Η κατάρρευση και των τελευταίων αναχωμάτων που επέμεναν να προσδίδουν μια στοιχειώδη εθνική ταυτότητα στην Εξωτερική μας πολιτική, φαίνεται ότι επιταχύνεται δραματικά μετά και από την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Προφανώς αυτό το συμπέρασμα δεν επιβεβαιώνεται από τις γλυκανάλατες δηλώσεις που επισφράγισαν το πρόγραμμα των συναντήσεων του κ. Τσαβούσογλου με τον κ. Δένδια και τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ωστόσο, μόνο αφελείς μπορούν να πιστέψουν ότι οι συζητήσεις μεταξύ των δύο μερών, περιορίστηκαν στο περιεχόμενο της ήπιας ατζέντας που δημοσιοποιήθηκε κατά την διάρκεια αυτών των δηλώσεων. Η Τουρκία άλλωστε, δεν είναι η χώρα που ασκεί μια Εξωτερική πολιτική χαμένων ευκαιριών και από αυτόν τον κανόνα φυσικά δεν εξαιρείται -και δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί- ούτε η συγκεκριμένη επίσκεψη.
Η σχετική ανακοίνωση πέντε σημείων την οποία εξέδωσε το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας που συνεδρίασε αμέσως μετά την επιστροφή Τσαβούσογλου, φροντίζει να είναι ιδιαίτερα σαφής στα σημεία 3 και 4 τα οποία είναι αμιγώς Ελληνικού και Κυπριακού ενδιαφέροντος και στα οποία αναφέρεται χαρακτηριστικά:
Σημείο 3. «Δηλώθηκε ότι η Τουρκία θα υποστηρίξει με αποφασιστικότητα την προσέγγιση μιας...κυρίαρχης, ισότιμης, ανεξάρτητης λύσης δύο κρατών, για να εξασφαλίσει την τελική επίλυση του Κυπριακού, και θα συνεχίσει να λαμβάνει όλα τα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του ‘τ/κ λαού’ για αυτόν τον σκοπό».
Σημείο 4. «Στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, υπογραμμίζεται ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή είναι βιώσιμη μέσω αμοιβαίου διαλόγου στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας, και ότι μπορεί να σημειωθεί πρόοδος στην επίλυση των ζητημάτων, πρέπει να αποφεύγονται προκλητικές ενέργειες, παράνομες ενέργειες και επιθετική ρητορική, που αγνοούν τα δικαιώματα, τη συνάφεια και τα συμφέροντα της Τουρκίας».
Για όσους λοιπόν επιμένουν να μην το αντιλαμβάνονται, όλα δείχνουν πως ένα νέο «πρακτικό Μαδρίτης» βρίσκεται ήδη στα σκαριά και καλό θα είναι να επαγρυπνούμε ως κοινωνία, ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα να ενσωματωθεί αυτή η λογική σε ένα συνυποσχετικό που θα οδηγήσει τη χώρα να αναζητήσει το δίκιο της, όχι στο Δικαστήριο αλλά στο Σφαγείο της Χάγης.
Με την παρουσία του στην Κομοτηνή, ο κ. Τσαβούσογλου φρόντισε να καταστήσει σαφές ότι προωθεί την αναθεωρητική νεο-οθωμανική ατζέντα χωρίς εκπτώσεις και χωρίς την διάθεση να καταφύγει σε κανενός είδους προσχηματικούς συμβιβασμούς. Το επιβεβαίωσε ΚΑΙ με την αντιμετώπιση που επεφύλαξε στην υπερήφανη στάση των Ελλήνων Πομάκων, οι οποίοι δεν μάσησαν τα λόγια τους και τοποθετήθηκαν με σαφήνεια απέναντι στις άθλιες πρακτικές εξαγοράς συνειδήσεων, αλλά ΚΑΙ με το σόου που έστησε στην Κομοτηνή, σε συνεργασία με τους παρατρεχάμενους και τους υποτακτικούς του Τουρκικού Προξενείου. Επί της ουσίας ο κ. Τσαβούσογλου, πριν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα, φρόντισε να καταστήσει σαφές ότι η Εθνική μας κυριαρχία στην Ελληνική Θράκη, τίθεται σε διαρκή αμφισβήτηση και ότι το μουσουλμανικό τμήμα του πληθυσμού της, με την απροκάλυπτη συνεπικουρία ορισμένων τουρκοφρόνων στην περιοχή, αντιμετωπίζεται από την Τουρκική Εξωτερική πολιτική ως όχημα για την προβολή ζωτικών Τουρκικών αξιώσεων σε βάρος της χώρας μας. Έτσι… Η πραγματική ατζέντα της συνάντησης της Αθήνας, είχε ήδη προσδιοριστεί ντε φάκτο, με μια μεθοδολογία παράλληλη, έξω από τα πρωτόκολλα και ανεξάρτητα από τα επισήμως συμπεφωνηθέντα. Μία συνέντευξη στο "ΒΗΜΑ" και το σχετικό σόου στην Κομοτηνή, ήταν τα εργαλεία που ακύρωσαν στην πράξη τα πρωτόκολλα και επέβαλαν ντε φάκτο τους όρους του Σουλτανάτου.
