Ο κίνδυνος να αναλώσει ταχύτατα η Ελλάδα το πολιτικό κεφάλαιο που δημιούργησε η
«διπλωματία της Εθνικής επετείου» είναι υπαρκτός, όσο τα πολιτικά στελέχη της
κυβέρνησης, συνεπικουρούμενα από τα συστημικά ΜΜΕ, συνεχίζουν να επιδίδονται σε
επικοινωνιακά πυροτεχνήματα που αφορούν στις διατυπώσεις των ανακοινωθέντων και
στο σαβουάρ βίβρ των δηλώσεων από το στρατόπεδο των «συμμάχων»…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, οφείλει να αποκωδικοποιήσει σωστά το περιεχόμενο των δηλώσεων και των συνακόλουθων συμπεριφορών, αντί να καταγίνεται με αναπαραγωγή πανηγυρισμών που επί της ουσίας ΔΕΝ αφορούν στον σκληρό πυρήνα των σύνθετων εθνικών προκλήσεων. Και οφείλει να το πράξει χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, αφού στο περιβάλλον αυτών των προκλήσεων, η πατρίδα μας ΔΕΝ πορεύεται μόνη της και φυσικά ΔΕΝ έχει την πολυτέλεια να παραδοθεί στην ανεμελιά του επίπλαστου εφησυχασμού που συντήρησε η διπλωματική αβρότητα των ημερών. Αντιθέτως…
Πορεύεται με τους «συμμάχους» της, οι οποίοι έχουν αποδείξει ΚΑΙ στο παρελθόν αλλά ΚΑΙ σήμερα ότι ΔΕΝ επιδεικνύουν κανενός είδους ομοιογένεια στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τις πραγματικές απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα μας…
Πορεύεται με «συμμάχους» οι οποίοι ΔΕΝ επιδεικνύουν την οφειλόμενη αυστηρότητα στα ζητήματα που σχετίζονται με τον σεβασμό στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου…
Με «συμμάχους» πίσω από τις δηλώσεις και τις συμπεριφορές των οποίων, κάθε δεύτερη ματιά αποκαλύπτει φαινόμενα διπροσωπίας, μεροληψίας, ανοχής ή ακόμη και σύμπλευσης με την ανομία, την επιθετικότητα και...την περιφερειακή αποσταθεροποίηση…
Με «συμμάχους» οι οποίοι αποδεικνύουν καθημερινά ότι πίσω από το «θεαθήναι» και την προσχηματικότητα των δηλώσεων και των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνουν, αλλά κυρίως πίσω από πρωτοβουλίες και αποφάσεις που αρνούνται να αναλάβουν ακόμη και στο πλαίσιο των αυτονόητων συμμαχικών τους υποχρεώσεων, αυτό που κρύβεται είναι οι δικές τους ιδιαίτερες στρατηγικές επιδιώξεις, οι οποίες είναι κατάφορα ανταγωνιστικές και αυτό δεν παραπέμπει σε ένα μοντέλο υπεύθυνης και συλλογικής διαχείρισης στο οποίο μπορεί να επενδύει η Ελλάδα.
Φυσικά, σε αυτό το περιβάλλον, η χώρα μας πορεύεται ΚΑΙ με αντιπάλους, οι οποίοι διαθέτουν στρατηγική σκέψη, προωθούν ολοκληρωμένη ατζέντα περιφερειακής ανατροπής και επιδίδονται συστηματικά σε στοχευμένη επιθετική Διπλωματία, μέσω της οποίας ακυρώνουν τον θετικό απόηχο ακόμη και ευνοϊκών δηλώσεων, διατηρούν στο απυρόβλητο της «συμμαχικής» κριτικής την πειρατική τους δράση εδραιώνοντας έτσι καινούρια τετελεσμένα και φυσικά συχνότατα ανατρέπουν διαφαινόμενους συσχετισμούς και δυναμικές προς όφελός τους.
