Όλα τα πράγματα έχουν δύο τουλάχιστον όψεις και τα γεγονότα επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις. Πάμπολλα τα παραδείγματα, ειδικά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία.
Θετικά για τη διακυβέρνηση αλλά και για τον τόπο τα αποτελέσματα των
μετρήσεων της κοινής γνώμης. Καταγράφουν πολιτική σταθερότητα με διάρκεια
και αίσθημα ασφάλειας της κοινωνίας, ενισχύοντας το οικονομικό περιβάλλον,
τις επενδύσεις, την απασχόληση, την ανάπτυξη. Δίνουν στους κυβερνήτες, αλλά
και τους πολίτες, άνεση χρόνου και δυνατότητα να σχεδιάσουν το μέλλον και να
εφαρμόσουν τα προγράμματά τους. Η μία όψη.
Παράλληλα όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος ανάπτυξης στο κυβερνών πολιτικό
προσωπικό εγωιστικής αντίληψης, εφησυχασμού, πολιτικής ραστώνης,
στασιμότητας. Μεγάλων εχθρών της δημιουργίας και της προόδου, αρχή του
δρόμου της κατάρρευσης που επιταχύνεται με την, κατά κανόνα, επιλογή του
λαϊκισμού, ως μέσου αντίδρασης στην πολιτική αδράνεια. Η δεύτερη όψη.
Μια άλλη, η τρίτη, όψη της θετικής εικόνας στις μετρήσεις, είναι ο κίνδυνος
προσέλκυσης των φαύλων, από το μέλι της εξουσίας.
Σαν τις μύγες οσμίζονται οι ανίκανοι, οι ανήθικοι, οι αχρείοι - οι φαύλοι -
την διαφαινόμενη πολιτική διάρκεια. Εκτιμώντας ότι η κυβερνώσα παράταξη θα
παραμείνει για πολύ ακόμα στα έδρανα της εξουσίας, σπεύδουν να «πιάσουν
στασίδι». Η μετακίνηση, ακόμα και με «κολοτούμπα», είναι εύκολη υπόθεση για
την κατηγορία αυτή των πολιτών, καλό είναι να μην υποτιμάται το εύρος της,
που καταφέρνουν να «εκτρέφονται» στο διηνεκές, δημοσυντήρητοι, από την
εξουσία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι «η δημόσια εκτροφή», η μεγάλη
παθογένεια του Ελληνικού κράτους, απότοκος των αριστερών προκαταλήψεων της
Ελληνικής κοινωνίας. Ένας πάνω ένας κάτω στο Δημόσιο, λίγο το κακό. Είναι
πως οι φαύλοι δεν αρκούνται στο σιτηρέσιο της εξουσίας, επιδιώκουν και
πολλάκις καταφέρνουν να καταλάβουν μερίδιο της άσκησής της. Εκτός από τους
οικονομικούς λόγους κινούνται και από άμετρη φιλοδοξία, δίψα για εξουσία και
ψυχολογική ανάγκη προβολής στο προσκήνιο.
Ιδιαίτερα ικανοί στο να πείθουν, με υποκριτικούς όρκους πίστης, πειθήνιας
υπακοής και κολακείες, προς τα κάτω, τους πολίτες και πάνω, τους «αρχηγούς»,
σε όλα τα επίπεδα. Πρωθυπουργούς, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους κλπ.
Γνωρίζουν καλά πως ειδικά στην πολιτική, είναι ελάχιστοι οι ηγέτες που
αναζητούν συνεργάτες με προσόν το θάρρος της διαφορετικής άποψης, τον
αντίλογο, τη γόνιμη αντιπαράθεση. Όπως ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέλουν
δίπλα τους ικανούς ανθρώπους, φοβούνται τη σύγκριση, μη φανεί ότι είναι
ικανότεροι από τους ίδιους. Οι περισσότεροι, ανασφαλείς, επιλέγουν
οσφυοκάμπτες, κόλακες και κατά τεκμήριο ανίκανους – τι καλά που τα λες και
τα κάνεις - κύριο χαρακτηριστικό της φαυλότητας.
Έτσι καταφέρνουν, οι φαύλοι, να αναρριχηθούν σε θέσεις εξουσίας. Από εκεί
διαχέουν στην κοινωνία, που εθίζεται, τη φαυλότητα. Το ψέμα, τη συναλλαγή,
την αδιαφάνεια, το ρουσφέτι, την ψηφοθηρία, το λαϊκισμό, την έλλειψη ουσίας,
φαντασίας και δημιουργικότητας. Το «φαίνεσθαι» αντί του έργου και του
αποτελέσματος.
Έτσι όμως αρχίζει ο κατήφορος που συμπαρασύρει, ορμητικό ποτάμι, τους πάντες
και τα πάντα. Τους ικανούς, τους δημιουργικούς, τους τίμιους, τους
φωτισμένους. Τη χώρα εν τέλει. Κι όσο περισσότεροι φαύλοι αναρριχώνται σε
θέσεις εξουσίας, τόσο ορμητικότερο γίνεται το ποτάμι, στην κατηφορική του
διαδρομή.
«Θεέ μου, προφύλαξέ με από τους φίλους μου, τους εχθρούς μου τους αναλαμβάνω
εγώ» έλεγε προφητικά ο Αντίγονος.
Η ιστορία διδάσκει, σε όσους τουλάχιστον την ακούνε, πως οι αρχηγοί που
επέλεξαν συνεργάτες ικανούς και δημιουργικούς, καταγράφηκαν ως σπουδαίοι,
γιατί το έργο των συνεργατών τους, πιστώθηκε συνολικά στη δική τους μερίδα
στα βιβλία της ιστορίας.
Αποτελείς ακόμα, μετά από δύο και πλέον χρόνια, πρόεδρε Κυριάκο Μητσοτάκη,
την ευχάριστη έκπληξη και την ελπίδα μεγάλης μερίδας συμπολιτών που
εξακολουθούν να σε στηρίζουν σθεναρά. Κανένας όμως δεν αρκεί μόνος του να
σπρώξει τη χώρα μπροστά. Χρειάζεται ομάδα. Και μέχρι τώρα η ομάδα σου, με
κάποιες εξαιρέσεις που ασθμαίνουν, αποδεικνύεται σε γενικές γραμμές επαρκής.
Η θετική εικόνα όμως της πολιτικής σταθερότητας και της διάρκειας στην
άσκηση της εξουσίας που εκπέμπεις, καταγράφεται στις μετρήσεις και
εισπράττει η Ελληνική κοινωνία, ενέχει τον ορατό ήδη κίνδυνο αφ’ ενός μεν
του πολιτικού εφησυχασμού, της ραστώνης, και αφ’ ετέρου της προσέλκυσης,
ειδικά εν όψει των πολιτικών εξελίξεων, φαύλων και ανίκανων. Με μοναδικό
προσόν ύποπτους όρκους πίστης.
Καλό είναι να προσέχεις και να «γρηγορείς». Να ανατρέχεις κάπου - κάπου στην
ιστορία, ειδικά την σύγχρονη, έχοντας κατά νου πως ολόκληρος ο τελικός
λογαριασμός, στα κατάστιχά της, θα είναι μόνο στη δική σου μερίδα.
Χρεωστικός ή Πιστωτικός.
Γιώργος Ανδρέου
δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
0 Σχόλια