Πρακτικά η Τουρκία, με την επίσκεψη Τσαβούσογλου και πίσω από τις χαζομισόχαζες ελαφρότητες που εξελήφθησαν ως επίσημες δηλώσεις, εξασφάλισε:
Πρώτον: Την εργαλειοποίηση της Αθήνας στην απενοχοποίηση της Τουρκικής επιθετικότητας, πράγμα που όχι μονάχα τονώνει την ψευδαίσθηση σταθερότητας στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ εν όψει της συνάντησης Μπάιντεν Ερντογάν στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου των ηγετών, αλλά παράλληλα με αυτό καταδεικνύει πως η διασφάλιση αυτής της σταθερότητας, περνά υποχρεωτικά μέσα από διαρκείς και ανεπίτρεπτους Ελληνικούς συμβιβασμούς, που θα καθιστούν περισσότερο ώριμες τις Τουρκικές διεκδικήσεις και την πατρίδα μας περισσότερο ευάλωτη σε πιέσεις «φίλων» και αντιπάλων.
Δεύτερον: Την ουσιαστική συγκατάθεση της Αθήνας, όχι βεβαίως στην λήψη μέτρων και σκληρών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, αλλά στην διασφάλιση συγκεκριμένων αντισταθμιστικών παροχών και άλλων ωφελημάτων που θα αναβαθμίσουν ουσιαστικά και υπέρ της Άγκυρας την Ευρωτουρκική σχέση, την ίδια στιγμή που η πατρίδα μας θα είναι υποχρεωμένη πλέον να καταπίνει αμάσητη κάθε επόμενη Τουρκική πρόκληση.
Τρίτον: Την δραματική αποδυνάμωση κάθε ουσιαστικής δυνατότητας για την ενιαία, συντονισμένη και πολυεπίπεδη απάντηση που οφείλουν να δώσουν από κοινού Ελλάδα και Κύπρος στους επιθετικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας, η οποία επιδιώκει να διευρύνει και να εδραιώσει διπλωματικοπολιτικά αλλά και επί του πεδίου σε στεριά και θάλασσα, τα τετελεσμένα του Αττίλα. Και…
Τέταρτον: Την ντε φάκτο επιβολή μιας επικίνδυνης και μη ανακοινώσιμης λίστας φιλοτουρκικών διευθετήσεων σε διαχρονικά αιτήματα της Τουρκίας σε Θράκη και Αιγαίο, τα οποία συνιστούν ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ του ισχύοντος καθεστώτος κυριαρχίας, με αντάλλαγμα μια περίοδο συγκρουσιακής νηνεμίας. Αν οι πληροφορίες που διαρρέουν επιβεβαιωθούν, τότε...
Τα προβλεπόμενα της Λωζάνης αποδομούνται στην Θράκη και η Τουρκία θα πάρει ως μποναμά τον προσδιορισμό «τουρκική» για την μουσουλμανική μειονότητα, γεγονός που θα την διευκολύνει να προσδώσει περιεχόμενο αποσχιστικό στην υβριδική επίθεση που έχει εξαπολύσει σε βάρος της χώρας μας. Και παράλληλα με αυτό...
