Για όσους στο Κίνημα Αλλαγής δεν το είχαν καταλάβει μέχρι τα τώρα, ο Μητσοτάκης το είπε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν από το βήμα της ΔΕΘ: Η ΝΔ με τις δικές του επιλογές, «εκφράζει όλο το πολιτικό φάσμα από τα Δεξιά μέχρι το Κέντρο και την Κεντροαριστερά». Αν ήταν σε ελληνική ταινία θα μπορούσε να πει, κοιτάζοντας προς τη Χαριλάου Τρικούπη πάντα, «θα σας εξαφανίσουμε»!!!
Είναι σαφές βέβαια: η αυτοδυναμία, που θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και καλά κάνει με βάση την πολιτική του αντίληψη), προϋποθέτει ότι θα κερδίσει ψήφους από το κέντρο και την κεντροαριστερά, ώστε να αναπληρώσει απώλειες προς διάφορες κατευθύνσεις και να φτάσει στα υψηλά ποσοστά που απαιτεί και το νέο εκλογικό σύστημα για το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Πρόκειται ουσιαστικά για ανοιχτή δήλωση επίθεσης. Που παρότι γίνεται στο πλαίσιο του αποδεκτού πολιτικού πολέμου, δεν παύει να είναι διακήρυξη κατάκτησης του χώρου, που σήμερα εκπροσωπεί το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Το οποίο εάν χάσει κρίσιμες δυνάμεις σε αυτή τη σύγκρουση θα αντιμετωπίσει πρόβλημα επιβίωσης.
Δεν είμαι βέβαιος εάν το κατανόησαν όλοι στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Αλλά άλλη ανάγνωση δεν υπάρχει.
Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ έχει δύο δρόμους:
Ο πρώτος είναι να ορθώσει διαχωριστικές γραμμές με την κυβέρνηση, ώστε να σταματήσει τις διαρροές προς τα δεξιά του. Όταν δέχεσαι επίθεση φτιάχνεις τάφρους και τείχη, δεν ανοίγεις τις πόρτες, ούτε στρώνεις κόκκινα χαλιά.
Ο δεύτερος είναι να στραφεί προς τα αριστερά του και να προσπαθήσει να αποκομίσει από εκεί κέρδη, που θα αντισταθμίσουν, ίσως και με το παραπάνω, τις όποιες διαρροές του προς τα δεξιά.
Ιδανικά θα πρέπει να κάνει και τα δύο. Αλλά οφείλει να λάβει υπόψη του κάποια δεδομένα.
Οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, σε μεγάλο ποσοστό βλέπουν ή έβλεπαν μέχρι τώρα, πιο θετικά τον Μητσοτάκη από τον Τσίπρα. Άρα ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι να πάνε στον Τσίπρα, αλλά στον Μητσοτάκη, ο οποίος τους προσκαλεί πλέον ανοιχτά. Από τη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης επανέφερε τη λογική του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, η οποία του έδωσε και την άνετη εκλογική νίκη του 2019. Φυσικό και αναμενόμενο να την επιστρατεύει ξανά. Και στόχος του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου είναι να οδηγήσει τον κεντρώο, μετριοπαθή κόσμο στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη. Και μάλιστα υπό το διακύβευμα κατάκτησης της αυτοδυναμίας.
Για να σταματήσει η Χαριλάου Τρικούπη τη λεηλασία της εκλογικής της βάσης, που επιχειρεί ο Μητσοτάκης, οφείλει πρωτίστως να αντιπολιτευτεί σκληρά τον Μητσοτάκη – και πάντως όχι να του δίνει συγχαρητήρια ή συγχωροχάρτι για οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση. Αν το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ δεν πείσει τους ψηφοφόρους του ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι Μεσσίας, τότε θα βρει τους ψηφοφόρους του στην αγκαλιά του Μητσοτάκη, μόλις σφίξουν τα γάλατα στις δεύτερες κάλπες.
Θα πει κάποιος, «μα, αν κάνει το ίδιο ή και πιο σκληρή αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη από αυτή που κάνει ο Τσίπρας γιατί να μην πάει στον Τσίπρα;». Λογικό και χρειάζεται επίσης προσοχή. Αλλά ο Τσίπρας ό,τι πήρε από τον χώρο του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, πήρε. Δύσκολα θα πάρει άλλους, οι περισσότεροι τον βλέπουν με δυσφορία ή επιφύλαξη, ορισμένοι και με οργή.
Άρα το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ οφείλει να συγκρούεται με τον Μητσοτάκη κάθετα και ολοκληρωτικά για να τον αποδομήσει στα μάτια των ψηφοφόρων του και με τον Τσίπρα μέχρι εκεί, που δεν θα τους κάνει να επιλέξουν το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο. Άλλο κύρια και άλλο δευτερεύουσα αντίθεση, που λένε και οι κλασικές θεωρίες. Εάν θεωρούν στη Χ. Τρικούπη ότι μπορούν να επιστρέψουν στο Κίνημα, όσοι το 2019 ψήφισαν Τσίπρα, με κύριο κριτήριο τα αντιδεξιά τους αισθήματα, πάλι με τη δεξιά πρέπει να τα βάλουν πρωτίστως!
Προφανώς το Κίνημα Αλλαγής οφείλει να στοχεύσει στους αναποφάσιστους και άστεγους της κεντροαριστεράς και του κέντρου. Αυτοί θα γοητευτούν από μία φιλοκυβερνητική ή αντικυβερνητική στάση; Από μία αδυσώπητη ή μετριοπαθή κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό οφείλει να απαντήσει η ηγεσία που θα αναδειχθεί από τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές.
Πάντως κόμμα, που το πολεμούν από τη μία πλευρά και αυτό κοιτάει προς την άλλη, δύσκολα πείθει…
Αφήστε που εκείνο το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο ακούγεται πλέον κάπως σαν… «όλοι στον αγώνα και την εξουσία μόνος μου»!
Γιάννης Μακρυγιάννης
0 Σχόλια