Το Νοέμβριο του 2017, η λαϊκή βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ της Δημοκρατικής Παράταξης, εξέλεξε στην ηγεσία του κινήματος, τη Φώφη Γεννηματά. Διακόσιες δώδεκα χιλιάδες πολίτες, έλαβαν μέρος σε αυτή τη δημοκρατική διαδικασία. Ήταν η δεύτερη φορά, μετά την αντίστοιχη διαδικασία του 2004, που ανέδειξε ο λαός τον Γιώργο Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αυτή η διαδικασία αποτελεί δημοκρατική κατάκτηση της Δημοκρατικής Παράταξης. Αποτελεί κεκτημένο. Και έχει θεσμικό χαρακτήρα στην παραταξιακή συνείδηση. Συνεπώς, δεν μπορεί να αναιρεθεί. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από ενδιάμεσους μηχανισμούς. Σκέψεις για κλειστούς καταλόγους, που μπορεί να αποφασίσει η Κεντρική Επιτροπή, είναι προφάσεις για να εξασφαλίσουν ελεγχόμενα αποτελέσματα. Όμως, ο λαός θα αποδοκιμάσει εκείνους οι οποίοι θα τα μεθοδεύσουν. Όταν, και πολύ σωστά, ζητάς συμμετοχή των αποδήμων στις εκλογές χωρίς περιορισμούς, δεν μπορείς να βάζεις περιορισμούς στους πολίτες της Δημοκρατικής παράταξης. Δεν μπορείς να φάσκεις και να αντιφάσκεις. Άλλωστε, όταν το δικαίωμα της λαϊκής συμμετοχής, το έχεις διδάξει σε άλλα κόμματα, δεν μπορείς εσύ δεν μπορείς να το εγκαταλείπεις. Γίνεσαι ανακόλουθος.
Επομένως, μία είναι η ορθή, λύση: Η ελεύθερη πρόσβαση του δημοκρατικού πολίτη στην κάλπη. Του πολίτη που τον οδηγεί η παραταξιακή του συνείδηση να στηρίξει ένα κόμμα για το καινούργιο με ιστορικά χαρακτηριστικά. Ένα κόμμα απέναντι και στη Ν.Δ και στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η πανδημία, είναι ένας λόγος ο οποίος δεν επιτρέπει την επίσπευση αυτής της διαδικασίας. Όμως, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο ακύρωσής της. Το αργότερο, το Νοέμβριο του 2021, πρέπει να μιλήσει ο Λαός. Αυτός έδωσε την εντολή, σε αυτόν κατατίθεται και από αυτόν ζητείται η καινούρια εντολή. Αυτός, ως ο μόνος αρμόδιος, αποφαίνεται για την ανάδειξη της ηγεσίας. Η παράκαμψή του είναι ανεπίτρεπτη.
Η ισχυροποίηση, η ενδυνάμωση του κεντρώου, κεντροαριστερού σοσιαλδημοκρατικού χώρου, είναι ο Άξονας του πολιτικού μας συστήματος. Είναι η εγγύηση για την ομαλή δημοκρατική πορεία του τόπου. Ο τόπος έχει ανάγκη από ένα ενδιάμεσο φορέα, από ένα κόμμα της ισορροπίας και της μετριοπάθειας. Ένα κόμμα του ορθού λόγου και της λογικής.
Στην ιστορική της διαδρομή, η Δημοκρατική Παράταξη, συσπειρωμένη και αυτόνομη, πρόσφερε στον τόπο, δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και είχε πάντοτε προοδευτικό προσανατολισμό.
Έρχεται από μακριά και θα πάει πολύ μακριά, έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Γιατί έχει ιστορικό και κοινωνικό βάθος. Ο λαός που την ακολουθεί, στην ιστορική διαδρομή της, έχει αποκτήσει ισχυρή και εδραία παραταξιακή συνείδηση.
Εκφράστηκαν και εκφράζονται, από αυτή την Παράταξη, όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του λαού. Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι αγρότες, η νεολαία. Όλοι οι μη προνομιούχοι Έλληνες. Επομένως, δεν «χωρούν» στο 6%. Ασφυκτιούν. Δεν χωράει ο δημοκρατικός κόσμος, στις διαστάσεις ενός «περιπτέρου». Θέλει να απλωθεί στους ανοικτούς ορίζοντες. Και έχει τις δυνάμεις να τους κατακτήσει. Αρκεί να του ανοίξουμε το δρόμο. Και ο δρόμος αυτός, περνάει μέσα από την ελεύθερη βούλησή του.
Εκλογή, λοιπόν, ηγεσίας από τη λαϊκή βάση, χωρίς περιορισμούς. Αυτό θα είναι και η αφετηρία, το εφαλτήριο για το μεγάλο άλμα της Παράταξης προς τα εμπρός. Έτσι η Παράταξη θα ξαναγίνει μεγάλη και δυνατή.
Ο μόνος δρόμος της εξωστρέφειας, είναι ο δρόμος προς τον λαό.
Κάλπες λοιπόν παντού. Κάλπες για όλους. Από την Ορεστιάδα μέχρι τη Γαύδο. Από τους Οθωνούς μέχρι το Καστελόριζο. Κάλπες και στον Ελληνισμό της διασποράς.
ΥΓ: Αυτές τις αποφάσεις, η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ, πρέπει να τις δρομολογήσει από τώρα. Γιατί, όπως είναι γνωστό, η φύση απεχθάνεται το κενό και θα προλάβουν άλλοι...
Παναγιώτης Ν. Κρητικός
ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής
0 Σχόλια