Ποιος νομιμοποιείται να κρίνει το ποιος χρειάζεται εμβόλια και ποιος όχι;
Γράφει ο Γιάννης Μεϊμάρογλου
Hείδηση από την Ιταλία ήρθε να επισφραγίσει την κήρυξη ενός πολέμου που μαίνεται στα χαρακώματα, από την πρώτη στιγμή που η επιστημονική κοινότητα παρέδωσε στην ανθρωπότητα το εντυπωσιακό επίτευγμά της για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η ιταλική κυβέρνηση μπλόκαρε μια παρτίδα εμβολίων που παρήχθη στη χώρα και προοριζόταν για την Αυστραλία, με το επίσημο σκεπτικό ότι «υγειονομική κρίση στην Αυστραλία δεν βρίσκεται σε έξαρση». Η γαλλική κυβέρνηση επιβεβαίωσε αμέσως ότι και η ίδια θα έπραττε ανάλογα, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στήριξε την απόφαση, με βάση και τον κανονισμό που έχει ήδη ψηφίσει, περισσότερο ως μια επιθετική απάντηση στο πρόβλημα επάρκειας εμβολίων που αντιμετωπίζει, μετά τους αποδεδειγμένα πλέον αναποτελεσματικούς και καθυστερημένους χειρισμούς της ηγεσίας της.
Την ίδια μέρα, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για την εισαγωγή από τις Ηνωμένες Πολιτείες συστατικών παραγωγής των εμβολίων. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη μεγάλη αντίφαση που δημιουργείται και τον παραλογισμό στον οποίο μπορεί αυτή η κατάσταση να οδηγήσει. Την ώρα που η Ευρώπη μπλοκάρει εξαγωγές εμβολίων, ζητάει από μια άλλη χώρα που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης, να της εξάγει συστατικά για την παραγωγή τους. Τα εύλογα ερωτήματα πληθαίνουν. Ποιος νομιμοποιείται να κρίνει το ποιος χρειάζεται εμβόλια και ποιος όχι; Θα περάσει η δημόσια υγεία στην ιδιοκτησία της πατέντας; Θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας με άγρια θηρία τις χώρες που έχουν στο έδαφός τους εργοστάσια παραγωγής; Και γιατί, κάποια στιγμή, δεν θα ισχύσει ο νόμος αυτός και στο εσωτερικό της «Ενωμένης Ευρώπης», στην περίπτωση μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης της πανδημίας;
Τα μαύρα σύννεφα έχουν απλωθεί πάνω από τον πλανήτη από την αρχή σχεδόν της υγειονομικής κρίσης. Με πρωτοπόρους τους Τραμπιστές ηγέτες, που έμειναν ευτυχώς χωρίς τον πρόεδρό τους, δημιουργήθηκε το παγκόσμιο κίνημα των κάθε λογής «αρνητών» που απείλησε να δώσει στην πανδημία ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και αν η επιθετικότητα του ιού αλλά και η κινητοποίηση των δυνάμεων της κοινής λογικής έχουν καταφέρει να περιορίσουν την επιρροή των αρνητών, ο «πόλεμος των εμβολίων» προβάλλει ως η νέα απειλή στη μάχη κατά της πανδημίας. Η παγκόσμια κοινότητα αποδείχτηκε απροετοίμαστη για την αντιμετώπιση του κοινού αόρατου εχθρού. Η επιστημονική και εμπορική κατασκοπεία και οι ανεξέλεγκτοι χάκερς ανέλαβαν να αντικαταστήσουν τις αξίες της αναγκαίας διεθνούς αλληλεγγύης.
Η πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί μια σκληρή δοκιμασία για θεσμούς, έννοιες και παγκόσμιες διαδικασίες σε εξέλιξη. Είναι μια πρόκληση αναπροσαρμογής τους για την αντιμετώπιση φαινομένων που υπερβαίνουν τον σημερινό τους χαρακτήρα. Και είναι ένα ακόμα ηχηρό καμπανάκι στην αλυσίδα των κινδύνων που απειλούν την ανθρωπότητα. Η κλιματική αλλαγή, το μεταναστευτικό και οι υγειονομικές κρίσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν παρά στη βάση μιας στοιχειώδους παγκόσμιας διακυβέρνησης. Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να περιορίζεται στη παρακολούθηση των σκληρών ανταγωνιστικών γεωπολιτικών «μπρα ντε φερ» και η Ευρώπη έχει μια ακόμα ευκαιρία να συνειδητοποιήσει την ανάγκη να προχωρήσει άμεσα στην ομοσπονδιακή ολοκληρωσή της. Οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν την τύχη του πλανήτη στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά.
0 Σχόλια