Διαφθορά, εκβιασμοί, συμμορίες, ακόμα και δολοφονίες πολιτικών συνεχίζουν να ταλανίζουν τις χώρες της «γειτονιάς» μας
Σταύρος Τζίμας
Στις αρχές Μαρτίου η πρωθυπουργός της Σερβίας, Ανα Μπρνάμπιτς, κατήγγειλε απόπειρα πραξικοπήματος για την ανατροπή του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς, με την εμπλοκή υψηλόβαθμων αξιωματούχων της αστυνομίας, του κυβερνώντος κόμματος και της μαφίας. «Πρόκειται για συγκέντρωση ανθρώπων στις υπηρεσίες ασφαλείας, κυρίως στο υπουργείο Εσωτερικών, καθώς και στο Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα στο οποίο ανήκω. Αυτή η ομαδοποίηση περιλαμβάνει εγκληματικές οργανώσεις, τη μαφία και μέρος των μέσων ενημέρωσης στη Σερβία, καθώς και μέρος του συστήματος δικαιοσύνης και, χωρίς αμφιβολία, υπάρχει παρέμβαση από ξένες υπηρεσίες», δήλωσε, με τον ίδιο τον Βούτσιτς να προαναγγέλλει αποκαλύψεις επ’ αυτού, που όμως δεν έκανε έως τώρα.
Σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, μια τέτοια «χειροβομβίδα» από το στόμα πρωθυπουργού θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό και θα δρομολογούσε διώξεις και πολιτικές εξελίξεις, όχι όμως και στα Βαλκάνια, όπου οργανωμένο έγκλημα και πολιτική εξουσία βρίσκουν ενίοτε σημεία επαφής. Δολοφονίες πολιτικών, αδιανόητος πλουτισμός σκοτεινών «επιχειρηματιών» και αργυρώνητων κρατικών αξιωματούχων, εκβιασμοί, πόλεμοι συμμοριών, απόπειρες πραξικοπημάτων, μαύρο χρήμα, εξαγορά με το «πιστόλι στον κρόταφο» σε εξευτελιστικές τιμές μεγάλων επιχειρήσεων, παιγνίδια ξένων μυστικών υπηρεσιών. Διαθέτει απ’ όλα ο μετακομμουνιστικός βαλκανικός «μπαξές της διαφθοράς» (επί σοσιαλισμού ήταν προνόμιο του κόμματος και του κράτους), που έχει αποκτήσει συστημικά χαρακτηριστικά και δύσκολα, πλέον, μπορεί να ξεριζωθεί, υπονομεύοντας το ευρωπαϊκό μέλλον των κοινωνιών.
Την ώρα που στο Βελιγράδι η Μπρνάμπιτς κατήγγελλε απόπειρα πραξικοπήματος με την εμπλοκή της μαφίας, στα Τίρανα, η πρέσβειρα των ΗΠΑ Γιούρι Κιμ αξίωνε από τους πολιτικούς αρχηγούς να αφαιρέσουν από τα ψηφοδέλτια των εκλογών της 25ης Απριλίου τους εμπόρους ναρκωτικών(!) και ανακοίνωνε ότι τουλάχιστον τρεις Αλβανοί πολιτικοί έχουν κηρυχθεί ανεπιθύμητοι στις ΗΠΑ λόγω των δεσμών τους με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ στη Σόφια ο πρωθυπουργός Μπορίσοφ βάλλεται ανοιχτά από τους πολιτικούς του αντιπάλους –και όχι μόνο– για συνεργασία με τον κόσμο της διαφθοράς και του βρώμικου χρήματος. Μια φωτογραφία του μάλιστα, λάθρα τραβηγμένη, τον εμφάνιζε να κοιμάται στο κρεβάτι του έχοντας στο κομοδίνο ράβδους χρυσού και ένα πιστόλι!
Είναι μακρύς ο κατάλογος των γεγονότων που σημάδεψαν, με δραματικό τρόπο κάποια εξ αυτών, τη διαπλοκή πολιτικής και οργανωμένου εγκλήματος στα Βαλκάνια, με τη Σερβία να κατέχει περίοπτη θέση λόγω και των πιο ευνοϊκών συνθηκών που διαμόρφωσε ο πόλεμος. Ενδεικτικά:
• Η δολοφονία τον Ιανουάριο του 2000 του αρχιμαφιόζου Αρκάν (Ζέλικο Ραζνιάτοβιτς), αν και επισήμως δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, αποδόθηκε στον Μιλόσεβιτς που ενώ τον χρησιμοποίησε για τις εθνικές εκκαθαρίσεις στην Κροατία και στη Βοσνία έναντι προνομίων στο πάσης φύσεως λαθρεμπόριο, στο τέλος τον έβγαλε από τη μέση.
• Η περιβόητη μαφία του Ζέμουν, με εκτελεστή τον επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας Μίλοραντ Λούκοβιτς (Λέγκια), ήταν που δολοφόνησε τον πρωθυπουργό της Σερβίας, Ζόραν Τζίντζιτς, τον Μάρτιο του 2003 και ενώ στη χώρα είχε ξεσπάσει εμφύλιος συμμοριών που κράτησε πολλά χρόνια. Ηταν μια περίοδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στον πολιτικό και επιχειρηματικό (υπό-)κόσμο, με το Βελιγράδι να έχει «πνιγεί» στο αίμα. Ο κύκλος της αλληλοεξόντωσης δεν έχει κλείσει, τώρα απλώς δεν δίνει κανείς σημασία.
