Ο άξονας που ενώνει τις δύο πλευρές της Ιερουσαλήμ, τη δυτική και την ανατολική, είναι η Οδός του Μαρτυρίου
Γράφει ο Νίκος Γεωργιάδης
Ήταν 27 ολόκληρες ημέρες πριν η Χαμάς εκτοξεύσει την πρώτη της ρουκέτα κατά ισραηλινού στόχου. Τότε λοιπόν, την πρώτη μέρα του Ραμαζανίου, πήγαν μουσουλμάνοι πιστοί στο ιερό τέμενος Αλ Αχτσά της Ιερουσαλήμ για να προσευχηθούν. Μία ομάδα από 6 αξιωματικούς της ισραηλινής αστυνομίας, εισήλθε στο τέμενος και αφού σκούντησε τους πιστούς, έκοψε τα ηλεκτρικά καλώδια που συνέδεαν τους 4 μεσαιωνικούς μιναρέδες του τεμένους με μεγάφωνα. Η φωνή του μουεζίνη σίγησε.
Σε μικρή απόσταση και προς τα κάτω είχαν συγκεντρωθεί Ισραηλινοί για να εορτάσουν την επέτειο της θυσίας συμπολιτών τους οι οποίοι έπεσαν στις μάχες για την ίδρυση και προστασία του κράτους του Ισραήλ. Η επετειακή αυτή συγκέντρωση για την «Ημέρα Μνήμης», όπως αποκαλείται στο Ισραήλ, ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στο Δυτικό Τείχος. Οι κρατικοί αξιωματούχοι και οι κυβερνητικοί παράγοντες φοβήθηκαν πως οι προσευχές των Μουσουλμάνων και η φωνή του μουεζίνη στο Αλ Αχτσά θα ακουγόταν στην συγκέντρωση των Εβραίων πιστών που ήταν συγκεντρωμένοι στο Δυτικό Τείχος. Αποφάσισαν λοιπόν να κόψουν τα καλώδια. Θα πρέπει να αντιληφθεί ο αναγνώστης ο οποίος δεν γνωρίζει τη χωροταξική διάταξη των ιστορικών και ιερών τοποθεσιών που προαναφέρθηκαν, τα μουσουλμανικά ιερά τεμένη βρίσκονται ακριβώς πάνω από το Δυτικό Τείχος. Η ιερή περιοχή για τους Εβραίους συμπεριλαμβάνει και το Τείχος των Δακρύων. Σε αυτή την δυτική πλευρά της πόλης εκτείνεται και ο εβραϊκός μαχαλάς, η εβραϊκή συνοικία της παλιάς Ιερουσαλήμ. Προηγουμένως και προς τα ανατολικά εκτείνεται η αραβική συνοικία.
Ο άξονας που ενώνει τις δύο πλευρές της πόλης, τη δυτική και την ανατολική, είναι η Οδός του Μαρτυρίου. Αν δηλαδή ο επισκέπτης εισέλθει στην παλιά πόλη από την είσοδο που οδηγεί στο Πατριαρχείο και την εκκλησία της Αναστάσεως (ανατολικά) και περπατήσει αφήνοντας πίσω του και δεξιά του τον ναό της Αναστάσεως και αριστερά του το Πατριαρχείο, θα καταλήξει στην Οδό του Μαρτυρίου. Περιγράφονται όλα τα παραπάνω για να αντιληφθεί ο έλληνας αναγνώστης την εγγύτητα των τοποθεσιών και τη γειτνίαση των Ιερών Τόπων των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών.
Τι είναι άραγε η Ιερουσαλήμ; Αναρωτιέται ο καθένας μας μετά από χιλιάδες χρόνια διάρκειας του κύκλου του αίματος.
Τίποτε και τα πάντα θα απαντούσε προφανώς ο Σαλαχαϊντίν, ο Κούρδος πολέμαρχος που νίκησε τους Σταυροφόρους και ανακατέλαβε για λογαριασμό των Μουσουλμάνων την πόλη. Την ίδια απάντηση θα έδινε και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ο οποίος συνέταξε και εφάρμοσε το νομικό πλαίσιο στη βάση του οποίου λειτουργεί ακόμη η πόλη. Οι διάφορες ρυθμίσεις επί του καθεστώτος του Παναγίου Τάφου (εκεί που ξυλοφορτώνονται οι νεαροί Αρμένιοι παπάδες με τους νεαρούς Ελληνορθόδοξους ιερωμένους και στη μέση βρίσκονται κάτι ταλαίπωροι Παλαιστίνιοι αστυνομικοί), όλα αυτά λειτουργούν ακόμη και υφίστανται λόγω των νόμων του Σουλεϊμάν.
Η χωροταξική περιγραφή είναι δική μας. Ωστόσο η πολιτική εισαγωγή ως ιδέα προέρχεται από τους New York Times. Η αμερικανική εφημερίδα η οποία είναι γνωστή για τη μαχητική της θέση έναντι του Ολοκαυτώματος αλλά και τους αγώνες της κατά του αντισημιτισμού, τολμά παρά την εμπόλεμη κατάσταση να καυτηριάσει την προβοκατόρικη ενέργεια του κράτους του Ισραήλ το οποίο πρόσβαλε με τον χειρότερο τρόπο τους άραβες - ισραηλινούς - μουσουλμάνους πολίτες για να ικανοποιήσει επί της ουσίας τα ρατσιστικά ανακλαστικά των ακροδεξιών ορθοδόξων εβραίων οι οποίο είχαν συγκεντρωθεί για να εορτάσουν τη δική τους επέτειο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά το παιγνίδι εξελίχθηκε σε ανεξέλεγκτο σπιράλ βίας.
