Του Strange Attractor
Στην αρχή της πανδημίας η κυβέρνηση τα πήγε αρκετά καλά.
Λίγο οι πρόσφατες και φρέσκες αναμνήσεις της επικίνδυνης διακυβέρνησης των σούργελων που προηγήθηκαν, λίγο ο ενθουσιασμός και οι προσδοκίες των μελανιασμένων συμπολιτών μας, και πιο πολύ το μούδιασμα και ο φόβος από τον νέο άγνωστο ιό, είχαν ως αποτέλεσμα τα μέτρα να τηρηθούν με ευλάβεια, και έτσι η χώρα μας να αποτελεί «πρότυπο» στην αντιμετώπιση της φονικής πανδημίας.
Και μετά ξεδιπλώθηκε η ανεπάρκεια των «αρίστων».
Δυστυχώς, παρ’ όλη τη «φανατική» στήριξη των συμβατικών ΜΜΕ (που «πετσώθηκαν» κανονικά), και άλλων ιστοσελίδων, σάιτς κλπ., που προέκυψαν από το πουθενά, η μπάλα χάθηκε για τα καλά.
Εδώ μια μικρή παρένθεση. Η χώρα μας είναι από τις ελάχιστες στον πλανήτη όπου τα ΜΜΕ στηρίζουν πλήρως κάθε κυβερνητική επιλογή, αντί να την ελέγχουν. Οι υπόλοιπες ανάλογες χώρες χαρακτηρίζονται ως δικτατορίες.
Πως έγινε αυτό; Ρωτήστε τον Εισαγγελάτο, και τα υπόλοιπα αστέρια της ενημέρωσης.
Όπως και να έχει, ο Κυριάκος σε αυτό το ζήτημα αποδείχτηκε γάτα με πέταλα.
Αντί να πολεμήσει τον τύπο, τον εξαγόρασε.
Απλά πράγματα. Άλλωστε it takes one to know one… έτσι δεν λένε;
Έτσι δεν λειτουργεί ο κόσμος μας; Δούναι και λαβείν… the cash nexus.
Τέλος πάντων, σήμερα, μετά από σχεδόν 2 χρόνια αυστηρών μέτρων, περιορισμών, και πιπιλίσματος σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου, τα κρούσματα συνεχίζουν την ανιούσα πορεία τους, ενώ παράλληλα έχει δημιουργηθεί κι ένα νέο διχαστικό μέτωπο, όπως παλιά με τους αντιμνημονιακούς και τους αγανακτισμένους, τώρα με τους αρνητές και τους αντιεμβολιαστές.
Με νέους όρους που μόνο στη μπανανία μας υπάρχουν (π.χ. αδιόριστος εκπαιδευτικός, φροντιστήρια, παρατασιούχος, κλπ.) όπως το «εμβολιολάγνος».
Με την κραυγή «καραντινάκηδες πονάτε;» να ακούγεται όλο και πιο συχνά, και όχι μόνο στα δεκάδες παράνομα κορονοπάρτι, αλλά και σε πορείες και συγκεντρώσεις.
Τις οποίες αντί να αντιμετωπίζει το νέο πολυδιαφημισμένο άοπλο σώμα της ΕΛ.ΑΣ η ΟΔΟΣ, αντιμετωπίζουν τα ΜΑΤ με τις παλιές καλές μεθόδους, ακόμη και με αύρες νερού, που μέχρι πρότινος βλέπαμε σε «σκληρά» καθεστώτα.
Είναι που δεν πρόκαμε ο Αλέξης να τα καταργήσει.
Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης των αρίστων. Ένας νέος διχασμός.
Η οποία κυβέρνηση πελαγοδρομεί φάσκοντας και αντιφάσκοντας, με τον νουνεχή Τσιόδρα, τον χαρωπό Σύψα, και τον σκληρό Νικ Χαρντ να έχουν αποσυρθεί, και τη σημαία του όμορφου αγώνα κατά του ιού (και των αρνητών) να την έχουν σηκώσει ο παντός καιρού υπουργός Υπανάπτυξης, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Το πόσο κατέχουν το αντικείμενο και το πόσο αποτελεσματικοί είναι φάνηκε από την παλινωδία της Μυκόνου, όπου τη μια την κλείνουν και την άλλη την ανοίγουν.
Παιχνίδια μωρών στου κασίδη το κεφάλι.
Η ασχετοσύνη των «φιλελεύθερων» αρίστων φάνηκε και στο ζήτημα των ελέγχων για πιστοποιητικά κλπ. στα καράβια προς τα νησιά.
Όπου οι έλεγχοι ανατέθηκαν στις ίδιες τις ναυτιλιακές εταιρίες, με αποτέλεσμα να κοκκινίσουν τα νησιά από τον κορονοϊό, αφού οι «έλεγχοι» ήταν για τα πανηγύρια.
Οπότε ξανά μανά αναδίπλωση των αρμοδίων, και ανάθεση των ελέγχων στο Λιμενικό (το οποίο συνεπικουρείται και από τους ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ με το ματσούκι στο χέρι).
Κρίμα τα Χάρβαρντ και τα φτυχία τους δηλαδή.
Διότι εμένα η όλη περίπτωση αυτής της έκτακτης ανάγκης μου θύμισε τις ΗΠΑ τότε με την 9/11.
Μέχρι τότε λοιπόν στα αεροδρόμια της Αμερικής, αυτού του προπύργιου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του καπιταλισμού, οι έλεγχοι ασφάλειας γίνονταν από εταιρίες με ιδιώτες σεκιουριτάδες.
Μόλις όμως έγινε το κακό, και άρχισαν οι έρευνες, το FBI διαπίστωσε πράγματα και θαύματα στα διάφορα αεροδρόμια.
Μεταξύ άλλων βρέθηκαν πρώην κατάδικοι, φυγόδικοι, δραπέτες φυλακών, καταζητούμενοι, ακόμη και λαθρομετανάστες να είναι ως σεκιουριτάδες εκείνοι που διεξήγαγαν τους «ελέγχους ασφαλείας», με αποτέλεσμα το όλο σύστημα να μπάζει από παντού.
Τι έκαναν τα αμερικανάκια; Σε χρόνο ντε τε ψήφισαν νόμο (Aviation and Transportation Security Act) βάσει του οποίου ως το τέλος του 2002 θα έπρεπε όλοι οι επιβάτες στα αεροδρόμια να ελέγχονται από κρατικούς (ομοσπονδιακούς) υπαλλήλους.
Έτσι ιδρύθηκε η υπηρεσία Transportation Security Administration (TSA) με διευρυμένες αρμοδιότητες, και έκτοτε οι έλεγχοι ασφαλείας στα αμερικανικά αεροδρόμια είναι και αυστηροί, και αποτελεσματικοί.
Την ίδια περίοδο, εδώ στην Ελλάδα τους αντίστοιχους ελέγχους έκανε η «βαριεστημένη» και ανεκπαίδευτη σε αυτό το εξειδικευμένο αντικείμενο αστυνομία.
Μάλιστα στα περισσότερα από τα 40 τόσα αεροδρόμιά μας, κυρίως τα νησιώτικα που είναι και τα πιο τουριστικά, η στελέχωση των σημείων ελέγχου γίνονταν με αποσπάσεις άσχετων προς το αντικείμενο αστυνομικών από άλλες περιοχές της χώρας, ή από δόκιμους των σχολών.
Γι’ αυτό και 2-3 χρόνια μετά η τότε κυβέρνηση (πάλι «άριστοι» της τότε ΝΔ) ανέθεσε τους ελέγχους αυτούς σε ιδιωτικές εταιρίες (σεκιουριτάδες).
Έτσι, πάντα εκτός φάσης, δώσαμε αυτή την κρίσιμη αρμοδιότητα σε ιδιώτες, την ίδια ώρα που οι Αμερικάνοι την έδωσαν στο κράτος.
Προφανώς οι δικοί μας «άριστοι» είναι πιο φιλελεύθεροι και πιο υπέρμαχοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από τους «αριστερούς» Αμερικάνους.
Κάτι ανάλογο έγινε και τον περασμένο Φεβρουάριο, όπου εν μέσω λοκντάουν, εν κρυπτώ, και μέσω τηλεδιάσκεψης, ψηφίστηκε νόμος που καταργεί τις κρατικές αεροπορικές αρχές στα αεροδρόμιά μας, αφήνοντας τους όποιους κρατικούς ελέγχους στο φιλότιμο των ιδιωτών που δραστηριοποιούνται σε αυτά.
Παράλληλα δόθηκε και μπόλικο κρατικό χρήμα στη ΦΡΑΠΟΡΤ, στον ΑΙΑ, αλλά και σε συγκεκριμένη αεροπορική εταιρία, που βαπτίσθηκε «εθνικός» αερομεταφορέας αν και ιδιωτική.
Στο ζήτημα των (αυτο)ελέγχων των πιστοποιητικών εμβολιασμού κλπ. στα πλοία από πλευράς ιδιωτών το αρνητικό αποτέλεσμα ήταν άμεσο, και γι’ αυτό οι αρμόδιοι έσπευσαν να μεταφέρουν τους ελέγχους στο κράτος.
Στο άλλο ζήτημα, εκείνο της ασφάλειας πτήσεων στα ανεξέλεγκτα πλέον αεροδρόμια, οι αρνητικές (ελπίζω όχι τραγικές) επιπτώσεις θα φανούν πιο μακροπρόθεσμα, μόλις επανέλθει στα φυσιολογικά της η αεροπορική κίνηση, διότι όποιος πιστεύει πως μια ιδιωτική κερδοσκοπική εταιρία θα εφαρμόζει από μόνη της αυστηρούς κανονισμούς που δυσχεραίνουν το «έργο» της… είναι βαθιά νυχτωμένος… όπως μάλλον είναι οι «άριστοι» που μας κυβερνούν.
Προς το παρόν παραμένουμε σε εγρήγορση, και παρακολουθούμε ΣΚΑΙ αναρωτώμενοι πότε θα έρθει το νέο σκληρό λοκντάουν, που εδώ που τα λέμε αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για την κυβέρνηση, που έτσι μπορεί να νομοθετεί κατά το δοκούν, και πάντα υπέρ φίλα προσκείμενων κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών» διατυμπανίζοντας όμως πως στηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία (με κρατικό χρήμα).
ΥΓ- Τους ιδιώτες σεκιουριτάδες στα αεροδρόμια τους πληρώνει ο ίδιος ο επιβάτης μέσω του εισιτηρίου του και των φόρων.
Όσο για την αυτορρύθμιση και τον αυτοέλεγχο των αερ. εταιριών, για δοκιμάστε να βρείτε το δίκιο σας σε κάποια οικονομική διαφορά που θα έχετε με μια από τις διάσημες low cost εταιρίες, και μετά αναφωνήστε «μα που είναι το κράτος;»
0 Σχόλια