• Βαριές καταγγελίες για συνεργασία με εγκληματικές οργανώσεις και διεφθαρμένους επιχειρηματίες οδήγησαν τον επί τρεις φορές πρωθυπουργό στη Βόρεια Μακεδονία, Νίκολα Γκρούεφσκι, στο δικαστήριο και στη διαφυγή του στην Ουγγαρία, όπου ζήτησε και έλαβε πολιτικό άσυλο.
• Προφυλακισμένος στη Χάγη βρίσκεται ο τέως πρόεδρος του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, κατηγορούμενος μεταξύ άλλων ότι διετέλεσε επικεφαλής κυκλώματος που στον πόλεμο σκότωναν Σέρβους και τους αφαιρούσαν όργανα τα οποία πουλούσαν!
• Στις 2 Οκτωβρίου 1996 έπεφτε νεκρός στον κέντρο της Σόφιας ο Αντρέι Λουκάνοφ, δυο φορές πρωθυπουργός μετά την πτώση του Ζίβκοφ. Με τη διακυβέρνησή του συνδέθηκαν οι περιβόητες «κόκκινες βαλίτσες» με χρήματα, οι οποίες φέρεται να κατέληξαν σε ανθρώπους που βρίσκονταν κοντά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα.
«Πρωταθλήτρια» η Αλβανία
Aν όμως υπάρχει σήμερα ένα «βασίλειο» του οργανωμένου εγκλήματος και της διαπλοκής του με την πολιτική εξουσία, τότε το «στέμμα» διεκδικεί σίγουρα η Αλβανία. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς βαθιά για να το διαπιστώσει. Φτάνει να παρακολουθήσει τον δημόσιο διάλογο των ημερών, ενόψει των εκλογών της 25ης Απριλίου, για να ακούσει, σε μια αδιανόητη για τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό, βίαιη ρητορική, απίστευτες καταγγελίες για πρωθυπουργούς-νονούς, υπουργούς και βουλευτές βαρώνους των ναρκωτικών, διεφθαρμένους έως το μεδούλι δικαστικούς λειτουργούς.
Ως «capo dei capi», που έχει μετατρέψει την Αλβανία σε «Κολομβία των Βαλκανίων», καταγγέλλει ανοιχτά η κεντροδεξιά αντιπολίτευση τον σοσιαλιστή Εντι Ράμα, εμφανίζοντας μάλιστα μαγνητοφωνημένες συνομιλίες υψηλόβαθμων στελεχών του κόμματός του να ζητούν από μεγαλεμπόρους ναρκωτικών να διαθέσουν χρήματα για να εξαγοράσουν ψήφους (εκλογές του 2017).
Για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος έχει κατηγορηθεί ο ηγέτης της κεντροδεξιάς Λουλζίμ Μπασά, και για εμπόριο ναρκωτικών δικάστηκε ο υπουργός Εσωτερικών του Ράμα, Σαϊμίρ Ταχίρι.
Τα περιουσιακά στοιχεία του κορυφαίου δικαστικού λειτουργού της Αλβανίας, πρώην γενικού εισαγγελέα Αντριάτικ Λάλα, έχουν κατασχεθεί στο πλαίσιο επιβληθείσας από διεθνείς οργανισμούς έρευνας για ξέπλυμα χρήματος.
Μολονότι η Ε.Ε., με «καρότο» την ένταξη βαλκανικών χωρών στις δομές της, πιέζει ασφυκτικά για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο δικαστικό, κυρίως, σύστημα και στον κρατικό μηχανισμό, τα αποτελέσματα δεν εμφανίζονται καθόλου ενθαρρυντικά, ειδικά στην Αλβανία.
Η οικονομική και η πολιτική ελίτ στα Βαλκάνια γεννήθηκαν «σιαμαία» κατά τη μεταβατική περίοδο από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και εξακολουθούν να κολυμπούν αγκαλιά στη διαφθορά. Η νέα άρχουσα τάξη, στη θέση της κομματικής νομενκλατούρας επί σοσιαλισμού, φτιάχτηκε εν μια νυκτί όταν στελέχη του κόμματος και κρατικοί αξιωματούχοι, διά των περιβόητων ιδιωτικοποιήσεων, βρέθηκαν να κατέχουν τεράστιες επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Εγιναν αυτοί οι ισχυροί της ανοιχτής(;) οικονομίας και ήταν εκείνοι που έστησαν και καθοδήγησαν, στη βάση των δικών τους συμφερόντων, τη νέα πολιτική τάξη, δεδομένης της απουσίας, σε όλες αυτές τις χώρες, παράδοσης φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού. Τώρα οι Ευρωπαίοι πασχίζουν να αλλάξουν την κατάσταση, αλλά αυτό δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Το οργανωμένο έγκλημα έχει εισχωρήσει παντού και βαθιά…
0 Σχόλια