Του Strange Attractor
Μια ζωή στην Ελλάδα ψηφίζουμε σωτήρες που στη συνέχεια αποδεικνύονται «τζούφιοι».
Μια ζωή, προεκλογικά όλοι φαντάζουν τέλειοι, αλλά μετά την απομάκρυνση από την… κάλπη έχουμε μια από τα ίδια (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που τους τρώει η μαρμάγκα).
Με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το «μεταξύ τυφλών ο μονόφθαλμος», ή αλλιώς παραφράζοντας το «τι Πλαστήρας τι Παπάγος», να έχουμε το … τι Πάσαρης τι Ρωχάμης, και να πορευόμαστε ανάλογα.
Όλοι απατεώνες είναι, λένε κάποιοι κακότροποι, απλά μερικοί είναι λιγότερο απατεώνες από τους άλλους.
Έτσι, μετά από σχεδόν δυο χρόνια «αρίστων» στο Μαξίμου, τι βλέπουμε;
Μια από τα ίδια, αν όχι χειρότερα.
Με μόνη διαφορά από τους προηγούμενους, που ήταν ξεκάθαρα ερασιτέχνες και ιδεοληπτικοί, το ότι οι νυν κυβερνούν (λέμε τώρα) επαγγελματικά, με επίκεντρο όχι τον άνθρωπο αλλά τις «δημόσιες σχέσεις», και με βάση καθημερινές κυλιόμενες δημοσκοπήσεις επί παντός επιστητού, και με τις επιστημονικές συμβουλές μιας πληθώρας επικοινωνιολόγων.
Εξ ου και τα συχνά πρωθυπουργικά διαγγέλματα. Μέχρι και χθες είχαμε διάγγελμα, και μάλιστα ανήμερα της 21ης Απριλίου, τότε που τα διαγγέλματα έπεφταν βροχή… μάλλον οι επικοινωνιολόγοι του Κυριάκου έκαναν πατάτα, αφού είναι νέοι σε ηλικία και η χούντα είναι γι’ αυτούς αρχαία ιστορία, αλλιώς δεν εξηγείται.
Πάντως το επικοινωνιακό τιμ κάνει παπάδες.
Γι’ αυτό και είδαμε τον πρωθυπουργό να μας προκύπτει φιλόζωος στα πενήντα φεύγα του, έτσι στα ξαφνικά, υιοθετώντας έναν αδέσποτο σκυλάκο, ο οποίος πλέον ζει μπέικα μέσα στο Μαξίμου (όπως άλλοτε ο Καρανίκας).
Κάτι που μου θύμισε τον Νίξον, πριν από 60 χρόνια (σε αυτά ήταν πρωτοπόροι οι Αμερικάνοι), όταν και εκείνος υιοθέτησε ένα σκυλάκι (δημοσίως), με το οποίο φωτογραφίζονταν καθημερινά, για να κερδίσει τον Κένεντι στις εκλογές, πλην όμως δεν τα κατάφερε.
Έχουμε όμως και τριγμούς στους κύκλους των αρίστων.
Π.χ. ο νέος δελφίνος Δένδιας, εκείνος που σήκωσε κάποτε μπαϊράκι κατά του Σαμαρά, ωθώντας τον σε παραίτηση.
Τώρα, βλέποντας την φθορά του Κυριάκου, βρήκε τη κατάλληλη ευκαιρία να διεμβολίσει άλλους τυχόν δελφίνους, να προλάβει τις εξελίξεις, και συρόμενος πίσω από τις καραμανλικές και σαμαρικές τοποθετήσεις να δηλώσει και αυτός παρών, έτοιμος για την επόμενη μέρα.
Βέβαια, αν οι θέσεις του ήταν το ίδιο σωστές και για το άλλο «καυτό» ζήτημα, εκείνο του Μακεδονικού, τότε θα μιλούσαμε για έναν πραγματικά μεγάλο πολιτικό άνδρα, για έναν statesman.
Φευ… στα ελληνοτουρκικά τα πάει μια χαρά, στο άλλο όμως… χμμμμμ.
Και ήταν τόση η αποδοχή του από τον απλό λαό, που αμέσως έσπευσαν οι παπαγάλοι του Μαξίμου να ξεκαθαρίσουν πως ο υπουργός έδρασε όπως έδρασε εκτελώντας σαφείς οδηγίες και εντολές του πρωθυπουργού.
Δεν έδρασε αυτόνομα δηλαδή, υπονοώντας μάλλον πως αν τον αφήνανε ίσως και να μιμόταν τον Άδωνι, που τελευταία αποδεικνύεται φανατικός οπαδός του… Κοτζιά στο άλλο ζήτημα που λέγαμε.
Οπότε, έτσι απλά όλα λύνονται.
Όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Δεν έγινε ξαφνικά φουλ πατριώτης ο υπ.Εξ, αλλά απλώς ακολούθησε τις εντολές του Κυριάκου, ο οποίος φημίζεται για τις σθεναρές πατριωτικές του θέσεις (ειδικά στα θέματα του Μακεδονικού).
Οπότε πάμε παρακάτω… έχουμε και τα εργασιακά να λύσουμε, έχουμε και την πανδημία, έχουμε και την … Πελώνη.
Ποια;
Εκείνη την μονίμως ξινισμένη σοβαροφανή εκπρόσωπο τύπου της κυβέρνησης των αρίστων, που όπως αποδεικνύεται από παλαιότερες αναρτήσεις της στα σόσιαλ μύδια ήταν κάποτε πιο συριζαία και από τον… Καρανίκα.
Και όχι τότε που ο Σύριζας ήταν στα πράγματα, οπότε ήταν και μιλιούνια οι συγκυριακοί του γλείφτες, αλλά πιο πριν…
Χτυπώντας καθημερινά και αλύπητα την τότε κυβέρνηση της ΝΔ. Κάτι που σε άλλες πιο προηγμένες πολιτικά και κοινωνικά κοινωνίες θα αποτελούσε σκάνδαλο μεγίστου βαθμού.
Να εκπροσωπείς κυβέρνηση την οποία έβριζες μέχρι πρότινος!
Και ίσως θα οδηγούσε στην παραίτησή (ή εξαναγκασμό σε παραίτηση) της.
Στα καθ’ ημάς όμως, πέρα βρέχει (ως συνήθως).
Άλλωστε ποιος έχασε την τσίπα για να την βρει η Πελώνη;
Η οποία, όπως φαίνεται, όταν η χώρα έδινε τη μητέρα όλων των μαχών ενάντια στην εξαθλίωση, τη χρεοκοπία, τους δανειστές, την πείνα, τον Σόιμπλε, την τρόικα, και όλα τα δεινά… όλες τις πληγές του Φαραώ που μας απειλούσαν με «σομαλοποίηση»… με συγκυβέρνηση ΝΔ και Πασόκ (και ολίγον κυρ Φώτη), εκείνη πολεμούσε σκληρά τους «γερμανοντυμένους σαμαροβενιζέλους», οι οποίοι μας θέλανε στα γόνατα αφού, και πίνανε τον ιδρώτα μας με μπουρί.
Συμμετείχε με ζέση δηλαδή στον όμορφο αγώνα του λαού (και των συριζαίων, κυρίως πρώην πασόκων) για μια Ελλάδα «λεύτερη», και με επίκεντρο τον άνθρωπο, και πάντα με αριστερό πρόσημο.
Ποντάροντας στο γελαστό παιδί, στον Δρα Μπαρουφάκη, στην Βαλαβάναινα, στην Ραχήλ, στην Ζωζώκα, στον Τσαλακώτο, στον Παλαβίτσα, στον Πάντζα, στον Μπάνο τον συγκαμένο, και γενικά σε όλους εκείνους τους άδολους αγωνιστές του φωτός που θέλανε να μας σώσουν (και σαν επιπλέον μπόνους, να μας πάνε και στη δραχμή).
Μπορεί (ποιος ξέρει;) να συμμετείχε και στις μαζώξεις στην πάνω και κάτω πλατεία, τότε που ο Μπαρουφάκης με τον Καζάκη και τα άλλα παιδιά έδιναν τον υπέρτατο αγώνα για λευτεριά και εθνική αξιοπρέπεια..
Μπορεί πιο πριν να συμμετείχε και στις λαϊκές συνάξεις του διανοητή θεατράνθρωπου Καζάκου, που δίκαζε τον αιμοσταγή Κλίντον στα παγκάκια πάρκων… who knows?
Μπορεί ακόμη και να ήταν δίπλα στα κάγκελα πάνω στα οποία είχαν σκαρφαλώσει οι πασιονάριες Ραχήλ και Ζωζώ, ζητωκραυγάζοντας…
Προφανώς όμως, λίγα χρόνια μετά, κι αφού ο δίκαιος αγώνας του Αλέξη (και του Μπάνου) απέβη άκαρπος, διότι τα ντόπια και ξένα συμφέροντα που μας κυβερνάνε αφού είναι παντοδύναμα, η κ. Πελώνη είδε επιτέλους το φως.
Έτσι συστρατεύτηκε και αυτή, όπως και πολλοί άλλοι δεδηλωμένοι εχθροί της ΝΔ του Σαμαρά, στη ΝΔ του Κυριάκου, τον οποίον όμως οι σαμαρικοί στήριξαν και υπερψήφισαν για αρχηγό…
Απίστευτα πράγματα, πλην όμως συνηθισμένα στον νεοελληνικό πολιτικό σουρεαλισμό που ζούμε δεκαετίες τώρα.
Έτσι είναι η πολιτική σκηνή της χώρας μας. Γεμάτη από κωλοτούμπες.
Δείτε π.χ. τον Ραγκούση, και όχι μόνο…
Οι κυβιστήσεις δεν έχουν κομματική ταυτότητα.
Συμβαίνουν και στα καλύτερα (κομματικά) σπίτια.
Βέβαια, αν πιστέψει κανείς τους χειροκροτητές, που όλο και μειώνονται πάντως, όλα πάνε πρίμα.
Χωρίς καν να αναφέρουν τι έγινε με εκείνη την περίφημη εταιρία ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που θα έδρευε στην Ελλάδα και θα δημιουργούσε χιλιάδες θέσεις εργασίας, όπως μας έλεγε ο ίδιος ο πρωθυπουργός (σε διάγγελμά του).
Από κει παν’ κι άλλοι….
Όπως η περίφημη νεοσύστατη εταιρεία Swiss Med, που θα μας προμήθευε με εκατομμύρια σελφ τεστ, αλλά κρίθηκε έκπτωτη μετά από ομόφωνη γνωμοδότηση της Επιτροπής Αποσφράγισης, Διενέργειας και Ποσοτικής Παραλαβής.
Κάποιες όμως κρατικές προμήθειες πάνε μια χαρά. Να τα λέμε όλα.
Όπως εκείνο το «επιπλάδικο» στας Σέρρας, που με πρωτοβουλία του υπουργού Μεταφορών (που όλως τυχαίως εκλέγεται στας Σέρρας), ανέλαβε να προμηθεύσει τον ΟΣΥ με 16.000 ζεύγη γαντιών με κόστος που ξεπερνά συνολικά τις 240.000 ευρώ.
Μια εταιρεία που ασχολείται με την κατασκευή και εμπορία επίπλων και ξυλουργικές εργασίες και η οποία μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο προχώρησε σε επέκταση του καταστατικού της προκειμένου να περιλαμβάνει ως σκοπό και το «εμπόριο ειδών-μέσων ατομικής προστασίας (αντισηπτικά, γάντια, μάσκες προστασίας προσώπου κάθε είδους, ποδιές) κλπ. συναφή είδη», σύμφωνα με δημοσιεύματα.
Ή όπως τα περίφημα «νέα» λεωφορεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που όμως όχι μόνο είναι «κακομεταχειρισμένα» αλλά δεν διαθέτουν ούτε παράθυρα, ενώ εκείνα της Αθήνας έχουν μόνο μια πόρτα για να μπαίνουν και να βγαίνουν οι επιβάτες.
Ό,τι πρέπει δηλαδή για περιόδους πανδημίας.
Τέλος πάντων… λεπτομέρειες.
Το θέμα είναι ότι γίνονται «πραγματάκια».
Ότι η χώρα προχωρά με στασιμότητα προς το μέλλον.
Εξάλλου, αν τυχόν προκύψουν σοβαρά εθνικά ζητήματα, θα τα λύσει ο πατριώτης Άδωνις, μπορεί και ο Μπογδάνος.
ΥΓ-Έβλεπα χθες στα κανάλια τα νέα αυστηρά μέτρα του υπ. ΠροΠο για την πρόληψη των κορονοπάρτι σε πλατείες της Αθήνας.
Με δεκάδες αστυνομικούς της ΟΔΟΣ (εκείνους με τα φαντεζί στυλάτα μπουφάν) να στέκονται ακίνητοι επί ώρες ολόκληρες, με απόσταση 2 μ. ο καθένας από τον άλλο, γύρω από μια πλατεία στην Κυψέλη.
Και τι θυμήθηκα ο έρμος; Ότι αν καλέσεις το 100 για κάτι σοβαρό, έρχονται (αν έρθουν) μετά από ώρες λόγω… λειψανδρίας.
0 Σχόλια