Του Απόστολου Αποστόλου
Η κυβέρνηση της Ν.Δ μας δείχνει το δρόμο και την αναγνώριση της πολιτικής διαχείρισης στα προσεχή χρόνια. Ο κ. Μητσοτάκης πρωθυπουργός από το κληρονομικό λίμπρο ντόρο βάζει τις βάσεις για την αντιστραμμένη πολιτική αλλά και την ασφυξία της λογικής των πραγμάτων που επέρχονται.
Ήδη βλέπουμε με πόση τρομακτική σκληρότητα αντιμετωπίζεται η κριτική σοβαρότητα απέναντι στην κυβέρνηση.
Ασκείς κριτική στην κυβέρνηση; Τότε θεωρείσαι ύποπτος ανατροπής του παγκοσμιοποιημένου πατριωτισμού.
Αρνείσαι τα μέτρα παγκοσμιοποιημένης σωτηρίας; Τότε είσαι άξιος του κρατικού περιφρονισμού, ζεις στο περιθώριο χωρίς πολιτικά και ατομικά δικαιώματα.
Στο εξής η πολιτική θα αντικρίζει τη λύση αλλά δεν θα την αγγίζει και αυτό οφείλει ο πολίτης να το καταλάβει.
Η φλογερή αμφιβολία χρεώνεται ήδη ως επανάσταση απέναντι στο σύστημα.
Ο κανόνας δε θα επιβεβαιώνεται από τις εξαιρέσεις γιατί οι εξαιρέσεις δε θα βολεύονται στις διατάξεις των πολιτικών πραγμάτων.
Θα υποχρεωθούμε να αναθεωρήσουμε τις παραδοσιακές μας αντιλήψεις αναφορικά με τις αξίες μας, με τις σχέσεις της ζωής μας, με τις συμμετρίες του πολιτισμικού μας διάκοσμου.
Καμία ποσοτική τιμή της παραδεδομένης αντίληψης μας δε θα βρίσκει χώρο στο νέο πολιτικό γίγνεσθαι.
Όμως θα βιώνουμε τις υπερωρίες της ανελευθερίας και την κυριαρχία της βαρβαρότητας. Θα βομβαρδιζόμαστε από τις υπερβολές της παραπληροφόρησης και τις στρεβλώσεις των Μινχάουζεν καρεκλοκένταυρων και παράλληλα θα διψάμε για αλήθεια. Θα μας μαστιγώνουν τα αφτιά με φτυσμένες αράδες οι απολέμιστοι πολεμιστές της επιστήμης για δήθεν καινοφανή οφέλη θεραπειών, αλλά θα φθάνουμε όλο και γρηγορότερα στην απανθρωποποίηση.
Βλέπετε η ανοησία αλλά και η πονηριά περνούν από τη τρύπα της βελόνας και ράβουν την κατοχή και την υποδούλωση του πληθυσμού με φανταχτερό τρόπο.
Το ανθρωπομάνι της πολιτικής αλλάζει πρόσωπο, το βλέπουμε με τις επιλογές του κ. Μητσοτάκη. Οι βουλευτές δεν υπουργοποιούνται, έγιναν παλαμιστές (χειροκροτητές) των μάνατζερ της πολιτικής, τη θέση τους και το ρόλο τους τον παίρνουν οι διαχειριστές που τους εκχωρείται από την εξουσία.
Εξάλλου ο κ. Μητσοτάκης το είχε προαναγγείλει: «Η πολιτική απαιτεί να είναι κανείς μάνατζερ και ταυτόχρονα ηγέτης». Μόνο ένας αυτόδουλος πρωθυπουργός (στο πνεύμα των «αγαθών» μαγισσών που επιβάλλουν προγράμματα ξεπουλήματος) θα υπέτασσε την πολιτική στο σφυρί του δημοπρατηρίου, και θα τολμούσε να το πει .
Ένα χρηματιστήριο είναι λοιπόν η πολιτική;
Και όμως αυτά τα επιθεωρησιακά προς άγραν των ανθέων της παγκοσμιοποίησης και των δηλωμένων υποταγών στα μεγάλα αφεντικά, αποτελούν σήμερα τον αυταρχικό σαρκασμό των διεθνοποιημένων εθνοπατέρων της κοινοβουλευτικής μας κρίσης.
Να δείτε, πως σε λίγο θα ζούμε τις μεταγραφές (όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο) των διαχειριστών της εξουσίας. Θα αγοράζουμε πολιτικούς διαχειριστές από την αλλοδαπή.
Όλες αυτές οι «ευέλικτες» συσσωρεύσεις αποτελούν τους σύγχρονους πολιτικο-αυτοματισμούς που ήδη διαδίδονται από τους καθ’ έξιν παπαγάλους για να εμπεδωθούν από τους ψηφοφόρους των κομμάτων.
Έτσι και αλλιώς οι ιδεολογικοί πλειστηριασμοί χρόνια τώρα καλά κρατούν, ο νεοφιλελεύθερος αναζητά το κρυπτογράφημα της θυσίας της ατομικής ελευθερίας (το είδαμε με την πανδημία), ο αριστερόστροφος τζογάρει στην κερδοσκοπική κυκλοφορία του κεφαλαίου (υποθηκεύσαμε με τα μνημόνια την ελληνική περιουσία) και ο κομμουνιστής κρατά την ισορροπία και τον μηχανισμό προστασίας του συστήματος. Αυτό είναι το σπασμένο γρανάζι της πολιτικής, φθάνει να υπάρξει έδαφος, δηλαδή μια κουρασμένη και πολιορκημένη κοινωνία. Γι’ αυτό περάσαμε με ευκολία στην πριμοδότηση του ανάποδου και παύουν τα ανταγωνίσιμα και δρουν και εμφανίζονται όλα ως «συσσωρεύσιμα».
