Με το τέταρτο κύμα της επιδημίας να χτυπάει την πόρτα, είναι απορίας άξιο (;) το πώς επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη και η διαχείριση τελικά του όλου προβλήματος από τους αρμόδιους είναι κυρίως επικοινωνιακή.
Ας βάλουμε μερικά πράγματα σε μία σειρά:
1.Η αύξηση του ιικού φορτίου και των κρουσμάτων, οφείλεται, λέει, σε «κορωνοπάρτι» και στους «όρθιους σε μπαρ και ρεστοράντ», εξ ου και τα σχετικά μέτρα. Μόνο που οι δραστηριότητες αυτές δεν άνοιξαν και οι «ελευθερίες» δεν δόθηκαν από μόνες τους, αλλά με εντελώς πρόσφατες αποφάσεις της Πολιτείας και ενώ η μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ είχε κάνει την εμφάνισή τη καιρό πριν. Άρα δεν φταίνε όσοι κάνουν κορωνοπάρτι, αλλά εκείνοι που κήρυξαν, από μόνοι τους και περήφανα, για τρίτη φορά μάλιστα τη λήξη της πανδημίας, προκαλώντας απόλυτη χαλάρωση και κλίμα σορολόπ στην κοινωνία.
2.Αφού έγινε ολόκληρη εκστρατεία για τη χρησιμότητα του σελφ τεστ και ενώ ήταν προφανές ότι επρόκειτο για κοροϊδία και επικοινωνιακό τέχνασμα, τώρα το παραμερίζουν και οι ίδιοι, που το είχαν διαφημίσει ως «σωτήριο μέτρο».
3.Αφού ακυρώνουν τα σελφ τεστ στην ουσία ζητούν από τους πολίτες – που δεν είχαν νοσήσει πρόσφατα, ή δεν έκαναν (ακόμα;) το εμβόλιο να εμφανίσουν rapid τεστ για ορισμένες δραστηριότητες. Και αντί να αυξήσουν τη δυνατότητα για δωρεάν rapid τεστ, ουσιαστικά στέλνουν όλο και περισσότερους πολίτες να πληρώσουν γι’ αυτό – λες κι έχουν 20άρικα αβέρτα. Ωραία δουλειά.
3. Τα εμβόλια δεν είναι καμίας κυβέρνησης. Ούτε ευρωπαϊκής, ούτε της ελληνικής, ώστε να εμφανίζονται κάποιοι κυβερνώντες σαν να το ανακάλυψαν οι ίδιοι. Είναι επίτευγμα των επιστημόνων, που εργάζονται σε φαρμακευτικές εταιρίες. Ας σταματήσει αυτή η σπέκουλα ότι το εμβόλιο ανήκει σε συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις – είναι εντελώς γελοίο και προκλητικό.
4.Δουλειά της (κάθε) κυβέρνησης είναι να ενισχύσει τις διαδικασίες ώστε τα εμβόλια να παραχθούν σε απίστευτα μεγάλες ποσότητες, ώστε να εμβολιαστεί αν είναι δυνατόν όποιος θέλει σε όλο τον πλανήτη. Αλλιώς οι μεταλλάξεις θα εξαντλήσουν όλο το ελληνικό αλφάβητο. Δεν είναι δουλειά των κυβερνήσεων να κάνουν πλάτες στις φαρμακευτικές για τις πατέντες και μετά να δικαιολογούνται ότι αυτά τους έλεγαν οι εταιρίες.
5. Δουλειά της (κάθε) κυβέρνησης δεν είναι να κυνηγάει με το μαστίγιο όσους δεν εμβολιάζονται για διάφορους λόγους, αλλά να πείσει τους πολίτες. Ο διαχωρισμός σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους δεν βοηθά. Η μάχη είναι μεγάλη και θα διαρκέσει. Με διχασμένες τις κοινωνίες σε τέτοιου είδους υγειονομικές απειλές, δουλειά δεν γίνεται.
6.Το πρόβλημα με τα (σχετικά) χαμηλά ποσοστά εμβολιασμών στη χώρα, ειδικά σε μερικές περιοχές, δεν είναι μόνο της Ελλάδας. Υπάρχει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στις ΗΠΑ πιάνει ταβάνι το πρόγραμμα. Η υποχρεωτικότητα έχει επίσης όρια στην αποτελεσματικότητα, σύμφωνα με τις συζητήσεις που γίνονται στις περισσότερες χώρες.
7.Το χαμηλό ποσοστό λοιπόν έχει στην Ελλάδα κυρίως τέσσερις συν μία αιτίες: Τις ακροδεξιές, θρησκοληπτικές αντιλήψεις, που κυριαρχούν και σε ένα κομμάτι της εκλογικής βάσης της ίδιας της ΝΔ, τις γενικά δικαιολογημένες επιφυλάξεις για εμβόλια που είναι καινούργια και σε ένα βαθμό σε πειραματικό στάδιο (η ευκολία με την οποία κάποιοι τα συγκρίνουν με εμβόλια δεκαετιών είναι εντελώς πέραν κάθε λογικής), ορισμένα πισωγυρίσματα, αντιφάσεις και λάθη σε ένα καλά οργανωμένο από τεχνικής άποψης πλαίσιο (πχ. οι καθυστερήσεις στον εμβολιασμό κατ’ οίκο ή οι οδηγίες με το AstraZeneca) και τέταρτο στην αδυναμία πειθούς από τους κυβερνώντες, που προτίμησαν το φόβο από την θετική προσέγγιση. Άρα, αυτά οφείλει να δει η κυβέρνηση και όχι να προκρίνει τους διαχωρισμούς και την υποχρεωτικότητα.
Το «συν ένα» πρόβλημα αφορά στα ίδια τα εμβόλια και τις εταιρίες: τα όσα έγιναν πχ με το AstraZeneca, ήταν ένα καίριο πλήγμα στο πρόγραμμα, οι παρενέργειες που δεν εξηγήθηκαν επαρκώς, αλλά και τα σοβαρά περιστατικά, ακόμη και θάνατοι, προφανώς και πολύ λογικά έπληξαν την προσπάθεια. Εθελοντές ψάχνουμε, ας γίνει κατανοητό επιτέλους - είμαι ένας από αυτούς, αλλά μου είναι αδιανόητη η άσκηση πίεσης ή η επιβολή υποχρεωτικότητας σε κάποιον να κάνει το εμβόλιο.
7. Με βάση τα παραπάνω και τη διεθνή εμπειρία και τα όσα έλεγαν οι επιστήμονες περί μεταλλάξεων, ακόμα και σε συνθήκες μαζικού εμβολιασμού, το εμβόλιο δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί η πανδημία για πολλούς και διάφορους λόγους. Όποιος επενδύει όλες τις ελπίδες του σε αυτό, θα αποτύχει. Βλέπουμε τι γίνεται σε χώρες που πήγαν πολύ καλύτερα από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Μπορεί ίσως να αποδειχθεί το σημαντικότερο όπλο, αλλά δεν αρκεί. Άρα η οδηγία του ΠΟΥ ότι η πανδημία θα αντιμετωπιστεί όταν μάθουμε να ζούμε με αυτή, ισχύει ακόμα και με τα εμβόλια στη μάχη.
Γιάννης Μακρυγιάννης
0 Σχόλια