Το χθεσινό ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ…
Είναι ενδεικτικό της παραδοσιακά τραβεστί αντίληψης με την οποία διαχειρίζονται οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας την κλιμακούμενη Τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της χώρας. Και αυτή διαπίστωση προφανώς δεν αλλάζει, επειδή ο Ακάρ κατέφυγε και πάλι στα γνωστά του τσαλίμια που εμφανίζουν την Τουρκία ως δήθεν ενοχλημένη από το περιεχόμενο των διαπιστώσεών του. Ο Ακάρ έσπευσε να «χτίσει» το περιβάλλον της Τουρκικής διπλωματικής αντεπίθεσης ΚΑΙ εν όψει της επερχόμενης πενταμερούς. Επί της ουσίας όμως, η Τουρκία δεν μπορεί να είναι ενοχλημένη από ένα ανακοινωθέν το οποίο ΔΕΝ ορίζει χρονοδιαγράμματα, ΔΕΝ επιδεικνύει αποφασιστικότητα και κυρίως ΔΕΝ προσδιορίζει ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο την άμεση και χωρίς όρους ανάκληση της ντροπής της Μεσογείου που δεν είναι άλλη από το γνωστό Τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Η πολυσυζητημένη παρέμβαση Μπάιντεν στην Σύνοδο Κορυφής, προφανώς δεν έφερε τα αναμενόμενα. Αυτό που έκανε ήταν να σηματοδοτήσει την προσδοκία των ΗΠΑ σε μια διαλλακτική και συνεργάσιμη Τουρκία, διαμηνύοντας ουσιαστικά στην ΕΕ πως θα πρέπει να της εξασφαλίσει με τις αποφάσεις και τους χειρισμούς της, χρόνο προκειμένου να συμμορφωθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για μια παρέμβαση που εν τέλει στηρίζει στην πράξη τις φιλοτουρκικές επιλογές της Μέρκελ και εξαργύρωσε την θετική ψήφο Ελλάδας και Κύπρου με ορισμένες διατυπώσεις που πρακτικά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι φανερό πως η προκλητική αφωνία της Μέρκελ η οποία δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα αναφορικά με την Ελληνική Εθνική επέτειο, δεν συνιστά ατυχές γεγονός η αμέλεια, αλλά απολύτως συνειδητή επιλογή την οποία δυστυχώς η Ελληνική κυβέρνηση την έκανε απλώς «γαργάρα».
Η εξίσωση είναι δύσκολη…
Και απαιτεί πολιτική ηγεσία που να διαθέτει ΚΑΙ την ικανότητα ΚΑΙ την βούληση, αλλά ΚΥΡΙΩΣ ένα στρατηγικό σχέδιο που θα της επιτρέψει να την διαχειριστεί αποτελεσματικά. Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, η Ελλάδα θα πρέπει να συνδυάσει τέσσερα πράγματα και οφείλει να το κάνει άμεσα, στοχευμένα, αποφασιστικά και με αδιαπραγμάτευτο προσανατολισμό που να αποσκοπεί στην ουσιαστική αναβάθμιση του περιφερειακού της ρόλου.
Το πρώτο πράγμα που οφείλει να πράξει από άποψη τακτικής, είναι η ανάγκη να ενισχύσει την διπλωματική της διεισδυτικότητα έτσι ώστε να μην αρκείται στο να αποσπά τα εύσημα της συνετής δύναμης που παρεμβαίνει «νηφάλια» και υπομονετικά στα «εταιρικά» δρώμενα, αλλά να αναγορεύεται σε δύναμη ικανή και αποφασισμένη να αποσπά δεσμεύσεις χωρίς εθνικές παραχωρήσεις στον βωμό της συμμαχικής συνοχής.
Πρώτης προτεραιότητας επιδίωξη στο πλαίσιο αυτής της φυσιογνωμικής διπλωματικής μεταστροφής, είναι η ανάγκη να προαναγγείλει και να απαιτήσει στην επόμενη σύνοδο κορυφής να στοχοποιηθούν άμεσα από τις συμμαχικές δομές στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας, το τουρκικό casus belli, το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και η κατοχική παρουσία στην Κύπρο, καταδεικνύοντας στους «συμμάχους» ότι η ρητορική «περί νομιμότητας και Δικαίου» όχι μονάχα δεν υπηρετείται αντιθέτως ακυρώνεται στην πράξη όσο επιδεικνύεται ανοχή που αναβαθμίζει την ανομία σε τετελεσμένο.