Η αντίθεση μεταξύ ντίλερ και πολιτικού έχει γίνει βολεμένη σύμπραξη. Ο επηρμένος μάνατζερ αντικαθιστά τον νάρκισσο ηγέτη.
Όμως η θριαμβευτική συγχώνευση ηγέτη και μάνατζερ, ήδη μας έχει δώσει τη φθίνουσα σπατάλη της. Το μοντέλο της διαχείρισης από τους μάνατζερς τελεί εν αποτυχία.
Και μέσα σ’ αυτό το δρομολόγιο της ανακύκλωσης των σκουπιδιών που εκτελείται πάντα στην ώρα του, τα κόμματα συνεχίζουν να ακυρολογούν παντού, οι κοινοβουλευτικοί με θανάσιμη πλήξη να τραυλίζουν από τα έδρανα της Βουλής και οι πολιτικοί αρχηγοί να ψελλίζουν από τα μονοκρατορικά χαζοκούτια.
Βλέπουμε λεονταρισμούς από κοινοβουλευτικές οικόσιτες νοσσίδες και ιαχές κομματικές από οικόσιτα κυνάρια. Και αίφνης έρχεται ο χρόνος που ξεφτιλίζονται και μάλιστα μέσα στην απερινόητη αβελτηρία τους βιντεοσκοπούν την κωλοτούμπα τους.
Παράλληλα τα αμλετικά φαντάσματα, δηλαδή οι πολιτικοί αρχηγοί στα κρυφά σαλόνια έχουν κάνει τη συμφωνία τους, έχουν συνθηκολογήσει μεταξύ τους.
Να είστε σίγουροι θα συγκυβερνήσουν λίαν προσεχώς (η συμφωνία για την υπουργοποίηση του Στυλιανίδη έχει τη σημασία της), προς το παρόν επεξεργάζονται πως θα προσφέρουν στους πολίτες της μαζικής ενημέρωσης τους βαρβαρισμούς, τις λιποταξίες, και τους αλληθωρισμούς της συνεργασίας τους.
Ετοιμάζουν να κάνουν λογική λοβοτομή στους πολίτες λέγοντας πως υπάρχουν αναγκαίες και έκτακτες συνθήκες που απαιτούν την εθνική συνεργασία, (πανδημία, κλιματική αλλαγή, τελματωμένη οικονομία, πρόσφυγες, Αιγαίο, κλπ).
Και μαζί επεξεργάζονται τη γλωσσική περιτομή της ακεραιότητας της αλήθειας μέσα από ένα «λιβανιστικό» λεξιλόγιο με παραμορφωτικές, ελάσσονες και εύκολες διαφυγές της εκφραστικής ακρίβειας θέλοντας να κάνουν το κρέας ψάρι, δηλαδή να κινούνται σύμφωνα με το απίθανο. Το τι θα ακούσουμε και πάλι, ένας Θεός ξέρει.
Τα γεγονότα τρέχουν γρήγορα, περιμένουν όλοι να στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας τους, (λιμπεραλιστές, εθνονιχιλιστές, ζητωπάτριδες, κατασκευασμένοι ήρωες με ιδεολογικές ανησυχίες, κομπάρσοι χωρίς προσωπικό λόγο, δυνάμεις της επαναστατημένης ύπνωσης, κλπ) όλοι οι βαρύτιμοι εθνοσωτήρες το Φεβρουάριο θα υπογράψουν και θα προπαγανδίσουν υπέρ των σκοπιανών μνημονίων.
Εκεί θα δούμε και τις οπερατικές δικαιολογίες και τις διγλωσσίες που θα βρουν κάποιοι αρνητές των μνημονίων, καθώς και το παρασιτικό φάσμα της μεγαλοδύναμης υποκρισίας τους.
Και την άνοιξη του 2022 θα έρθει η ανεξήγητη οικονομική κρίση και λίγο μετά οι εκλογές και η συγκυβέρνηση. Έτσι και αλλιώς η εθνική αξιοπρέπεια βλάπτει σοβαρά τις μπίζνες τόσο των εγχώριων ολιγαρχών όσο και των συμμάχων μας που μας διοικούν από το παρασκήνιο. Και μη ξεχνάμε ότι έρχεται και το Αιγαίο για να κλείσει και ο κύκλος του εθνικού ακρωτηριασμού.
Είναι γεγονός ότι οπισθοδρομούμε πολιτικά και ανθρωπολογικά, η παραλογία συναντά τις απαιτήσεις πάνω στην ίδια την απαίτηση, και η κυβερνητική διαχείριση με τον αυταρχισμό και το ψέμα επενδύει στο «ένσκοπο» νόημα μιας χρόνιας πολιτικό-ληστρικής τακτικής. Και φυσικά φαίνεται πως η δημοκρατία απεργεί για χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας
0 Σχόλια