Μάχη των μαχών χαρακτηρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ την προσπάθεια να μην περάσει ο εργασιακός νόμος της κυβέρνησης – Η προσέγγιση συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, οι αποστάσεις από τους «συμβιβασμένους πράσινους» και το πρώτο κρας τεστ της συνδικαλιστικής απήχησης
Στηρίζει πολλές ελπίδες στην ερχόμενη Πέμπτη ο Αλέξης Τσίπρας. Ελπίζει ότι το τρένο της ιστορίας θα κάνει μια στάση για ν' ανέβει ξανά στο δρομολόγιο προς την εξουσία. Τι έχουμε την ερχόμενη Πέμπτη; Τον γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς. Από την πλατεία Συντάγματος, όπου θα γίνει συγκέντρωση συνδικάτων, κομμάτων και οργανώσεων, θα ξεκινήσει η "μάχη των μαχών", όπως έχει χαρακτηρίσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την προσπάθεια να μην περάσει ο εργασιακός νόμος που ετοιμάζει ο Κωστής Χατζηδάκης. Κι αν η δεύτερη απορία σας αφορά τη στάση του τρένου της ιστορίας, η απάντηση είναι ότι την ερχόμενη Πέμπτη το ημερολόγιο θα γράφει 6 Μαΐου. Και ως γνωστόν η μεγάλη πορεία του Αλέξη Τσίπρα προς την εξουσία ξεκίνησε στις 6 Μαΐου του 2012. Εκείνη την ημέρα είχαμε εκλογές και το τότε το μικρό κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση. Από πέμπτο κόμμα στις εκλογές του 2009, κάτω και από του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, βγήκε δεύτερο. Από το 4,60% σκαρφάλωσε στο 16,78%, αφήνοντας τρίτο το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, που έλαβε μόλις 13,18%, έναντι του 43,92% που είχε λάβει το 2009, υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου. Ελπίζει λοιπόν ο τέως πρωθυπουργός ότι το πουλόβερ της κυβερνήσεως Μητσοτάκη θα αρχίσει να ξηλώνεται από το ...αριστερό μανίκι, που είναι οι εργατικές κατακτήσεις.
Οι συμβολισμοί, ιδίως στην πολιτική, έχουν όντως σημασία όμως δεν αρκεί η η ημερολογιακή ταύτιση δύο γεγονότων για να προεξοφλήσει κάποιος ότι ο τρόπος της ιστορίας θα τον ευνοήσει και πάλι. Κατ' αρχάς δεν ξέρουμε ακόμη ποιό θα είναι το περιεχόμενο του εργασιακού νομοσχεδίου. Θα καταργούνται όντως το οκτάωρο και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις; Θα έχουμε περικοπή μισθών μέσω των απλήρωτων υπερωριών και όλα τα άλλα ζοφερά, τα οποία περιέγραψαν ο Αλέξης Τσίπρας και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στη διαδυκτιακή εκδήλωση-συζήτηση της Τρίτης με συνδικαλιστές και εκπροσώπους φορέων και συνδικάτων;
Σημειώνουμε πως στην Κουμουνδούρου είναι αισιόδοξοι για την έκβαση της μάχης και για έναν λόγο που δεν αφορά τα συνδικάτα και τα κόμματα αντιπολίτευσης, αλλά την κυβερνητική παράταξη. Από τις συνομιλίες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους επιτελείς του εξάγεται το συμπέρασμα: "Η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ να στηρίξει τον εργασιακό νόμο. Και ο λόγος είναι ότι στην πολιτική τα πάντα κρίνονται στο πεδίο της εφαρμογής και όχι της νομοθεσίας". Και η ΝΔ, λένε, "δεν έχει ούτε συνδικαλιστές να στηρίξουν την κατάργηση του οκταώρου, αλλά ούτε και οργανώσεις, αφού τα πιο μαχητικά στελέχη της απασχολούνται στο κράτος". Θεωρούν λοιπόν πως ο νόμος που θα έλθει θα είναι τελικά διαφορετικός από αυτόν που έχει περιγράψει ο Κωστής Χατζιδάκης, επειδή "χωρίς τη στήριξη συνδικαλιστικών και κομματικών οργανώσεων δύσκολα μπορεί να περάσει ένα νομοθέτημα, με το οποίο ακόμη και οι βουλευτές της θα βρεθούν σε δύσκολη θέση έναντι των εργαζομένων ψηφοφόρων τους". Βέβαια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, οργανωτικά, να στηρίξει τη "μάχη των μαχών".
Η αλήθεια πάντως είναι πως το τελευταίο διάστημα η Κουμουνδούρου έχει προσεγγίσει σημαντικό αριθμό συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, από το λεγόμενο "ιστορικό ΠΑΣΟΚ". Το πρώτο κρας τεστ της συνδικαλιστικής απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ θα δοθεί την 6η Μαΐου. Στη συγκέντρωση μπορεί να συμμετέχει η πλειοψηφία των ομοσπονδιών και των εργατικών κέντρων, κόντρα στην επίσημη ΓΣΕΕ, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι η σύγκριση με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ θα είναι ευνοϊκή για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει αποστάσεις από τους "συμβιβασμένους πράσινους", υπό τον Γιάννη Παναγόπουλου, της ΓΣΕΕ, που γιορτάζουν την Πρωτομαγιά την Τρίτη, 4 Μαΐου, αλλά το πιθανότερο είναι ότι την Πέμπτη θα "καπελωθεί" από τους κομμουνιστές του Δημήτρη Κουτσούμπα.
Καλή λοιπόν η στολή παραλλαγής και η αμφιθεατρική ρητορική Τσίπρα για τα εργασιακά, όμως δεν είναι και λίγα τα στελέχη της Κουμουνδούρου που επισημαίνουν ότι "η μάχη των μαχών" πρέπει να δοθεί σε ευρωπαϊκό (και όχι αποκλειστικά σε εγχώριο) φόντο. Ως εκ τούτου θά έπρεπε, λένε, η κριτική για τα εργασιακά να εμπλουτιστεί και με τα όσα θα συζητηθούν στη Σύνοδο Κορυφής του Πόρτο. Στην ατζέντα των ηγετών της ΕΕ για την 7η Μαΐου, την επομένη της συγκέντρωσης για την Πρωτομαγιά, είναι τα κοινωνικά θέματα. Οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα εγκρίνουν τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν έως το 2030 στους τομείς της απασχόλησης, των δεξιοτήτων και της κοινωνικής προστασίας. Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με αυτά τα στελέχη είναι: Οι εργασιακές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση θα είναι συμβατοί με αυτούς τους στόχους; Και δεύτερον, και πιο σημαντικό: Η τελευταία δημόσια παρέμβαση Μπάϊντεν ("κανείς δεν πρέπει να εργάζεται με πλήρη απασχόληση και να ζει ακόμη στη φτώχεια...") ουσιαστικά ισοδυναμεί με ατζέντα σε διεθνές επίπεδο. Θα την υιοθετήσει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία; Και τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο στα καθ' ημάς όσο και στα ευρωπαϊκά φόρα. Θα την ενστερνιστεί και θα προσπαθήσει να γίνει τμήμα μιας ευρωπαϊκής και διεθνούς κεντροαριστεράς ή θα επιμείνει στις ηρωικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος και των ...αρχειομαρξιστικών προσεγγίσεων;
Επίσης, τι θα γίνει, λένε, με το Ταμείο Ανάκαμψης; Η έγκρισή του θα είναι και ένα είδος μνημονίου, από το οποίο δεν θα μπορούν οι κυβερνήσεις να παρεκκλίνουν χωρίς επιπτώσεις και περικοπές στα κονδύλια που θα εγκριθούν; Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την έγκριση του ελληνικού σχεδίου, περιλαμβάνουν, μεταξύ των άλλων, και τις εργασιακές ρυθμίσεις Χατζιδάκη; Αν είναι έτσι, μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε έναν ριζοσπαστισμό, από τον οποίον δεν θα μπορεί να ξεφύγει και σε περίπτωση επανάκτησης της διακυβέρνησης θα τον φέρει σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του 2015, όταν θα ...έσκιζε τα μνημόνια και θα καταργούσε, μ' ένα νόμο κι ένα άρθρο, το επαχθές και επονείδιστο χρέος; Η απάντηση συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2021 δεν είναι αυτός του 2015. Τότε το πρόγραμμά του ήταν γενικόλογο, περισσότερο ιδεολογικό και λιγότερο ρεαλιστικό, ενώ στην "πρώτη φορά αριστερά" δεν υπήρχε κουλτούρα διακυβέρνησης. Τώρα "οι προγραμματικές επεξεργασίες γίνονται στη βάση των υπαρκτών κοινωνικών, οικονομικών και θεσμικών αναγκών και προτεραιοτήτων και ανταποκρίνονται στα δεδομένα της ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας".
Νίκος Φελέκης
0 Σχόλια