Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής (και φυσικά διόλου τυχαίας) προσπάθειας που επιδιώκει να πολιτικοποιήσει την αντιεμβολιαστική φαιδρότητα, να την αναβαθμίσει σε δήθεν «κίνημα» στις συνειδήσεις των πολιτών και να εντάξει σε αυτό το «κίνημα», με εντελώς αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό τρόπο τους πάντες…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Φυσικά τα πραγματικά κίνητρα όλων αυτών που επενδύουν στην ευκολοπιστία των ακολούθων τους και στην έμφυτη τάση μερίδας του πληθυσμού να σαγηνεύεται από θεωρίες συνομωσίας, είναι πολιτικά, και η ιδιοτέλεια σε ότι αφορά τις προθέσεις των πρωταγωνιστών αυτής της προσπάθειας, είναι διάχυτη.
Θα πρέπει όμως να συμφωνήσουμε ότι στο όνομα καμιάς δηθενιάς, καμιάς επίπλαστης και υποκριτικής ευαισθησίας, αλλά και καμιάς αμφιλεγόμενης σκοπιμότητας δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε στην πολιτική μας ανάλυση τους καθ’ υπαγόρευση «αντιεμβολιαστές» (πολλοί από τους «εκπροσώπους» των οποίων είναι ήδη εμβολιασμένοι και το "παίζουν μάγκες" εκ του ασφαλούς) και οι οποίοι καθ' υπαγόρευση «αντιεμβολιαστές» στην συντριπτική τους πλειοψηφία συμπεριφέρονται ως όχλος φανατισμένων απερίσκεπτων, με τους σοβαρά προβληματισμένους πολίτες οι οποίοι αναζητούν (και δικαίως) υπεύθυνες απαντήσεις μέσα σε έναν ορυμαγδό παραπληροφόρησης, εγκληματικών πολιτικών λαθών και αλλεπάλληλων όσο και ανεπίτρεπτων ερασιτεχνισμών στην διαχείριση της πανδημίας.
Πολύ δε περισσότερο θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως το να αντιμετωπίζεται αυτό το απολύτως ανομοιογενές - ακόμη και σε ότι αφορά στις επιδιώξεις του – κομμάτι του πληθυσμού, ως «κίνημα», εκτός από το καθ’ όλα ύποπτον του πράγματος, συνιστά επιπροσθέτως ΚΑΙ βιασμό της λογικής… ΚΑΙ απαράδεκτη εξαμβλωματική κακοήθεια της πολιτικής σκέψης… αλλά ΚΑΙ ήττα της ίδιας της Δημοκρατίας σε τελευταία ανάλυση.
Φυσικά η Μαρίκα η Κουλουμπάρδαινα όπως και η Σούλα από τα Σεπόλια, δικαιούνται να είναι επιφανειακές στις εκτιμήσεις τους και προφανώς δεν έχουν καμία υποχρέωση να σέβονται τους κώδικες της πολιτικής ανάλυσης όταν συγγράφουν νουβέλες περνώντας ανέμελα την ώρα τους στο διαδίκτυο. Τα πράγματα όμως δεν το ίδιο απλά για όσους...
ισχυρίζονται ότι διαθέτουν πολιτική σκέψη, γι’ αυτό και καλό θα είναι, με αφορμή όλον αυτόν τον διόλου τυχαίο και διόλου αθώο σε ότι αφορά τις προθέσεις του πολιτικαντισμό, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα από τα αυτονόητα. Έτσι...
Οποιαδήποτε διεργασία μέσα στην κοινωνία η οποία εκδηλώνεται με ιδιαίτερη συμπεριφορά μερίδας των πολιτών, δεν μπορεί να αξιολογείται αυθαίρετα και έξω από το σύστημα αντιλήψεων μέσα στο οποίο διαμορφώνεται και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αξιολογείται ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των αιτημάτων που την οριοθετούν.
Αυτός λοιπόν ο ετερόκλητος όχλος, που άλλοι τουφεκάνε τσιπάκια και κεραίες 5G, άλλοι αισθάνονται πεισμένοι πως κάποιοι κακοί επιβουλεύονται το αιλινηκώ DNA τους, άλλοι ανησυχούν μήπως κολλήσουν στο μπράτσο τους τα σερβίτσια του σπιτιού τους και άλλοι εκλαμβάνουν το εμβόλιο ως χάραγμα του Αντίχριστου, δεν έχει τίποτε κοινό με τον απλό καθημερινό άνθρωπο που αντιμετωπίζει το όλο εμβολιαστικό εγχείρημα με επιφύλαξη και σκεπτικισμό, αφού αυτοί που είχαν την υποχρέωση να του δώσουν τις υπεύθυνες απαντήσεις που αναζητά, επιμένουν να ασχολούνται με τον γάμο του Καραγκιόζη. Και φυσικά η αυθαίρετη ταύτιση της υφέρπουσας βλακείας και του Μεσαιωνισμού, με την απολύτως αποδεκτή ανθρώπινη ανησυχία, δεν διαμορφώνει όρους «κινήματος» και καλά θα κάνουν να ξεκαβαλικέψουν όσοι φαντασιώνονται εξεγερσιακά μεγαλεία και άλλα κουλά μέσα στην φαιδρότητα της εποχής, για να εκτρέψουν σε κανάλια ανώδυνα την οργή των ανθρώπων.
Οι κυβερνητικές παλινωδίες προφανώς διευκολύνουν τις επιδιώξεις διάφορων καιροσκόπων και σαλτιμπάγκων που έχουν στήσει πολιτικό πάρτι στις πλάτες αφελών και ανυποψίαστων πολιτών. Όμως θα πρέπει και εδώ να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αν δεν θέλουμε να συμβάλουμε συνειδητά στην διαιώνιση αυτής της νοσηρής και επιζήμιας για την Δημόσια Υγεία κατάστασης.
Η κυβέρνηση επένδυσε στον διχασμό...
Και αυτό δεν είναι κάτι που το κάνει τώρα επειδή αποφασίστηκε πως οι εμβολιασμένοι πολίτες θα έχουν πλέον την δυνατότητα να ανακτήσουν μέρος από την ελευθερία των κινήσεων που αποστερήθηκαν την περίοδο των αυξημένων περιοριστικών μέτρων. Άλλωστε η ανάκτηση αυτής της ελευθερίας κινήσεων, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη με κριτήρια αυστηρά επιδημιολογικά, σε μια κοινωνία που πρέπει σταδιακά να ξαναβρεί την χαμένη της περπατησιά, πριν οδηγηθούν τα πάντα σε ολοκληρωτική κατάρρευση.
Και από την άλλη μεριά, η ανάγκη ύπαρξης αποφασιστικής στάσης απέναντι στην ανευθυνότητα, την βλακεία, την αντικοινωνικότητα και την καταστροφική συμπεριφορά αυτών που την επιλέγουν συνειδητά, δεν συνιστά ρατσισμό, αλλά αυτονόητη προστατευτική πράξη άμυνας μιας συγκροτημένης κοινωνίας, απέναντι στις επιλογές των ελάχιστων που βεβαίως δεν συνιστούν κάποια ιδιαίτερη ράτσα, αλλά ένα εξόχως εγωιστικό και απερίσκεπτο κομμάτι της.
Σε συνθήκες πανδημίας, η βλακεία και η ανευθυνότητα δεν συνιστά γραφικότητα στο πλαίσιο της καθημερινότητάς μας για να αντιμετωπίζεται με κατανόηση, χαμόγελο και ανοχή. Είναι πράξη ευθύνης…. Έχει κόστος δυσβάστακτο… Η αποτίμηση αυτού του κόστους στην πράξη ενδέχεται να ισοδυναμεί ακόμη και με μαζικό έγκλημα… Και από αυτήν την άποψη, οι φωνές που επιζητούν ανοχή απέναντι σε όλα αυτά, δεν υπηρετούν ΟΥΤΕ την λογική… ΟΥΤΕ την Δημοκρατία… ΟΥΤΕ την υπευθυνότητα απέναντι στον πολίτη.
