Του Κώστα Στούπα
Η αναγνώριση ενός ψευδοκράτους δεν γίνεται με μια τυχαία ή έστω εσκεμμένη συνάντηση σε μια κουζίνας ξενοδοχείου ή τις τουαλέτες ενός συνεδριακού κέντρου.
Το αναφέρω τούτο γιατί παρατήρησα αρκετά σχόλια και επικρίσεις για το συναπάντημα του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του μη αναγνωρισμένου επίσημα από την Ελλάδα και τις περισσότερες χώρες του κόσμου και ως εκ τούτου χαρακτηριζόμενου ως "ψευδοκράτους" της Βόρειας Κύπρου...
Αρκετοί έσπευσαν να ψέξουν τον Πρωθυπουργό γιατί αντάλλαξε κάποιες κουβέντες στην κουζίνα καθώς αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί σαν κίνηση που ανοίγει τον δρόμο στην αναγνώριση. Άλλοι το θεώρησαν εξωθεσμική διπλωματία.
Ακόμη και αν η συνάντηση ήταν εσκεμμένη (...δήθεν) δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξωθεσμική διπλωματία αλλά μάλλον διπλωματία "Παπαράτσι".
Καθώς η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σε τουρκικά μέσα ενημέρωσης, υπάρχει η υποψία πως οι Τούρκοι είχαν βάλει τον κ. Τατάρ να στήσει καρτέρι στον Έλληνα πρωθυπουργό προκειμένου να κλέψουν ένα φωτογραφικό "ενσταντανέ" για τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Τούτο όμως μπορεί να σημαίνει πως οι Τούρκοι δεν είχαν να παρουσιάσουν και κάτι άλλο ουσιαστικότερο στην κοινή γνώμη της χώρας από αυτή τη σύνοδο.
Μια συνάντηση στις τουαλέτες ή την κουζίνα ενός ξενοδοχείου με τον αρχηγό του "ψευδοκράτους" δεν συνιστά αναγνώριση ούτε εξωθεσμική άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Εξωθεσμική άσκηση εξωτερική πολιτικής συνιστά η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής από πρόσωπα που δεν ανήκουν στους αρμόδιους θεσμικά φορείς άσκησής της. Τέτοιες συναντήσεις συνήθως λαμβάνουν χώρα μακριά από φωτογραφικούς φακούς, πίσω από κλειστές πόρτες σε επίσημα γραφεία και όχι σε τουαλέτες και κουζίνες.
Τις τουαλέτες ή την κουζίνα ακόμη και ένας αρχηγός κράτους τις επισκέπτεται ως ον με βιολογικές ανάγκες και ένας λόγος να μην δώσει εκεί το χέρι σε κάποιον που του προτείνει χειραψία, σίγουρα δεν είναι για να μην παρεξηγηθεί για άσκηση εξωθεσμικής εξωτερικής πολιτικής...
Υπάρχει μια μερίδα συμπολιτών μας που νομίζει πως τρέφει μεγαλύτερα πατριωτικά αισθήματα σε σχέση με άλλους. Στη μερίδα αυτή συνήθως αντιλαμβάνονται την εξωτερική πολιτική σαν καυγά μεταξύ γειτονισσών ή συννυφάδων για τη ρίψη των μπουγαδόνερων στον ακάλυπτο όπου η μία δεν μιλά στην άλλη για χρόνια ή όταν το πράττει είναι για να εκτοξεύσει απειλές.
Εξωτερική πολιτική είναι η διαδικασία προώθησης των συμφερόντων της χώρας στη διεθνή κοινότητα και ως εκ τούτου είναι διαδικασία πολύπλοκη που περιλαμβάνει τη διαχείριση διεθνούς εξωτερικού ακροατηρίου αλλά και του εσωτερικού...
Οσάκις προσπαθήσαμε να μιλήσουμε στο διεθνές ακροατήριο με τους όρους διαχείρισης του εσωτερικού ακροατηρίου, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας κατά την περίοδο της "περήφανης" διαπραγμάτευσης το 2015, ή η Χούντα το 1973, ή ο Θ. Δηλιγιάννης το 1897 η συντριβή ή "κωλοτούμπα" ακολούθησαν σαν φυσικές συνέπειες.
Η άγνοια του τρόπου που ασκείται η διεθνής πολιτική συνήθως τιμωρείται με εθνικές απώλειες.
Η θέση της χώρας μας είναι αυτή που αποτυπώνει η τουρκική Daily Sabah την επομένη της Συνόδου, όπου ο Τούρκος Υπουργός των εξωτερικών Τσαβούσογλου κατηγόρησε την Ελλάδα και την Κύπρο ότι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε φόρουμ που έγινε στην Τουρκία, παρότι προσκλήθηκαν, επειδή παρίσταται σε αυτό η... "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου".
Η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας για τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. είναι χαρακτηριστική: "Η καθυστέρηση της λήψης συγκεκριμένων αποφάσεων για την εφαρμογή της θετικής ατζέντας, συμπεριλαμβανομένης της επικαιροποίησης της Τελωνειακής Ένωσης, εκλαμβάνεται ως τακτική καθυστέρησης, έλλειψη βούλησης και κατάχρηση της ιδιότητας του κράτους-μέλους της Ε.Ε. από ένα ή δύο κράτη-μέλη.
Η αποφυγή αναφοράς στο καθεστώς υποψηφιότητάς μας στο κείμενο επιβεβαιώνει επίσης αυτήν την άποψη."
Η ανακοίνωση των Τούρκων αναδεικνύει με απλά λόγια τη σημασία του ρόλου της Ελλάδας και της Κύπρου στη στάση της Ε.Ε. απέναντι στην Τουρκία με την οποία πολλές χώρες της Ευρώπης διατηρούν στενές σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος.
Το γεγονός πως η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν τις αποφάσεις ενός κέντρου διεθνούς ισχύος όπως η Ε.Ε. δεν είναι κάτι το οποίο είναι αυτονόητο και το οποίο διέθεταν ( Ελλάδα και Κύπρος) πάντα.
Η είσοδος της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ ως ισότιμα μέλη είναι αποτέλεσμα ορθών πολιτικών επιλογών και κατάλληλων μεθοδεύσεων πολιτικών όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κώστας Σημίτης, οι οποίοι αμφότεροι έχουν κατακριθεί από τους υπερ-πατριώτες "κομάντο" των καναπέδων σαν ενδοτικοί ή ακόμη και προδότες...
Αρκετοί εκ των επικριτών των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων για ενδοτική στάση απέναντι στους συμμάχους και την Τουρκία, είναι θιασώτες του σλόγκαν πως επί Παπαδόπουλου κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοιχτά καθώς τα σύνορα ήταν ερμητικά κλειστά και η δημόσια τάξη ήταν περισσότερο αποτελεσματική.
Ξεχνούν βεβαίως πως ένα πρωί από το ανοιχτό παράθυρο διαπιστώσαμε πως έλειπε η μισή Κύπρος.
Όπως και στην πολιτική όμως στις διεθνείς σχέσεις τους πολιτικούς τους κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των διακηρύξεων και των δημαγωγικών φληναφημάτων.
0 Σχόλια