Του Κώστα Στούπα
Η χώρα μας, με επικεφαλής την κυβέρνηση, διανύει μια περίοδο αυτάρεσκης ικανοποίησης, εν μέρει και λόγω των εντυπωσιακών επιτυχιών στη διαχείριση σημαντικών έκτακτων περιστατικών και καταστάσεων που ενέσκηψαν την τελευταία διετία.
Τούτο είναι θεμιτό ως ένα βαθμό και επικίνδυνο από κάποιο σημείο και μετά.
Η αλήθεια είναι ότι η διακυβέρνηση του συνονθυλεύματος των ακροαριστερών και ακροδεξιών λαϊκιστών που προηγήθηκε είχε κατεβάσει σημαντικά τον πήχη των προσδοκιών σε σημείο που ακόμη και τα αυτονόητα μιας στοιχειώδους διαχείρισης να μοιάζουν με τιτάνιο έργο και σημαντική επιτυχία.
Η επιτυχής αντιμετώπιση της προσπάθειας υβριδικής εισβολής στον Έβρο π.χ. είναι αυτονόητη για κάθε μηχανισμό που δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία του αποτυχημένου κράτους. Σε ποια χώρα του κόσμου μερικές δεκάδες χιλιάδες άοπλοι μπορούν να διασχίσουν τα σύνορα χωρίς την άδειά της;
Το ίδιο και η επιβολή της εθνικής κυριαρχίας (του νόμου και της τάξης) στα Εξάρχεια, τις δεκάδες καταλήψεις και τους συνοικισμούς μειονοτήτων που πιστεύουν πως μπορούν να εφαρμόσουν δικούς τους νόμους και κανόνες ισχύος.
Η "θολούρα" της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε προσδώσει τον χαρακτήρα της ιδεολογικής και πολιτικής επιλογής σε μια κατάσταση προϊούσης ανομίας που ξεκίνησε σταδιακά στη μεταπολίτευση και κορυφώθηκε την περίοδο της κρίσης μετά τη χρεοκοπία του 2010.
Αλήθεια είναι επίσης πως η Ελλάδα κατάφερε να ανακόψει τις τουρκικές φιλοδοξίες επιβολής της ισχύος της στις περιοχές όπου υπάρχουν αμφισβητούμενα συμφέροντα μεταξύ των δυο χωρών.
Η Τουρκία όμως είναι πλέον μια μεγάλη χώρα πληθυσμιακά με σχεδόν τετραπλάσιο ΑΕΠ σε σχέση με το ελληνικό. Τούτο σημαίνει πως διαθέτει τον δημογραφικό δυναμισμό και τους πόρους να συνεχίσει την αντιπαράθεση με την Ελλάδα και πολλές από τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες για δεκαετίες.
Η Ελλάδα ορθώς στηρίζεται στην υποστήριξη της Ε.Ε., των ΗΠΑ και στο πλέγμα των συμμαχιών με το οποίο έχει περικυκλώσει την Τουρκία. Τούτα όμως είναι αποτελεσματικά όταν συμπληρώνουν ένα βασικό πυρήνα αποτρεπτικής ισχύος της ίδιας της χώρας.
Προκειμένου να ανταπεξέλθει η χώρα μας χρειάζεται απαραίτητα ανακατανομή των υπαρχόντων πόρων αλλά και επιθετικών πολιτικών προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων σε τομείς αιχμής (νέων πόρων).
Θα είναι πολύ δύσκολο η Ελλάδα με εξοπλιστικές δαπάνες λιγότερο από το 10% αυτών της Τουρκίας να ανταπεξέλθει σ’ αυτόν τον μαραθώνιο αγώνα δρόμο.
Ας πούμε για άλλη μια φορά όμως τα πράγματα με το όνομά τους.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 κυρίως εξαιτίας της υπέρογκης συνταξιοδοτικής δαπάνης και παρά τις όποιες εξορθολογιστικές περικοπές παραμένουν εξωφρενικά υπέρογκες σε σχέση με τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.
Η Ελλάδα με τη συνταξιοδοτική δαπάνη να προσεγγίζει το 17% του ΑΕΠ δεν δύνανται να ανταπεξέλθει του τέλματος που έχει περιέλθει σταδιακά στη μεταπολίτευση.
Η αποσιώπηση του μεγαλύτερου προβλήματος και της μεγαλύτερης απειλής που αντιμετωπίζει η χώρα, αποτελεί το μεγαλύτερο εγκληματικό σφάλμα σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Την ένοχη σιωπή γύρω από το ασφαλιστικό ήρθε να ταράξει πριν από λίγες μέρες η "Κομισιόν" με μια έκθεση στην οποία ζητάει μείωση των συντάξεων κατά 21,9% και αύξηση του εργασιακού βίου κατά 6,6 χρόνια.
Αυτές είναι δυο από τις προϋποθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διατήρηση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού, με δεδομένη την επιβάρυνση που θα δεχθεί από την κλιμακούμενη γήρανση του πληθυσμού.
Αν υπολογίσει κάποιος τι μέτρα χρειάζονται για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι και τις πολιτικές και κοινωνικές αναταράξεις που μπορεί αυτά να δημιουργήσουν σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα στρατηγικής επιβίωσης σε σχέση με την Τουρκία, θα αντιληφθεί τον λόγο της ενοχικής σιωπής σύσσωμου του πολιτικού σκηνικού για το ακανθώδες πρόβλημα του συνταξιοδοτικού...
Το να χώνουμε το κεφάλι κάτω από την άμμο όμως και να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει το πρόβλημα δεν ωφελεί...
0 Σχόλια