Ο απόλυτος παραλογισμός. Η επιτομή της αντίφασης. Και ο πλήρης ορισμός της υποκρισίας. Όταν από τη μια μεριά ωρύονται εναντίον κυβερνητικής πολιτικής. Οποια κι αν είναι αυτή. Καμία σημασία. Όταν δηλαδή με επιθετικότητα εφορμούν εναντίον ελλείψεων. Τόσο σε κλίνες Εντατικής Θεραπείας. Οσο και σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.
Και από την άλλη, περίπου την ίδια στιγμή οργανώνουν, ανερυθρίαστα, μαζικές συγκεντρώσεις χιλιάδων διαδηλωτών, υπερασπιζόμενοι τα ατομικά δικαιώματα ενός κατά συρροή δολοφόνου. Απίστευτο.
Και εσύ εντελώς αφελώς, θέτεις την πιο απλοική ερώτηση της ημέρας: μα καλά ρε φίλε. Για πες μου εσύ. Ολοι αυτοί δεν διασπείρουν τον ιό; Δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και έτσι δεν θα τον μεταδώσουν στις μανάδες, τους πατεράδες, τα παιδιά και τους φίλους τους; Και με ποια λογική από τη μια ωρύεσαι για τις ελλείψεις, χύνοντας κροκοδύλεια δάκρυα για τους τόσους νεκρούς και από την άλλη ενθαρρύνεις, μεγαλοπρεπώς την διασπορά του θανάσιμου και αόρατου εχθρού;
Αν αυτό δεν είναι η επιτομή της απόλυτης, ολοσχερούς υποκρισίας τότε τι είναι; Πάμε παρακάτω. Και όλα αυτά προς τι παρακαλώ; Υπέρ ποιων δικαιωμάτων; Υπέρ εργασίας; Υπέρ συνδικαλιστικών ελευθεριών; Εναντίον ανεργίας και μαύρης, αδήλωτης και εξωφρενικά χαμηλόμισθης εργασίας;
Τίποτα απ όλα αυτά. Όλα στο βωμό των δικαιωμάτων ενός κατά συρροή δολοφόνου. Που έβαψε τα χέρια του στο αίμα. Που δεν έδειξε το παραμικρό έλεος για τα ανυπεράσπιστα θύματά του. Που σκότωνε μπαμπέσικα. Που καθάριζε «τυχαίους» και περαστικούς θεωρώντας τους ως «παράπλευρες απώλειες». Που εκβιάζει με απεργία πείνας. Που γουστάρει τη μία και όχι την άλλη φυλακή. Που εκμεταλλεύεται το σύστημα το οποίο επιθυμούσε να το γκρεμίσει και στη θέση του να ορθώσει και να οικοδομήσει το δικό του αυταρχικό καθεστώς. Και που για την υστεροφημία του μπορεί να έχει περάσει από το μυαλό του η ιδέα ενός «ήρωα»!
Τουτέστιν για τις προσωπικές προτιμήσεις ενός αμείλικτου κυνικού δολοφόνου να οργανώσουμε μαζική διασπορά του Covid και έτσι να λιθοβολούμε την κυβέρνηση. Και το ένα και το άλλο. Και να υπερασπιζόμαστε τα ατομικά δικαιώματα του Κουφοντίνα και να ενθαρρύνουμε τις επιθετικές ορέξεις του ιού.
Ακούγεται τρελό, σαν σκηνή από το θέατρο του παραλόγου. Όμως στο βάθος η λογική είναι απλή και φανερή. Και η πίτα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο. Δηλαδή και η Πανδημία και τα ατομικά δικαιώματα. Και διασπορά και Κουφοντίνας. Και το ένα και το άλλο.
Κοντά σ αυτό και η «αστυνομοκρατία». Οσο οι ένστολοι επιχειρούν να περιορίσουν αυτές τις συγκεντρώσεις, τόσο προκαλούνται ταραχές και επεισόδια. Οσο κάποιος ανεγκέφαλος μπάτσος βαρέσει, τόσο περισσότερα τα επιχειρήματα του Αλέξη Τσίπρα. Και ανίκανοι να καταπολεμήσετε την Πανδημία και να προφυλάξετε ανθρώπινες ζωές, Και υπέρ ατομικών δικαιωμάτων. Και «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Σε όλα μέσα.
Και παράλληλα με όλα αυτά η σπίθα που θα ανάψει την μεγάλη φωτιά. Ποια σπίθα; Φυσικά όλα αυτά. Φυσικά οι έγκλειστοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι». Φυσικά ο μέσος Ελληνας πολίτης. Φυσικά ο μεγάλος θυμός του. Φυσικά η οργή του. Οσοι περισσότερο παρασυρθούν και ακολουθήσουν, τόσο το καλύτερο για τον Τσίπρα.
Πως λέει ο λαός «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»; Ετσι κι εδώ. Ο Αλέξης στην αναμπουμπούλα χαίρεται! Να τα κάνει όλα λίμπα και να επιστρέψει ως μέγας σωτήρας!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια