετήσει με συνέπεια τις προτεραιότητες των προηγούμενων με έμφαση στην
πράσινη ανάπτυξη που εξυπηρετεί τις γερμανικές εξαγωγικές ανάγκες.
Ειδικότερα στο πεδίο που μας ενδιαφέρει, της δημοσιονομικής χαλάρωσης, δεν
πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή αλλαγή, αντίθετα θα αναβιώσει η γραμμή
Σόιμπλε, υπό τον φόβο και του πληθωρισμού που προκαλεί νευρική κρίση στους
Γερμανούς από την εποχή της Βαιμάρης.
Τώρα, γιατί κάποιοι στην Ελλάδα πανηγυρίζουν, μην με ρωτάτε. Ισως για να
πουλήσουν πιο εύκολα οι Γερμανοί τη πραμάτεια τους…
0 Σχόλια