Η κυβέρνηση επένδυσε στον διχασμό από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της Πανδημίας, όταν ανέχτηκε διάφορους περιφερόμενους σαλτιμπάγκους και τους επέτρεψε να στήνουν σόου ψεύδους, παραπληροφόρησης, φαιδρού και ανεύθυνου ακτιβισμού, συμπαρασύροντας αφελείς και ανυποψίαστους πολίτες σε μια ιδιότυπη παράνοια, πότε με τις μάσκες, πότε με τα tests, πότε με την λευτεριά που τους αποστέρησαν, και πότε επιδιδόμενοι σε κάθε λογής δεισιδαιμονίες και άλλες μεσαιωνικές αηδίες.
Επένδυσε στον διχασμό όταν ανέχτηκε να πρωταγωνιστούν σε αυτά τα παιχνίδια της αθλιότητας, γιατροί που δεν σεβάστηκαν την ιδιότητά τους, καθηγητάδες που αξιοποίησαν την ιδιότητά τους για να τροφοδοτούν με ανακριβείς και αντιφατικές πληροφορίες το φανατισμένο τους κοινό, σαλτιμπάγκοι που επικαλούνται επιστημονική ιδιότητα την οποία ουδέποτε διέθεταν, αλλά και εάν την διέθεταν ουδέποτε την σεβάστηκαν, διάφοροι περίεργοι τύποι που κατασυκοφάντησαν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και κάθε λογής πολιτικοί τσαρλατάνοι.
Επένδυσε στον διχασμό όταν ανέχτηκε την δημόσια πολυγνωμία των μελών της επιστημονικής επιτροπής, πράγμα που επέτεινε τις συγχύσεις μεταξύ των πολιτών, όταν ανέχτηκε την θρησκοληψία μελών της επιτροπής να αναγορεύεται σε επιστημονική παράμετρος, όταν η ίδια κατέφευγε αβασάνιστα και επιπόλαια σε αμφιλεγόμενες και προβληματικές αποφάσεις.
Η επιλογή της επένδυσης στον διχασμό υπήρξε συνειδητή, ήταν μια επιλογή αμιγώς πολιτική και η εμφάνιση της Πανδημίας δημιούργησε ένα περιβάλλον πρόσθετων ευκαιριών που έσπευσε να το εργαλειοποιήσει προκειμένου να διεκπεραιώσει χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις την συνολική πολιτική, κοινωνική και οικονομική «μεταρρυθμιστική» ατζέντα που της υπαγόρευσαν οι ξένοι προστάτες και το σύστημα συγκροτημένων συμφερόντων το οποίο υπηρετεί. Αυτός είναι και ο λόγος που η ανοχή απέναντι σε όλους αυτούς υπήρξε πρωτοφανής και αυτήν ακριβώς την αθλιότητα είναι που κάποιοι επιχειρούν σήμερα να εμφανίσουν ως «κίνημα» για τους δικούς τους ιδιαίτερους πολιτικούς και άλλους λόγους.
Οι πολίτες ωστόσο, δεν πρέπει να ενδώσουν σε αυτήν την ιδιότυπη συναισθηματική πίεση που ασκείται και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να καταστήσουν εαυτούς συνενόχους παρασυρόμενοι από τις φωνές της ανευθυνότητας που απειλούν να οδηγήσουν σε συνολική κατάρρευση την συλλογική εμβολιαστική προσπάθεια που έχει καταβληθεί, γιατί το κόστος θα είναι πραγματικά δυσβάστακτο.
Το κρίσιμο ερώτημα…
Είναι εάν έχουμε τελικά όλοι την ίδια ευθύνη για την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Και φυσικά, κανένας από μας δεν δικαιούται να μασήσει τα λόγια του αναζητώντας τις απαντήσεις.
