Το ΠΑΣΟΚ, η ιδιοπροσωπεία του και ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Παντελή Σαββίδη

Ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά, η επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου και η αίσθηση ότι το πολιτικό φάσμα δεν μπορεί να είναι τόσο πολωμένο μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και χρειάζεται η επανασύσταση του μεσαίου χώρου, προκαλούν ένα ενδιαφέρον για τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ (απεχθάνομαι την υποκρισία, άρα θα αποκαλώ τα πράγματα με την πραγματική ονομασία τους. ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, και όχι ΚΙΝΑΛ).

Σε ότι απέμεινε, λοιπόν, απο το άλλοτε κραταιό Κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου κυριαρχεί η τάση επιστροφής στην εξουσία πάση θυσία. Το να διεκδικείς την εξουσία είναι ο σκοπός των πολιτικών κομμάτων. Συγκροτούνται και εμφανίζονται για να κυβερνήσουν. Διαφορετικά είναι χομπυστικά κινήματα και όχι πολιτικά. Αλλά το πάση θυσία αλλοιώνοντας τα πολιτικοιδεολογικά χαρακτηριστικά σου είναι αποκρουστικό. Διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογίες υπήρξαν σε όλες τις περιόδους της ανθρωπότητας. Δεν συμμερίομαι την άποψη πως όλοι ίδιοι είναι. Άλλο το ότι όλοι ίδιοι έγιναν.

Έχει, λοιπόν, σημασία πως την διεκδικείς την εξουσία και με ποιούς.

Αυτήν την στιγμή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται τρίτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Οι εσωτερικές τάσεις του χοντρά χοντρά είναι δύο: προς τα δεξιά με τον Μητσοτάκη ή προς τα αριστερά με τον Τσίπρα. Μόνο του δεν έχει αυτήν την στιγμή ούτε ιδεολογία ούτε ξέρει ποιο πρόγραμμα να εφαρμόσει. Στην Ελλάδα η κατάληψη της εξουσίας είναι προϋπόθεση να διαμορφώσουν τα κόμματα πολιτική. Δηλαδή το κάρο μπαίνει μπροστά απο τα ζωντανά.

Όσοι έβλεπαν προς τα δεξιά είτε εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία είτε βρίσκονται στον θάλαμο αναμονής. Αν έμειναν στο ΠΑΣΟΚ θα είναι λίγοι.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε ως ο αλλος πόλος της δεξιάς στην Ελλάδα. Η προσέγγιση με τη Νέα Δημοκρατία είναι γενετική αλλοίωση των χαρακτηριστικών του.

Υποτίθεται ότι η αριστερή γενετική του απόχρωση του δίνει μια μεγαλύτερη κλίση προς τα αριστερά. Αλλά ποια αριστερά; Την Συριζαία;

Η συριζαία αριστερά είναι, σε ηγετικό επίπεδο, μια συνεύρεση πολιτικών νομάδων της μεταπολίτευσης η οποία στο αποκορύφωμα της κρίσης υποστηρίχθηκε απο αγανακτισμένες ομάδες πολιτών, με κύρια αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε άλλους χώρους. Ακόμη και στη δεξιά.

Το πολιτικό, ιδεολογικό και κυβερνητικό στίγμα που άφησαν ήταν απογοητευτικό. Ήταν, επίσης, εκτός αριστερών αρχών, για να μην πω ηθικής, όπως μας τις διατυμπάνιζαν τα πολλά χρόνια της μεταπολίτευσης.

(Έχω μια σοβαρή απόκλιση απο την άποψη του Κίσσιγκερ, όπως περιγράφεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά “Ένα σκοτεινό δωμάτιο”. Ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών και απόλυτος εκφραστής του πολιτικού αμοραλισμού, κύριος υπευθυνος για τα σύγχρονα δεινά της Ελλάδας, είπε το περίφημο: δεν είμαστε Σχολή Πολιτικών Επιστημών, είμαστε το State Department, για να απορρίψει τις προτάσεις του πρέσβη της χώρας του στην Αθήνα Χένρυ Τάσκα να αλλάξει πολιτική η Ουάσιγκτον ως προς την υποστήριξη της χούντας).

Όποιος, λοιπόν, αναζητά αμοραλιστικό πολιτικό φορέα ή αμοραλιστική πολιτική απο το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να συνταχθεί με την κυοφορούμενη άποψη συνεργασίας με τον Συριζα για την κατάληψη της εξουσίας. Αυτό μπορεί να είναι επιθυμία επαγγελματικών στελεχών που έμαθαν να ζουν απο την πολιτική. Αν είναι και λαϊκή επιθυμία τότε ο λαός δεν πρέπει να διαμαρτύρεται για κυβιστήσεις και άλλα παρόμοια( ειρήσθω εν παρόδω ότι η συγκεκριμένη του Τσίπρα ήταν σωτήρια για τη χώρα).

Αλλά όσοι προσανατολίζονται προς αυτήν την πολιτική (συνεργασίας με τον Συριζα) ας έχουν, επίσης υπόψη ότι οι θέσεις του για τα ελληνοτουρκικά είναι οι “Πρέσπες του Αιγαίου”. Ειναι κατά των εξοπλισμών που θα αυξήσουν την αποτρεπτική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι υπέρ της ισοπέδωσης στην παιδεία σε μια εποχή που για να υπάρξουν τα έθνη και τα κράτη πρέπει να αναπτύξουν υψηλό επίπεδο γνώσης και μόρφωσης αν δεν θέλουν να είναι παρίες του διεθνούς συστήματος. Είναι υπέρ των πραγματικών Πρεσπών για το σκοπιανό. Είναι υπέρ μιας μονοπολικής, συγκεντρωτικής Ελλάδας που θα βράζει στο ζουμί της. Στηριξε, επίσης, την διαφθορά και την διαπλοκή.

Δυστυχώς, στις υποψηφιότητες για την ηγεσία του Κινήματος υπάρχουν αυτές οι απόψεις. Και οι παραπάνω επισημάνσεις γίνονται για να προσεχθούν απο τους ενδιαφερόμενους.

Αν επικρατήσουν αυτές οι απόψεις με την ανάδειξη της ηγεσίας που τις υποστηρίζει, τότε αυτό το Κίνημα δεν θα είναι η συνέχεια αυτού που δημιούργησε ο ιδρυτής του. Θα είναι ένα παραμορφωμένο κακέκτυπό του που άρχισε να εμφανίζεται, αμέσως, μετά τον θάνατό του.

Η χώρα εχει ανάγκη ενός μεσαίου χώρου. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τον εκφράσει. Απο την επιλογή της ηγεσίας του θα φανεί τι επιθυμεί η κοινωνική του βάση. Αλλά και αν θα αρχίσει ένας ορθολογισμός του πολιτικού φάσματος.

Πηγή anixneuseis.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.