Του Strange Attractor
Το Ισραήλ για μια ακόμη φορά στη σύντομη ιστορία του πολεμάει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό που το απειλεί, ενώ στη χώρα μας (αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη) βλέπουμε διάφορους «αριστερούς» να στηρίζουν τη Χαμάς, τους Παλαιστίνιους κλπ. χαρακτηρίζοντάς το ως «κράτος φονιά», ακόμη και «χιτλερικό».
Παράλληλα, η Τουρκία του Ερντογάν πνέει μένεα και αυτή κατά του Ισραήλ, ευελπιστώντας να συσπειρώσει γύρω της τους απανταχού Μουσουλμάνους, με τον Τούρκο πρόεδρο να ονειρεύεται να γίνει ο νέος Σαλαντίν.
Πριν από 6-7 χρόνια μάλιστα, είχε πει πως το Ισραήλ είναι «ναζιστικό» και κάνει συστηματικές γενοκτονίες από το 1948, οπότε και ιδρύθηκε ως κράτος!
Έτσι έχουμε μια ιδιότυπη συμμαχία Ελλήνων αριστερών και Τούρκων ισλαμιστών.
Με κοινή συνισταμένη το μίσος τους κατά του Ισραήλ.
Βέβαια, οι αριστεροί μας (ως συνήθως) αγνοούν την ιστορία.
Αγνοούν φερ’ ειπείν πως ο Χίτλερ, όχι μόνο μισούσε και εκείνος τους Εβραίους, αλλά θαύμαζε και στήριζε αναφανδόν την… Τουρκία. Τον προαιώνιο εχθρό μας.
Μάλιστα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι Γερμανοί ανακήρυξαν επίσημα το 1936 πως οι Τούρκοι ανήκουν στην Αρία φυλή!
Τον δε Κεμάλ Ατατούρκ τον θεωρούσαν περισσότερο ήρωα απ’ ότι τον Μουσολίνι, το ιδανικό υπόδειγμα ηγέτη, διότι υπό την ηγεσία του η Τουρκία κατάφερε, έλεγαν, να πάρει στα χέρια της τη μοίρα της κόντρα στη διεθνή κοινότητα η οποία πρόσφατα είχε συνεργαστεί για τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Κάτι ανάλογο λοιπόν ήθελαν διακαώς και οι Γερμανοί, με τον δικό τους Ατατούρκ, τον Χίτλερ, ο οποίος χαρακτήριζε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών εξίσου απαράδεκτη με εκείνη των Σεβρών.
Ο Ατατούρκ κατάφερε λοιπόν να ξαναδώσει την περηφάνια στη χώρα του και να γίνει κυρίαρχος της Τουρκίας, η οποία «απελευθερώθηκε» με τη νέα Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.
Αυτά έλεγαν τότε οι Ναζί.
Και όπως έγραφε εκείνη τη χρονιά στην εφημερίδα Heimatland ο ακροδεξιός Hans Tröbst, «αν θέλουμε να ελευθερωθούμε, τότε θα πρέπει να ακολουθήσουμε το τουρκικό παράδειγμα».
Κάποιοι μάλιστα ιστορικοί θεωρούν ότι οι διώξεις και οι γενοκτονίες των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και άλλων μειονοτήτων αποτέλεσαν τον προπομπό των αντίστοιχων διώξεων του Χίτλερ, ο οποίος όπως είπαμε θαύμαζε και ήθελε να μιμηθεί τον Κεμάλ.
«Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι είναι βδέλλες και παράσιτα που καλώς εξολοθρεύτηκαν», έγραφε ο Tröbst στην εφημερίδα του, που τη διάβαζαν με φανατική προσήλωση όλοι οι Ναζί.
Μάλιστα, λίγο μετά τη δημοσίευση των άρθρων του, ο Χίτλερ κάλεσε τον Hans Tröbst να μιλήσει για τον Ατατούρκ σε συνέδριο των S.A. (τα SS ήταν ακόμη δευτερεύουσας σημασίας).
Στη συνέχεια, από το 1923 και μετά, ο Χίτλερ δεν παρέλειπε να αναφέρει το «φωτεινό παράδειγμα» του Ατατούρκ σε κάθε ομιλία του.
Όταν ανέλαβε την εξουσία το 1933, χαρακτήρισε την περίπτωση Ατατούρκ ως το «φωτεινό αστέρι μέσα στη νύχτα», που έδειξε το δρόμο στους Ναζί τα δύσκολα χρόνια, όταν ακόμη προσπαθούσαν να αφυπνίσουν τους «γονατισμένους» Γερμανούς.
Η Τουρκία, έλεγαν οι προπαγανδιστές των Ναζί, είναι η απόδειξη του τι μπορεί να καταφέρει ένας ισχυρός ηγέτης όπως ο Ατατούρκ, άρα και ο Χίτλερ.
Στη διάρκεια του Β’ΠΠ, ο Χίτλερ πάντα επεδίωκε μια στρατιωτική συμμαχία με την Τουρκία, κάτι που ποτέ δεν έγινε, με την Τουρκία να παραμένει (πονηρά σκεπτόμενη) ουδέτερη, ενώ τον Φεβρουάριο του 1945 κήρυξε (εκ του ασφαλούς) πόλεμο κατά της Γερμανίας.
Σήμερα στην Τουρκία κυριαρχεί ο Ερντογάν, που ονειρεύεται επιστροφή του Οθωμανικού μεγαλείου, ο οποίος δεν τρέφει και τόση εκτίμηση στον Ατατούρκ, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε «μεθύστακα» σε κάποια φάση.
Παρ’ όλα αυτά, μοιράζεται το ίδιο μένος κατά των Εβραίων με εκείνο του Χίτλερ.
Ένα μένος όμως που δεν χαρακτήριζε τον Κεμάλ, ο οποίος ποτέ δεν είπε κάτι εναντίον των Εβραίων.
Και ενώ ο σημερινός ηγέτης της Τουρκίας δεν τρέφει καμιά εκτίμηση για την εκκοσμίκευση του κράτους που κατάφερε ο Ατατούρκ, εν τούτοις δείχνει να τον μιμείται όσον αφορά τη «λατρεία της προσωπικότητας» που καλλιεργεί, την ψευδαίσθηση μεγαλείου, αλλά και τη δαιμονοποίηση κάθε εσωτερικού και μη εχθρού της Τουρκίας.
Με αποκορύφωμα τη σχεδόν λυσσώδη αντίδρασή του εναντίον του Ισραήλ, κάθε φορά που αυτό υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι στη μουσουλμανική μέγγενη που το έχει περικυκλωμένο από παντού και το απειλεί.
Ίσως αν τα χρόνια του Χίτλερ ήταν ο Ερντογάν στη θέση του Ατατούρκ, οι Γερμανοί να είχαν βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, και ίσως αν όχι ο πόλεμος, αλλά οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, να είχαν πάρει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο.
Το τελικό συμπέρασμα;
Έλληνες αριστεροί και Τούρκοι στηρίζουν τους Άραβες εναντίον του Ισραήλ, την ώρα που οι Άραβες στην πλειοψηφία τους στηρίζουν την Τουρκία στις όποιες βλέψεις της κατά της χώρας μας. Μια Τουρκία την οποία θαύμαζε ο Χίτλερ, ο οποίος αιματοκύλισε την Ελλάδα και τον οποίο Χίτλερ πολέμησαν (έστω καθυστερημένα) οι Έλληνες αριστεροί, την ώρα που οι Τούρκοι το έπαιζαν ουδέτεροι.
Τουρλουμπούκι…
0 Σχόλια