Το δεύτερο που οφείλει να πράξει, είναι να δώσει έμπρακτη συνέχεια στο ευχολόγιο «περί νομιμότητας και Δικαίου» το οποίο διαπερνά το ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής. Και ο καταλληλότερος τρόπος γι’ αυτό, είναι η υποχρέωση της χώρας μας να ασκήσει άμεσα τα απορρέοντα από το Διεθνές Δίκαιο, τα οποία είναι θεμελιώδη και αδιαπραγμάτευτα, θυμίζοντας στους πάντες ότι αυτά ΔΕΝ εντάσσονται επ’ ουδενί στα περιεχόμενα των Ελληνοτουρκικών διερευνητικών συζητήσεων.
Έτσι, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ και ο προσδιορισμός Συνορεύουσας ζώνης πλάτους 24 νμ από της γραμμές βάσης όπως αυτή ορίζεται από το Άρθρο 33 της Σύµβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, είναι οι πρώτες πράξεις ευθύνης με τις ο οποίες η χώρα μας έχει υποχρέωση να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, η οποία θα σηματοδοτήσει την οριστική στροφή στην κυριοαρχική της αυτοπεποίθηση.
Το τρίτο ζήτημα γύρω από το οποίο θα πρέπει να πάρουν φωτιά τα πολιτικά και επιχειρησιακά επιτελεία, είναι η ανάγκη να ανοίξει επιτέλους ένας πολύ σοβαρός διάλογος, στο πλαίσιο ενός πολύ συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, μέσα από τον οποίο θα πρέπει να οριοθετηθεί επ’ ακριβώς το περιεχόμενο, το εύρος, τα μέσα και το στρατηγικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί με δυναμισμό μια ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία με την Γαλλία. Ομοίως, τα ίδια επιτελεία οφείλουν δουλέψουν με πυρετώδεις ρυθμούς και πάντα στο πλαίσιο ενός σφιχτού χρονοδιαγράμματος, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η βάση μιας επίσης ολοκληρωμένης στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ, η οποία θα εδράζεται στην λογική της γεωπολιτικής σφυρηλάτησης των ιστορικών Δικαίων.
Τόσο ο Γάλλος πρόεδρος, όσο και ο πρόεδρος του Ισραήλ, κατά την διάρκεια ΚΑΙ των χθεσινών δημόσιων παρεμβάσεών τους με τυπικό αποδέκτη την χώρα μας αλλά με ουσιαστικό αποδέκτη το σύνολο των συμμάχων και φυσικά των περιφερειακών δυνάμεων, πέταξαν το γάντι. Και αυτό το γάντι δεν πρέπει να το ακυρώσει κανείς… Δεν πρέπει να το σηκώσει ουδείς άλλος παρά μονάχα η Ελλάς.
Η πατρίδα μας, οφείλει να υποδεχτεί με σχέδιο και αυτοπεποίθηση τις προκλήσεις του 21ου Αιώνα, και πρέπει να το κάνει πρωτοστατώντας στην δημιουργία παράλληλων συμμαχικών δράσεων που θα διαθέτουν ουσιαστική ατζέντα, σαφείς γεωπολιτικές στοχεύσεις, και διάχυτη δυναμική, ικανή να εμπνεύσει και να ενσωματώσει και άλλες περιφερειακές δυνάμεις, δημιουργώντας ένα περιφερειακό σύστημα ισχύος μακράς πνοής, μέσα στο οποίο θα διασφαλίζεται η ΕΝΙΑΙΑ και αδιαφιλονίκητη ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ στους σχεδιασμούς της επόμενης μέρας.
Το τέταρτο ζήτημα, το οποίο φυσικά είναι και συνακόλουθο όλων των παραπάνω, είναι η ανάγκη να αρχίσει η χώρα μας να αποστασιοποιείται με τρόπο αποφασιστικό από την λαγνεία των αυταπατών που την καθηλώνουν σε στρατηγική απραξία.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παραμυθιάζεται με δηλώσεις που τυχαίνει εν μέρει να την ευνοούν, αλλά ούτε η σύλληψή τους ούτε φυσικά η ενσωμάτωσή τους στα ανακοινωθέντα, είχε στο επίκεντρο της προσοχής της την χώρα μας και την υπεράσπιση των Εθνικών Δικαίων.