Όχι… Ο απλός απληροφόρητος πολίτης, ΔΕΝ έχει την ίδια ευθύνη με τους κήρυκες του ψεύδους και της συστηματικής παραπληροφόρησης στην οποία προσπάθησαν να προσδώσουν προστιθέμενη αξία επιστρατεύοντας τίτλους, πτυχία και πανεπιστημιακές ιδιότητες. Η ευθύνη αυτών των ανθρώπων είναι εγκληματική και η πολιτεία έχει την υποχρέωση, έστω και καθυστερημένα, να είναι αμείλικτη στον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται να τους αντιμετωπίσει. Κανένα δικαίωμα… Καμιάς δήθεν πολυφωνίας… Κανενός πέτσινου δήθεν σεβασμού στην επιστημονική άποψη… Δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να στήνει προσωπικές, πολιτικές ή άλλες καριέρες, επενδύοντας στην παραπληροφόρηση και στην υπονόμευση του κύρους της επιστήμης.
Ο χώρος έκφρασης γνώμης του επιστήμονα, ΔΕΝ είναι το διαδίκτυο και το πολιτικό πάνελ, αλλά το υπεύθυνο επιστημονικό τραπέζι, το εργαστήριο και ο χώρος όπου η επιστημονική κοινότητα δίνει την μάχη για να κρατήσει ανθρώπους στην ζωή. Η διασπορά ψευδών ειδήσεων, η διαστρέβλωση πληροφοριών, η παραποίηση της επιστημονικής αλήθειας, η επιλεκτική αξιοποίηση της ανακρίβειας, δεν είναι πρακτικές που εμπίπτουν στο καθεστώς της ελεύθερης και προστατευμένης διακίνησης της επιστημονικής άποψης, αλλά εμπίπτουν κατ’ αποκλειστικότητα στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα.
Όχι… Ο απλός απληροφόρητος πολίτης, ΔΕΝ έχει την ίδια ευθύνη με την υποτιθέμενα υπεύθυνη κυβέρνηση του τόπου, η οποία ανέχτηκε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς.
Αν η επιστημονική αλήθεια είναι με το μέρος όλων εκείνων που με την στάση τους συνέβαλαν στην συντήρηση ενός περιβάλλοντος συγχύσεων και αποπροσανατολισμού και εν τέλει τοποθετήθηκαν ακόμη και με αδόκιμο τρόπο απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές τόσο των περιοριστικών μέτρων όσο κυρίως της εμβολιαστικής πολιτικής που αναγορεύεται ως μονόδρομος για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τότε η κυβέρνηση έχει ευθύνη επειδή ακολούθησε και εφάρμοσε την λάθος πολιτική παίρνοντας στον λαιμό της την πατρίδα μας και τους πολίτες και θα πρέπει να λογοδοτήσει…
Αν η επιστημονική αλήθεια βρίσκεται στην πολιτική που εφαρμόστηκε και που συνεχίζεται να εφαρμόζεται, τότε αυτοί που προτρέπουν ανοικτά τους πολίτες να την αμφισβητήσουν και να οδηγηθούν σε αυτοκτονικές συμπεριφορές, εγκληματούν. Και εάν εγκληματούν τότε ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης θα πρέπει να πέσει βαρύς και να είναι αμείλικτος.
Στην ζωή δεν υπάρχουν δύο αλήθειες. Εκεί που επιλέγεται η λογική των δύο αληθειών, επιλέγεται αποκλειστικά και μόνο για να θριαμβεύσει το ψέμα. Η κυβέρνηση λοιπόν οφείλει έστω και την ύστατη στιγμή να αποφασίσει αν το ψέμα αφορά στην ίδια και τις πολιτικές που εφαρμόζει σε σχέση με την πανδημία ή αν αφορά σε όλους αυτούς που πρωταγωνιστούν στην υπονόμευση του εμβολιαστικού προγράμματος, και να απαιτήσει από την Δικαιοσύνη - σήμερα κιόλας - να πράξει τα δέοντα.
Όχι… Ο φανατισμένος όχλος των απερίσκεπτων που στήνει επιτροπές «θεματοφυλακής» και απειλεί Θεούς και Δαίμονες, που αναπαράγει φαιδρότητες περί Νυρεμβέργης, που παραληρεί και εκστασιάζεται παραδομένος στις νοσηρές φαντασιώσεις και στις εμμονές του, ΔΕΝ έχει την ίδια ευθύνη με τον απλό καθημερινό άνθρωπο που αναζητά υπεύθυνες απαντήσεις, που ακόμη και όταν δίνονται, υπονομεύονται, αποδυναμώνονται και εν τέλει ακυρώνονται την αμέσως επόμενη στιγμή μέσα σε αυτό το κλίμα της παράνοιας, της κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης και της ανεύθυνης δράσης των σαλτιμπάγκων.
