H πορεία της πανδημίας εδώ και ένα χρόνο έχει αποδείξει ότι ακολουθεί τη φιλοσοφία του νόμου του Μέρφι: τίποτα δεν είναι τόσο στραβό ώστε να μην μπορεί να πάει χειρότερα.
Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης *
ΤΟ βιώσαμε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, στις αρχές Φεβρουαρίου και με αναπάντεχο για κάποιους τρόπο το βιώνουμε ξανά τώρα. Το ίδιο συνέβη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από εκείνη τη μέρα του Οκτωβρίου στη Σύνοδο Κορυφής, που όλοι οι ηγέτες δήλωσαν ότι θα ήταν αδιανόητο να επιβληθούν και πάλι lockdown, συνέβη αυτό που απεύχονταν όλοι. Οι περισσότερες χώρες έχουν επιβάλει αυστηρά περιοριστικά μέτρα σε οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες, τα οποία, αν όλα πάνε καλά, θα αίρονται σταδιακά από τον Απρίλιο.
ΕΧΕΙ αποδειχθεί, λοιπόν, πως η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με λόγια ούτε με τις επιθυμίες των κυβερνήσεων. Κάποια κυβερνητικά στελέχη έλεγαν ή διέρρεαν με βεβαιότητα ότι το σταδιακό άνοιγμα θα ξεκινούσε την 1η Μαρτίου. Τελικά, αντί για σταδιακό άνοιγμα, ξεκίνησε η εφαρμογή πιο αυστηρών περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας. Κάποιοι, ακόμα και τώρα, διαμηνύουν πως δεν μπορεί να συνεχιστεί το αυστηρό lockdown μετά τις 16 Μαρτίου.
ΜΑΚΑΡΙ, αλλά, όπως έχουμε διαπιστώσει όλοι, δύσκολα γίνονται «θαύματα» στην εποχή της πανδημίας.
ΤΩΡΑ, ίσως, και να αντιμετωπίζουμε την πιο ζόρικη κατάσταση εδώ και έναν χρόνο. Στο επίκεντρο της διασπορά του ιού βρίσκεται η Αττική των σχεδόν πέντε εκατομμυρίων κατοίκων και όχι η Θεσσαλονίκη του ενός εκατομμυρίου. Παράλληλα, νέες εστίες διάδοσης αναζωπυρώνονται σε όλη τη χώρα. Πριν από τρεις εβδομάδες ο χάρτης ήταν κίτρινος και τώρα είναι ο μισός βαθυκόκκινος και ο άλλος μισός κόκκινος.
ΚΟΝΤΡΑ σε όσα διαρρέουν κάποια κυβερνητικά στελέχη ότι θα αρχίσει σύντομα η μείωση κρουσμάτων ή πως, τουλάχιστον, ο αριθμός των θυμάτων δεν φτάνει τον φρικιαστικό αριθμό 100, όπως στα τέλη Νοεμβρίου και τον Δεκέμβριου, υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις.
ΚΑΤ’ αρχάς, ακόμα η καμπύλη των κρουσμάτων δεν δείχνει να έχει φτάσει στην κορύφωσή της. Κάποιοι επιστήμονες φοβούνται πως μπορεί να ξεπεράσουμε κατά πολύ τα μαύρα ρεκόρ κρουσμάτων του Νοεμβρίου. Επίσης, σημειώνουν ότι η καμπύλη των διασωληνωμένων χτυπάει κόκκινο δέκα ημέρες μετά την κορύφωση των κρουσμάτων και εν συνεχεία μετά από άλλες δέκα ημέρες κορυφώνεται και η καμπύλη των θυμάτων.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να γνωρίζει ή να προβλέψει τι θα συμβεί σε μία ή δύο εβδομάδες από τώρα. Μπροστά μας υπάρχουν δύο σενάρια, δύο διαφορετικές θεωρίες.
ΤΟ ένα σενάριο δείχνει αποκλιμάκωση μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες χωρίς ιδιαίτερη αύξηση στον αριθμό των θυμάτων. Το άλλο σενάριο δείχνει πως ίσως βιώσουμε την πιο μαύρη περίοδο της πανδημίας με νέα θλιβερά ρεκόρ κρουσμάτων, διασωληνωμένων, θανάτων.
ΙΣΩΣ θα ήταν προτιμότερο τόσο οι επιστήμονες όσο και η κυβέρνηση να υιοθετήσουν το χειρότερο σενάριο και μακάρι, τελικά, να βιώσουμε το καλύτερο.
ΓΙ’ αυτό καλύτερα ας λείπουν δηλώσεις βεβαιότητας του τύπου «δεν υπάρχει περίπτωση για καθολικό lockdown όπως πέρσι τον Μάρτιο», γιατί μπορεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να είναι αναγκαστικό να επιβληθεί. Και, ως συνέπεια δραματικών εξελίξεων, το σταδιακό άνοιγμα να μετατεθεί για τον Μάιο.
* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια