Φροντίστε να μην "καούν" τα χλωρά με τα ξερά στην οικονομία και αφήστε στις χωματερές τις άνοστες αριστερές "κονσέρβες" για ολιγαρχία και κεφάλαιο...
Ο κόσμος καίγεται και θα καίγεται και στην οικονομία, το 2021 και το 2022, αλλά κάποιοι στο οικονομικό επιτελείο, "συνοδεία... πλάγιου ήχου" και Τραπεζών, περνάνε "πολιτικά φίλτρα" στις επιλογές για τις δανειοδοτήσεις που, μας αρέσει ή όχι, τις επιβάλλει η οικονομία για να ανακάμψει.
Επιμένουμε στην έννοια ανάκαμψη γιατί εκεί είναι που μας πονάει και θα μας πονάει.
Τι μένει λοιπόν. Να δώσουμε δύναμη στις ιδιωτικές δυνάμεις που μας μένουν (παραγωγής -ό,τι μένει- μαζί με τον τουρισμό και τις υπηρεσίες) να τα βγάλουν πέρα την 2ετία που έχουμε μπροστά μας, μέχρι το 2023, όπου πολλά θα αλλάξουν.
Οφείλουμε συνεπώς να αναστήσουμε την επιχειρηματική δράση που έχουμε (αυτή μας στηρίζει άλλωστε και τη δεύτερη 10ετία της χρεοκοπίας) και να μη στηριζόμαστε σε ονειρώξεις για επενδύσεις, επενδυτές και ανάπτυξη του πίνακα. Ανάπτυξη υπολογίζοντας πωλήσεις ακινήτων ιδιωτικής και κρατικής περιουσίας...
Κατά τη δική μας άποψη, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, θεωρούμε εγκληματικό να προηγείται το πολιτικό κόστος σε όποιες κυβερνητικές και Τραπεζικές αποφάσεις, να στηριχθούν ιδιωτικές πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ο λόγος για περιπτώσεις ενίσχυσης ή και δανειοδότησης επιχειρήσεων με ονόματα που δεν είναι μικρά, ασήμαντα ή και άγνωστα, από τον πολιτικό φόβο ότι θα δώσουν λαβή στην αριστερή προπαγάνδα για αντιπολιτευτικές επιθέσεις με πρόσχημα το κεφαλαίο και την ολιγαρχία...
Δεν αναφερόμαστε σε κάτι συγκεκριμένο. Ούτε έχουμε υπόψη μας ονόματα και προτάσεις από τους λεγόμενους μεγάλους που θα αναμειχθούν με τα προγράμματα ανάκαμψης και είναι πιθανό να συναντήσουν τοίχο, από τον φόβο πολιτικού κόστους.
Ερέθισμά μας είναι απόψεις που επικρατούν, ότι το προφίλ των επιχειρήσεων που θα προταχθούν στη βοήθεια και στις ενισχύσεις θα πρέπει να είναι καλοχτενισμένο... Να μη σηκώνει πολιτική σκόνη... Να μη ξεσηκώνει αντιπολίτευση και κομματικούς παράγοντες.
Δεν θα διαφωνήσουμε με την προσοχή που πρέπει να δοθεί από τη στιγμή που και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης (σε διεκδικητές ενισχύσεων και βοηθείας στην πανδημία, κατά το 2020), έδειξαν ότι πάνω από 150.000 αιτήσεις παροχής βοηθείας ήταν από κάθε καρυδιάς καρύδι... ή από "περιηγητές" της μαύρης οικονομίας στα σοκάκια της άσπρης...
Και είναι δύσκολο να πεις ότι τέτοια "ξερά" δεν θα ανακατευθούν με τα "χλωρά" της αγοράς όταν το πρόγραμμα ανάκαμψης και ιδίως το ΕΣΠΑ 2021-2027, θα μοιράσει και πάλι χρήμα. Μπορεί τα μισά να είναι δανεικά αλλά η ευκαιρία είναι και μοναδική και τελευταία. Μετά το 2027 θα ψάχνουμε για ΕΣΠΑ και δεν θα το βρίσκουμε.
Ωστόσο αυτή η (γνωστή κατά τα άλλα) πραγματικότητα προτάσεων και επενδύσεων "μαϊμού", (συνηθισμένη και αναμενόμενη ως φαινόμενο ιδιωτών στην Ελλάδα) δεν πρέπει να είναι κύριος λόγος για να περάσουν "φίλτρα επιλογής" στις αιτήσεις των ενδιαφερομένων που εμφανέστατα θα δείχνουν φόβους πολιτικού κόστους.
Θα είναι λάθος να ανακόψουμε πορεία εκσυγχρονισμών μεσαίων ή και μεγάλων επιχειρήσεων (από τις τελευταίες 400-500), που παραμένουν ακόμη στο παιχνίδι της οικονομίας, γιατί συνθέτουν ομίλους που άνετα η αριστερή προπαγάνδα μπορεί να τους κατατάσσει, χωρίς εξαίρεση, στα ντόπια και ξένα συμφέροντα...
Λάθος επίσης αν παγώσουμε επιχειρηματικά βιομηχανικά και άλλα σχέδια που δεν είναι σε συρτάρια, δεν σχεδιάστηκαν χθες αλλά βρίσκονται στα γραφεία οικονομικών υπουργείων κολλημένα, επειδή κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες δεν θέλουν να ταυτιστεί η κυβέρνηση με έργα (ενεργειακά κυρίως αλλά και της παραγωγής με εξαγωγική κατεύθυνση).
Επιμένουν δε στην ήδη επικρατούσα αντίληψη πως αυτό που συμφέρει πολιτικά και κομματικά την κυβέρνηση είναι να ολοκληρώσει η οικονομία το βιοτεχνικό, μικρομεσαίο προς το μικρό..., προφίλ της.
Πιστεύουμε πως χρήσιμο, για την καταρρέουσα και χωρίς προφίλ κρατικοδίαιτη οικονομία μας, είναι να επιστρατεύσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία αναταράσσοντας τις αριστερές και αριστερόστροφες ισορροπίες, που συντηρούν όλα τα κόμματα εξουσίας. Να ρισκάρουμε με πολύμορφες ευκαιρίες, ακολουθώντας τις αρχές της ανοικτής οικονομίας. Και να αγνοήσουμε (για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση) τις άλλες "αρχές". Εκείνες που επιβάλλουν οι πολιτικές ντουντούκας ενάντια στο κεφάλαιο και την ολιγαρχία... Τακτικές βγαλμένες από σάπιες αριστερές "κονσέρβες" που είναι σε μονόδρομο προς τις χωματερές. Έχουμε την πολιτική τόλμη;
0 Σχόλια