Η υπογραφή της πενταετούς συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον χθες ενισχύει περαιτέρω τη σχέση της Αθήνας με τον ισχυρότερο εταίρο της και εντός του ΝΑΤΟ. Λίγες ημέρες μετά την επικύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας με τη Γαλλία –και με την αναπτυσσόμενη συνεργασία με Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ισραήλ–η Ελλάδα διαμορφώνει πλέγμα συμμαχιών που την ενισχύει εντός ΝΑΤΟ, εντός Ε.Ε. και στην ευρύτερη περιοχή. Δικαιολογείται ο εκνευρισμός της Αγκυρας. Δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός από ελληνικής πλευράς. Οι συμφωνίες μάς θωρακίζουν, ενισχύουν τη διπλωματική μας θέση, δεν μας καθιστούν άτρωτους.
Το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, εξάλλου, το οποίο ορίζει ότι η επίθεση σε ένα μέλος θεωρείται επίθεση εναντίον όλων, διευκρινίζει ότι κάθε μέλος συνδράμει μεμονωμένα ή συλλογικώς διά της λήψης «των μέτρων άτινα θεωρεί αναγκαία, περιλαμβανομένης της χρήσεως ενόπλου βίας» Η ελληνογαλλική συμφωνία δηλώνει ότι «τα μέρη έχουν την κύρια ευθύνη για την άμυνα και ασφάλειά τους»και, παρ’ όλο που το ΝΑΤΟ «παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής τους άμυνας, εκφράζεται η κοινή βούληση των μερών για περαιτέρω ενίσχυση της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της Ε.Ε.» Με άλλα λόγια, παρά τις συλλογικές δεσμεύσεις, η κάθε χώρα πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπισθεί τον εαυτό της, αφού οι πολλοί εταίροι της θα κρίνουν πώς θα αντιδράσουν την ώρα της κρίσης. Το 2015 είδαμε πώς λειτουργεί αυτή η «δικλίδα ασφαλείας»του ΝΑΤΟ. Οταν η Τουρκία κατέρριψε ρωσικό βομβαρδιστικό στην τουρκοσυριακή μεθόριο, οι σύμμαχοι δεν σύρθηκαν αυτομάτως σε σύγκρουση με τη Ρωσία, προφανώς κρίνοντας μη αναγκαία τη «χρήση ενόπλου βίας»
Αυτό ο Ερντογάν δεν το ξεχνάει. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, μάλιστα, στράφηκε προς στενή συνεργασία με τη Ρωσία, δοκιμάζοντας συνεχώς τα όρια του ΝΑΤΟ, ενώ διατείνεται ότι κόπτεται για το καλό του ΝΑΤΟ (όπως επανέλαβε ο Τούρκος υπουργός Αμυνας χθες). Οσο επιδεινώνεται η κατάσταση στα εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα, ο Ερντογάν επενδύει στον εθνικισμό. Οσο η Ελλάδα δρα με στρατηγική και ψυχραιμία, όσο θωρακίζεται και ματαιώνει την προσπάθειά του να την απομονώσει στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, τον εκνευρίζει ολοένα περισσότερο. Τον αναγκάζει να αναζητεί διέξοδο αλλού.
Νίκος Κωνσταντάρας
0 Σχόλια