Του Γιώργου Κράλογλου
Μετά την εστίαση και ο τουρισμός. Δεν βγαίνει πέρα χωρίς στήριξη. Γενικεύεται η αναπηρία στην οικονομία. Τι μένει; Επιδοτήσεις παντού και για πάντα.
Αυτή είναι η αλήθεια. Και αυτή η ορατή πραγματικότητά μας την 20ετία, 2020-2040. Τίποτε δεν θα αλλάξει. Καμιά επόμενη μέρα δεν θα δούμε, όποτε και αν πολεμηθεί η πανδημία.
Ο χάρτης στην ελληνική οικονομία έχει αλλάξει. Απλά η πτώχευση που ήρθε το 2009 για να μείνει και η πανδημία που τα έκανε χειρότερα έχουν σκεπάσει την αλήθεια στην οικονομική μας χαρτογράφηση.
Αν δεν είναι έτσι, ας μας δοθούν (με ισχυρά επιχειρήματα όμως) απαντήσεις σε αυτά που όλοι μας απορούμε και ανησυχούμε αλλά δεν τα συζητάμε. Γιατί συνηθίζουμε να θάβουμε την πραγματικότητα.
Ποιος θα απορροφήσει, λοιπόν, το 1.000.000 άνεργους (είναι οι περισσότεροι της Ε.Ε) με δουλειές όχι των 450 ευρώ (με άγνωστη ημερομηνία καταβολής του μηνιάτικου) αλλά με ανθρώπινες αμοιβές και αξιόλογη απασχόληση.
Ποιος από την αγορά είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι μέχρι το 2024 δεν θα έχουμε άλλους 300.000 άνεργους (από λουκέτα και συρρίκνωση επιχειρήσεων και εγκαταστάσεων) που θα προστεθούν στα κιόσκια αναμονής..., της επόμενης μέρας στην οικονομία. Της όποιας επόμενης μέρας...
Ποιος μπορεί να μας πει πόσοι από τους παραγωγικούς Έλληνες θα μείνουν (τελικά) στην Ελλάδα και δεν θα αναζητήσουν δουλειές στην Ευρώπη αμέσως μετά την επάνοδο του ρυθμού της οικονομίας και την επαναφορά των στόχων για συμμετοχή της ευρωπαϊκής βιομηχανίας στο 20% του ΑΕΠ, από το σημερινό 15%.
Ποιος είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί στην Ελλάδα, πού θα βρεθεί η οικονομία της και (κυρίως) πώς θα αντιδράσει η κοινωνία έτσι και σταματήσουν οι κάθε μορφής άμεσες εργασιακές επιδοτήσεις και έμμεσες σε επιχειρήσεις, για να διατηρηθούν θέσεις εργασίας και να αποφύγουμε απολύσεις.
Ποιος μπορεί να φανταστεί τι πολιτικές και κομματικές συμφορές θα φέρει μια (εξ ανάγκης) αδυναμία του κράτους να πληρώνει τους 50-100.000 μετακλητούς που διορίζονται με διάφορα προσχήματα και προμελετημένα τεχνάσματα, από όλες τις κυβερνήσεις (βάσει "λίστας διανομής" ρουσφετιών μεταξύ όλων των κομμάτων...).
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αναπηρία της οικονομίας, που είναι και το ζητούμενο στο σημερινό μας σημείωμα;
Έχουν και παραέχουν. Αν θέλουμε βεβαίως, να ρίξουμε μια ματιά όχι σε πολλές, αλλά σε μια-δυο δεκαετίες πίσω. Τότε που επίσης αναζητούσαμε την επόμενη μέρα.
Δεν υπήρχε κορονοϊός και πανδημία την 10ετία 1990-2000, που σκορπίζαμε εδώ και εκεί δανεικά του κράτους, περιμένοντας την επόμενη μέρα της κοινωνικοποίησης και του δήθεν εκσυγχρονισμού του κράτους και οικονομίας για να γίνει η Ελλάδα ελκυστικότερη στις επενδύσεις... Την κάναμε; Σταματήσαμε τα δανεικά; Τελειώσαμε με επιδοτήσεις και επιδόματα;
Δεν υπήρχε κορονοϊός και πανδημία την 10ετία 2000-2010 (εντός του ευρώ) που η Ελλάδα θα αναβάθμιζε την ανταγωνιστικότητά της εντός και εκτός της Ε.Ε..., την εξωστρέφειά της σε όλο τον πλανήτη... και θα αποκτούσε ρόλο πρωταγωνιστή και ρυθμιστή στις ενεργειακές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια... Αναβαθμίσαμε την ανταγωνιστικότητά μας; Γίναμε πλήρως εξωστρεφής χώρα και οικονομία, όπως λέγαμε; Είμαστε ενεργειακοί πρωταγωνιστές στα Βαλκάνια ή καταντήσαμε "επαίτες" ενέργειας, γιατί κάθε χρόνο έρχεται η ώρα που δεν μας φτάνει ούτε το ρεύμα...
Δεν υπήρχε κορονοϊός και πανδημία την 10ετία της πτώχευσης 2010-2020, που η Ελλάδα σκόπευε να επανιδρύσει το κράτος…, να φέρει επενδυτές από τη Ρωσία και τη Βολιβία..., να τους προσθέσει στους Ελληνοαμερικανούς επενδυτές και στους Αμερικανούς... που θα αναλάμβαναν (έλεγαν) να επενδύσουν στην οικονομία μετά την έξοδο από τα μνημόνια και την εκτίναξή της ως ελατήριο… Ήρθαν οι Ελληνοαμερικανοί; Ήρθαν ο επενδυτές της Ρωσίας και της Βολιβίας; Εκτινάχθηκε η οικονομία σαν ελατήριο...;
Δεν θα υπάρχει κορονοϊός το 2030, της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που θα συνταχθεί η τότε λίστα των πολυεθνικών, για διανομή των επενδύσεών τους στην Ε.Ε, όταν θα κορυφώνεται η βιομηχανική στόχευση του 20%. Θα είναι όμως η Ελλάδα στη λίστα των πολυεθνικών, αλλά με τόση σιγουριά που να επιτρέπει (πριν το 2030) τερματισμό της μόνιμης, 25ετούς, πολιτικής επιδομάτων και επιδοτήσεων συντήρησης της ανάπηρης οικονομίας μας και της απαράδεκτα μειωμένης παραγωγικότητας, (λόγω επιδοματικής πολιτικής ) στην προσφερόμενη αγορά εργασίας; Αν δεν είναι τι θα φταίει, αφού δεν θα έχουμε πανδημία και μνημόνιο;
0 Σχόλια