Ο προβληματισμένος πολίτης θέλει απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματά του αλλά ο φανατισμένος όχλος των απερίσκεπτων, θα πρέπει να οδηγηθεί στο ταμείο χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς ηθικές αναστολές. Το ιδεολόγημα μέσα από το οποίο επιχειρείται να ταυτιστούν ο υπεύθυνος πολίτης με τον φανατισμένο όχλο και να παρουσιαστούν και οι δυο ως ένα ενιαίο «κίνημα», είναι ένας νεολογισμός δόλιος, πολλαπλά επικίνδυνος και πρέπει να καταγγέλλεται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτό το παιχνίδι της ζωής με τον θάνατο δεν μπορεί να συνεχιστεί με όρους αν-ευθύνης διότι τα πράγματα κύριοι είναι απλά και ας μην πετάμε την μπάλα στην εξέδρα ισχυριζόμενοι ανακριβέστατα ότι το «κίνημα»!!! των «αντιεμβολιαστών, χρησιμοποιείται ως εξιλαστήριο θύμα…
Η λύση για όλους αυτούς είναι απλή. Περνά μέσα από το εμβολιαστικό κέντρο και είναι η λύση που επέλεξαν εκατομμύρια συμπολίτες μας (αλλά και δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο) που βάδισαν τον δρόμο της ευθύνης και της κοινωνικής ευσυνειδησίας.
Η παράλογη δράση των καταφανώς ψεκασμένων που έχουν παραδοθεί σούμπιτοι στην περιδίνηση της νοσηρής συνομωσιολογίας, συντηρεί την αμφισβήτηση ΚΑΙ μεταξύ των λογικά σκεπτόμενων ανθρώπων και διατηρεί σε μη αποδεκτά επίπεδα το ποσοστό των ανεμβολίαστων. Και όταν μετά το τέλος του καλοκαιριού οι μεταλλάξεις τουμπάρουν και πάλι την καταταλαιπωρημένη κοινωνία μας, ο φονικός ιός δεν θα κάνει διάκριση ανάμεσα σε σκεπτόμενους και απερίσκεπτους φαφλατάδες. Για τον φονικό ιό, ΚΑΙ οι μεν αλλά ΚΑΙ οι δε, θα είναι οι πολύτιμοι ξενιστές με τους οποίους θα επανεπιτεθεί συνολικά σε μια ταλαιπωρημένη κοινωνία που μετρά ήδη 13.000 νεκρούς.
Καλές λοιπόν οι δημοκρατικές ευαισθησίες για τα «δικαιώματα» των ανεμβολίαστων. Όλοι τις έχουμε και κάποιοι από εμάς έχουν και διαφορετική ιστορία συμμετοχής στους δημοκρατικούς αγώνες από αυτήν που έχουν ορισμένοι από αυτούς που σπεύδουν σήμερα να τις επικαλεστούν αβασάνιστα αλλά διόλου ανυστερόβουλα. Καλό θα είναι όμως όταν τις επικαλούμαστε να μη μας διαφεύγει ότι εκτός από Δικαιώματα, Δημοκρατία σημαίνει πρωτίστως Σεβασμός και Υποχρεώσεις. Κανένα Δικαίωμα δεν λειτουργεί σε περιβάλλοντα μη σεβασμού και ανυπαρξίας υποχρεώσεων.
Ας σταματήσουμε λοιπόν με την ανοχή μας να αβαντάρουμε τους φαφλατάδες, γιατί το φθινόπωρο δεν είναι μακριά και η Ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει έναν δεύτερο κύκλο περιορισμών και θανάτων που θα την αποδεκατίσουν.
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του και η κυβέρνηση τις δικές της. Το βέβαιο είναι πως το παιχνίδι της ανοχής με τους αυτόκλητους «θεματοφύλακες» του αντιεμβολιασμού και του αιλινηκού DNA, δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς κόστος.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της
αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια