Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν ζητάς από τους επενδυτές να βάλουν τα τρία τέταρτα των κεφαλαίων για το σχέδιο ανάκαμψης οφείλεις να δώσεις και κάποιες απαντήσεις. Τις έχεις;
Το ερώτημα απευθύνεται στην ελληνική Πολιτεία, στην οποία δεν έχει μεταβληθεί τίποτα από εκείνα που επέβαλλαν οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους, για τη λειτουργία ενός ψευτοσοβιετικού μοντέλου κρατικοδίαιτης οικονομίας, με το κράτος-πατερούλη σε ρόλο πρωταγωνιστή.
Χρειάζονται συνεπώς απαντήσεις για κάθε τι που αφορά την οικονομία και ειδικά τις ιδιωτικές επενδύσεις, καθώς στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα (ακόμη και από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη) παραμένει, έντονη, η αποεπένδυση που ξεκίνησε πριν 30-35 χρόνια. Η αποβιομηχάνιση, συνεχίζει ασταμάτητη, 2-3 δεκαετίες. Η επιχειρηματική μετανάστευση που την ακολούθησε, πριν 20 χρόνια. Και η μετανάστευση πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού, που διέθετε η χώρα, πριν 15 χρόνια.
Υπάρχει απάντηση, λοιπόν, στο τι θα σημαίνει για την οικονομική αλλά και πολιτική ζωή του τόπου η απόρριψη (κατά πάσα βεβαιότητα), από την αντιπολίτευση και τα δεκανίκια της, του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης που θα έλθει, ως νόμος, να ψηφισθεί στη Βουλή (πιθανότατα στα μέσα ή στο τέλος του καλοκαιριού);
Του νόμου, που ενώ στοχεύει να αξιοποιήσει 20 δισ. επιδοτήσεων της Ε.Ε., φτηνών δανείων, ύψους 12 δισ. επίσης από την Ε.Ε. και 20 δισ. ΕΣΠΑ, θα ψηφιστεί (ως έχει), μόνο από την κυβέρνηση, γιατί διαθέτει πλειοψηφία...
Και πού είναι το περίεργο, θα πει κάποιος. Έτσι γίνεται στην Ελλάδα εδώ και 45 χρόνια. Εθνική πολιτική ή εθνικό σχέδιο για την οικονομία ούτε για αστείο. Οι κυβερνήσεις, με την όποια πλειοψηφία τους, περνάνε τους νόμους τους και για την οικονομία. Αναπτυξιακούς και κίνητρα για επενδύσεις. Μέτρα για την απασχόληση. Και άλλα παρόμοια.
Βεβαίως και έτσι γίνεται. Και δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για την (πασίγνωστη και στους απανταχού επενδυτές και κεφαλαιούχους) κοντόφθαλμη ελληνική μικροπολιτική κυρίως στην οικονομία. Δεν είναι μυστικό.
Γι' αυτό και δεν πατάει το πόδι του επενδυτής στην Ελλάδα, 30 χρόνια. Γι' αυτό και η επιχειρηματική μετανάστευση συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Γι' αυτό και από τις 300.000 μεταναστεύσεις ιδιωτών, (στην πτώχευση του 2009), φθάσαμε στους 600.000. Και ας βγήκαμε από τα μνημόνια.
Γι' αυτό η Βόρεια Ελλάδα από βιομηχανική, επέστρεψε στα βοσκοτόπια. Γι' αυτό η πρώην βιομηχανική Πάτρα, ο Βόλος, η Κεντρική Ελλάδα, η Ήπειρος διακρίνονται για τα βιομηχανικά τους ερείπια-χωματερές.
Υπάρχει απάντηση στο τι θα συμβεί κατά την εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης (που επί της ουσίας θα μπει μπροστά το 2022 ) αν σημειώσουμε ότι από τον Ιανουάριο του 2023 (έτος εκλογών) θα παγώσουν τα πάντα στο ελληνικό κράτος (κεντρικές υπηρεσίες, υπουργεία, ΔΕΚΟ, Περιφέρεια, Δήμοι -για να μη βάλω και τους μηχανισμούς λειτουργίας της δικαιοσύνης-) με το μόνιμο σκεπτικό, των κρατικών υπαλλήλων, να μην υπογράφουν για επενδύσεις και έργα, μπας και η επόμενη κυβέρνηση ανατρέψει το σχέδιο Ελλάς 2.0, αφού δεν το ψήφισε; Διόλου ασυνήθιστο και αυτό στην Ελλάδα.
Έχουμε καταλάβει τι ζητάμε από τους επενδυτές και τι τους προσφέρει, όχι η Πολιτεία, αλλά το Σχέδιο Ανάκαμψης της σημερινής κυβέρνησης (που είναι μόνο ως τίτλος Εθνικό), δεδομένου ότι η αντιπολίτευση δηλώνει ήδη ότι το απορρίπτει και θα ζητήσει αναθεώρηση από τις Βρυξέλλες;
Τους ζητάμε να επενδύσουν περίπου 30 δισ. από τα κεφάλαιά τους και να δανεισθούν, ίσως άλλα τόσα, (έστω και με φτηνά ευρωπαϊκά δάνεια) στη συγχρηματοδότηση έργων, κράτους-ιδιωτών, στο πλαίσιο ενός σχεδίου που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του 2022 (μετά πάμε σε εκλογές) και αν βγει στις επόμενες εκλογές!!
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι, στο επόμενο 2μηνο, οι τεχνοκράτες και οι δύσκολοι..., των Βρυξελλών δίνουν πράσινο φως στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, Ελλάδα 2.0. Τι κάνουμε; Βροντάμε καμπάνες, για την επιτυχία της πολιτική μας και στην ανάκαμψη (που -σύμφωνα με το πρόγραμμα- θα έλθει το 2026, αν όλα πάνε καλά) ή φροντίζουμε να σαλπίσουμε (με αξιόπιστο όμως εθνικό προσκλητήριο) στους επενδυτές, να τολμήσουν να βάλουν τα λεφτά τους; Μη ξεχνάμε πως χωρίς τα ιδιωτικά κεφάλαια, το σχέδιο θα πάει μαζί με τα άλλα 4-5 της μεταπολίτευσης. Και ας είναι γραμμένο σε 2.000 σελίδες...
0 Σχόλια