Δεν είναι μόνον οι New Yoρk Times που αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς συμβαίνει. Είναι και η Jerusalem Post η οποία τιτλοφορεί τη Δευτέρα 17 Μαΐου «Το Ισραήλ κερδίζει μάχες αλλά χάνει τον πόλεμο». Πριν, η ιστοσελίδα DEBKA, μία πλατφόρμα μεταφοράς πληροφοριών που διαρρέονται από τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας, αποκάλυπτε πώς η εξέγερση των νεαρών Αράβων - Ισραηλινών σε διάφορα σημεία της χώρας, στην Ιερουσαλήμ ή το Λοντ, ήταν μία απολύτως καινούργια κατάσταση, πρωτόγνωρη για το Ισραήλ. Πρόκειται για ομάδες νέων, χωρίς κεντρική καθοδήγηση, μακριά από τα κέντρα της Χαμάς ή της Παλαιστινιακής Αρχής. Ομάδες νέων που κάποιες από αυτές είναι και οργανωμένες μικροσυμμορίες οι οποίες ανταγωνίζονται για μερικά τετραγωνικά μέτρα επιρροής στους αραβικούς μαχαλάδες. Αυτά τα παιδιά ξεσηκώθηκαν χωρίς σχέδιο και προοπτική. Ακολούθησαν η Χαμάς και η Παλαιστινιακή Τζιχάντ.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός πως αυτή η προσέγγιση η οποία εμπεριέχει και μεγάλη δόση αυτοκριτικής, υιοθετείται από τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας. Η εξέλιξη αυτή μας οδηγεί όμως και σε ένα άλλο ασφαλές συμπέρασμα. Σε κάθε σύγκρουση θα πρέπει ο παρατηρητής να ανακαλύπτει το ποιος ακριβώς ωφελείται, άμεσα ή έμμεσα. Ε, λοιπόν, στην παρούσα φάση τα πολιτικά οφέλη για τον πρωθυπουργό Μπενζαμίν Νετανιάχου και τη Χαμάς, τον ισραηλινό πολιτικό και την παλαιστινιακή ένοπλη οργάνωση, περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων. Εξηγούμεθα.
Ο βασικός στρατηγικός στόχος της Χαμάς είναι να ακυρώσει κάθε πολιτική επιρροή και κάθε διεθνή απήχηση της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούτ Αμπάς. Οι εξελίξεις καταδεικνύουν πως μετά την απίστευτα αποτελεσματική στρατηγική της Χαμάς, που εφαρμόζει τον πόλεμο των ρουκετών, η Παλαιστινιακή Αρχή στην Δυτική Όχθη πολιτικά και στρατιωτικά εκμηδενίζεται. Η Χαμάς αναδεικνύεται σε κυρίαρχο παίκτη στο παλαιστινιακό στοιχείο εντός και στα διεθνή Forum εκτός.
Την ίδια ώρα και σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Μπενζαμίν Νετανιάχου διακινδυνεύει παίζοντας στο πεδίο της μάχης το απόλυτο διακύβευμα που είναι το πολιτικό του μέλλον. Έχοντας απολέσει το κυρίαρχο στήριγμά του που ήταν η διακυβέρνηση Ντόναλντ Τραμπ, επιζητεί να συσπειρώσει γύρω από τον ίδιο το σύνολο των εθνικιστικών, συντηρητικών αλλά και ακροδεξιών στοιχείων στο όνομα της ασφάλειας του Ισραήλ ώστε επιτέλους να καταφέρει στις επερχόμενες πρόωρες για 5η φορά εκλογές να σχηματίσει αυτόνομη κυβέρνηση ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης της όλης Δεξιάς. Επίσης μία τέτοια αναβάθμισή του θα λειτουργούσε καταλυτικά ώστε να λήξει αυτός ο ενοχλητικός και επικίνδυνος κύκλος ανακρίσεων, δικών και εισαγγελικών παρεμβάσεων που τον θέτουν ως στόχο για διαφθορά και κατάχρηση δημοσίου χρήματος.
Χαμάς και Νετανιάχου έχουν ανάγκη να συνεχίσει ο γύρος πολεμικής αναμέτρησης στο τέλος της οποίας θα έχει αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της Παλαιστίνης και θα έχει αποκατασταθεί η πολιτική κυριαρχία στο Ισραήλ
Τόσο η Χαμάς όσο και ο Νετανιάχου έχουν ανάγκη να συνεχίσει ελεγχόμενα αυτός ο γύρος πολεμικής αναμέτρησης στο τέλος της οποίας θα έχει αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της Παλαιστίνης και θα έχει αποκατασταθεί η πολιτική κυριαρχία του Νετανιάχου στο Ισραήλ. Δύσκολο το στοίχημα αλλά υπαρκτό και με ορατό αντίτιμο. Οι μερικές εκατοντάδες νεκρών, οι τραυματίες και οι φωτογραφίες με τα διαμελισμένα κορμιά των παιδιών προφανώς και δεν ενδιαφέρουν τους κυνικούς πολέμαρχους της Μέσης Ανατολής της Δυτικής ή της Ανατολική όχθης του Ιορδάνη. Άλλωστε για χίλια χρόνια τώρα η Ιερουσαλήμ μας δίδαξε πώς είναι κάτι παραπάνω από μία πόλη. Είναι ταυτόχρονα το τίποτε και τα πάντα. Ενδεχομένως δε η ιστορία της καταδεικνύει με τον πλέον κυνικό τρόπο πώς ποτέ δεν υπήρξε ούτε Θεός ,ούτε Αλλάχ ούτε και Γιαχβέ και πώς όλα αυτά είναι αποκυήματα της παθολογίας των ανθρώπων.
Πηγή: athensvoice.gr
0 Σχόλια