Η προοπτική ενός ολέθριου συνυποσχετικού που θα επαναχαράξει τον χάρτη και το καθεστώς της κυριαρχίας στο Αιγαίο και θα ανοίξει το δρόμο για τον γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας μέσω της Χάγης, έρχεται όλο και πιο κοντά, δυστυχώς ΚΑΙ με την σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής κυβέρνησης.
Καλό θα είναι να μην βιαστούμε να υποθέσουμε πως αυτοί οι φόβοι κινούνται στην σφαίρα της υπερβολής. Εάν η συνάντηση Ερντογάν – Μπάιντεν, οδηγήσει στην αναζήτηση ενός οδικού χάρτη συμβατικής Αμερικανοτουρκικής επαναπροσέγγισης, τότε είναι βέβαιο πως οι πιέσεις σε βάρος της χώρας μας θα κλιμακωθούν και το πραγματικό πρόσωπο της «στρατηγικής συνεργασίας» με τους Αμερικανούς, δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή του. Η Ελλάδα, παρά τα όποια επικοινωνιακά ταρατατζούμ, με τις πιέσεις που δέχεται στο όνομα του «στρατηγικού χαρακτήρα» της Ελληνοαμερικανικής συνεργασίας, οδηγείται σε επιλογές υποεξοπλισμού έναντι της πραγματικής φύσης των κινδύνων που αντιμετωπίζει. Η επέκταση αυτών των πιέσεων στην κατεύθυνση της παραίτησής της από την άσκηση των δικαιωμάτων που της διασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο, θα είναι ο αμερικανικός μποναμάς στο πλαίσιο μιας περιφερειακής αμερικανοτουρκικής συνεργατικής win-win «εργολαβίας».
Η Γερμανία ήδη απέκλεισε για δεύτερη φορά με τρόπο προκλητικό και απαράδεκτο την χώρα μας από την Ευρωπαϊκή διευθέτηση του Λιβυκού την οποία μανιπουλάρει μερολητικά υπέρ της Άγκυρας. Το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο που δεν εμπόδισε τις αγκαλιές και τα σαλιαρίσματα στην Αθήνα, δεν μπορεί πλέον ούτε προσχηματικά να ενεργοποιήσει αναστολές στους σχεδιασμούς του Βερολίνου. Οι πραγματικοί ένοχοι κάνουν παιχνίδι στο γήπεδο και η Ελλάδα παραμένει κλειδωμένη στα αποδυτήρια. Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να προβληματίσει πολύ σοβαρά για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Η Διεθνής κοινότητα σταδιακά διολισθαίνει στην αποδοχή των Τουρκικών ιδεών περί Διζωνικής Δικοινοτικής στο Κυπριακό, ενώ ουδείς αντιδρά για τις πειρατικές παρεμβάσεις που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στην Αμμόχωστο. Δυστυχώς, Ελλάδα και Κύπρος έχουν ήδη αρχίσει να επικροτούν ανερυθρίαστα λύσεις και ιδέες που μέχρι πρότινος θεωρούταν απαγορευτικό ακόμη και να τις συζητάμε. Ο αριστοτεχνικός μαξιμαλισμός της Τουρκίας αποδίδει καρπούς και μέσα σε αυτό το κατάφορα αρνητικό περιβάλλον, εμείς απλώς… αγκαλιαζόμαστε.
Αυτό είναι κύριοι το πραγματικό περιβάλλον και σε συνθήκες κινούμενης γεωπολιτικής άμμου που παγιδεύει και στραγγαλίζει, η πολιτική ηγεσία της χώρας μας επέλεξε να επιδοθεί σε σαλιαρίσματα και αποπροσανατολιστικούς εναγκαλισμούς.
Όπως ήδη τονίσαμε σε σχετικό μας άρθρο, η εμφανής συστημική στρατηγική ανεπάρκεια, αλλά και η πρόδηλη στρατηγική ατολμία, τροφοδότησαν λογικές ερασιτεχνισμού στην διαχείριση κρίσιμων και σύνθετων προκλήσεων, ενώ όπως διαφαίνεται, έχουν ήδη ανοίξει διάπλατα την Κερκόπορτα της μυστικής Διπλωματίας, από μια κυβέρνηση πρόθυμη να βγάλει στο σφυρί τα αδιαπραγμάτευτα, προκειμένου να αγοράσει ψευδεπίγραφη συμμαχική εύνοια και φτηνό πολιτικό χρόνο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια