Δακτύλιος, μια αποκλειστικά ελληνική πατέντα για τον έλεγχο της
κυκλοφορίας και της ρύπανσης μιας μεγαλούπολης.
Η απόφαση για την εκ περιτροπής κυκλοφορία των αυτοκινήτων ανάλογα με το τελευταίο ψηφίο της πινακίδας τους ξεκίνησε στην ενεργειακή κρίση, όμως υιοθετήθηκε αργότερα για να αντιμετωπιστεί το τότε υπαρκτό πρόβλημα της ρύπανσης στο κέντρο της Αθήνας.
Δυστυχώς, από το ξεκίνημα της εφαρμογής του μέτρου υπήρχε η βάσιμη υπόνοια
πως το νέφος δεν επρόκειτο να… σταματήσει στη Λ. Αλεξάνδρας, τη Φιλολάου ή
την Κωνσταντινουπόλεως, που ήταν κάποιοι από τους κεντρικούς δρόμους οι
οποίοι οριοθετούσαν τον λεγόμενο «Δακτύλιο».
Στην πράξη έγινε ακριβώς το αντίθετο, καθώς τα αυτοκίνητα συνωστίζονταν γύρω
από την απαγορευμένη αυτή περιοχή, επιτείνοντας το πρόβλημα της ρύπανσης. Ο
κόσμος, μάλιστα, σύντομα προχώρησε στην αγορά ενός δεύτερου αυτοκινήτου,
προκειμένου να μπορεί να μετακινείται όλες τις ημέρες του χρόνου.
Παρά την αστοχία του όλου σχεδιασμού, ο Δακτύλιος ίσχυσε και αστυνομευόταν
για πολλά χρόνια, μέχρι που η έλευση του Μετρό έκανε πιο ανθρώπινη την
κίνηση στην πόλη, ενώ η απελευθέρωση της κυκλοφορίας για όλες τις ημέρες του
χρόνου, στα πιο σύγχρονα αυτοκίνητα, περιέπλεξε τη δυνατότητα ελέγχου του
ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
Η παρούσα κυβέρνηση, που έχει δείξει την πρόθεσή της, όπως για παράδειγμα
στην περίπτωση του αντικαπνιστικού νόμου, να καταστήσει σαφές ότι οι νόμοι
είναι για να εφαρμόζονται, ανακοίνωσε πως στο εξής ο Δακτύλιος θα
αστυνομεύεται και πάλι. Ταυτόχρονα, προέβη σε ψαλίδισμα των αυτοκινήτων τα
οποία δικαιούνται να κυκλοφορούν καθημερινά, περικοπή στην οποία, πέρα από
κάποια χαριστικά «ελευθέρας», συμπεριελήφθησαν και τα μοντέλα τεχνολογίας
Euro 5.
Η επιλογή αυτή είναι άδικη, αν μη τι άλλο για τα βενζινοκίνητα με τη
συγκεκριμένη αντιρρυπαντική τεχνολογία, καθώς τα όρια των εκπομπών τους
είναι ακριβώς ίδια με των Euro 6, στα οποία όμως δίνεται η δυνατότητα να
κυκλοφορούν ελεύθερα σε καθημερινή βάση (με CO2 κάτω των 120 γρ./χλμ.)!
Αυτός δηλαδή που, σύμφωνα με το πλαίσιο το οποίο έθεσε το ίδιο το κράτος,
αγόρασε σχετικά πρόσφατα ένα αυτοκίνητο για να κάνει τη δουλειά του στο
κέντρο, εντελώς άδικα και απροειδοποίητα θα αναγκαστεί να το αντικαταστήσει
με ένα ακόμα πιο σύγχρονο, τη στιγμή που δίπλα του -έστω και τις μισές
μέρες- κινούνται αυτοκίνητα εικοσαετίας με πολλαπλάσιους ρύπους και ελλιπή
έλεγχο από τα ΚΤΕΟ. Για να μην αναφερθούμε στα απαρχαιωμένα ταξί τα οποία
κατακλύζουν τους δρόμους της πρωτεύουσας ή τα τζάκια που υποδέχονται κάθε
πιθανή καύσιμη ύλη για να ζεσταθούν τα σπίτια.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα φτιαχνόταν πρώτα ένα άρτιο σύστημα
συγκοινωνιών και θα προαναγγελλόταν αρκετά χρόνια πριν κάθε σχεδιαζόμενος
περιορισμός στην κυκλοφορία των οχημάτων, έτσι που ο κόσμος να μη νιώθει ότι
πιάνεται κορόιδο. Και τότε θα ήταν πιο δίκαιη και ευκολότερη η οποιαδήποτε
αστυνόμευση. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια. Η κυβέρνηση είναι
υποχρεωμένη να σχεδιάζει με ορίζοντα -όχι ευκαιριακά- και η αντιπολίτευση να
αποφεύγει κάθε λαϊκίστικη ρητορική που αφορά ακύρωση νόμων και συμφωνιών,
όταν και εφόσον βρεθεί στην εξουσία._
Μιχάλης Σταυρόπουλος
0 Σχόλια