Καλή η συγκίνηση που προσέφεραν οι δηλώσεις του Καρόλου, αλλά η συμπεριφορά της Βρετανίας είναι καταλυτική - αρνητικά καταλυτική - στην δόλια απόπειρα του ΓΓ του ΟΗΕ να δοθεί ξεκάθαρα φιλοτουρκικό πρόσημο στην διαχείριση του Κυπριακού.
Καλές οι γενικόλογες φιλοφρονήσεις Μπάιντεν, αλλά η Ελλάδα οφείλει να σκεφτεί το πανάκριβο κόστος με το οποίο εξαργυρώθηκαν μετατρέποντας όλα τα στρατηγικά φιλέτα της χώρας σε δωρεάν αμερικανικό προγεφύρωμα, για να μείνουν τελικά απλές φιλοφρονήσεις, ενώ την ίδια στιγμή πίσω από τις πλάτες της δρομολογήθηκε μια ακόμη προκλητική αβάντα στην Τουρκική προκλητικότητα ΚΑΙ με την προτροπή των Αμερικανών.
Καλές οι βελτιωμένες διατυπώσεις τις οποίες διέκρινε ο κ. Δένδιας στο Ευρωπαϊκό ανακοινωθέν, αλλά δεν παύουν να ενσωματώνονται σε ένα σωσίβιο για την Τουρκική αναθεωρητική επιθετικότητα, με μια κυρία Μέρκελ να μην αποτολμά να αρθρώσει ούτε δυο λέξεις για την επέτειο των 200 χρόνων από την Εθνική παλιγγενεσία.
Εν κατακλείδι…
Η Ελλάδα οφείλει να χρησιμοποιεί στοχευμένα τις εξισορροπητικές πιρουέτες των «συμμάχων» της, αλλά επιτέλους θα πρέπει να πάψει να ενσωματώνεται ως φτηνό αναλώσιμο στους δικούς της σχεδιασμούς και να ατενίσει το μέλλον της με την απαραίτητη εθνική αυτοπεποίθηση και όχι μόνο.
Του Κ. Κυριακόπουλου
Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, οφείλει να αποκωδικοποιήσει σωστά το περιεχόμενο των δηλώσεων και των συνακόλουθων συμπεριφορών, αντί να καταγίνεται με αναπαραγωγή πανηγυρισμών που επί της ουσίας ΔΕΝ αφορούν στον σκληρό πυρήνα των σύνθετων εθνικών προκλήσεων. Και οφείλει να το πράξει χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, αφού στο περιβάλλον αυτών των προκλήσεων, η πατρίδα μας ΔΕΝ πορεύεται μόνη της και φυσικά ΔΕΝ έχει την πολυτέλεια να παραδοθεί στην ανεμελιά του επίπλαστου εφησυχασμού που συντήρησε η διπλωματική αβρότητα των ημερών. Αντιθέτως…
Πορεύεται με τους «συμμάχους» της, οι οποίοι έχουν αποδείξει ΚΑΙ στο παρελθόν αλλά ΚΑΙ σήμερα ότι ΔΕΝ επιδεικνύουν κανενός είδους ομοιογένεια στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τις πραγματικές απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα μας…
Πορεύεται με «συμμάχους» οι οποίοι ΔΕΝ επιδεικνύουν την οφειλόμενη αυστηρότητα στα ζητήματα που σχετίζονται με τον σεβασμό στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου…
Με «συμμάχους» πίσω από τις δηλώσεις και τις συμπεριφορές των οποίων, κάθε δεύτερη ματιά αποκαλύπτει φαινόμενα διπροσωπίας, μεροληψίας, ανοχής ή ακόμη και σύμπλευσης με την ανομία, την επιθετικότητα και...την περιφερειακή αποσταθεροποίηση…
Με «συμμάχους» οι οποίοι αποδεικνύουν καθημερινά ότι πίσω από το «θεαθήναι» και την προσχηματικότητα των δηλώσεων και των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνουν, αλλά κυρίως πίσω από πρωτοβουλίες και αποφάσεις που αρνούνται να αναλάβουν ακόμη και στο πλαίσιο των αυτονόητων συμμαχικών τους υποχρεώσεων, αυτό που κρύβεται είναι οι δικές τους ιδιαίτερες στρατηγικές επιδιώξεις, οι οποίες είναι κατάφορα ανταγωνιστικές και αυτό δεν παραπέμπει σε ένα μοντέλο υπεύθυνης και συλλογικής διαχείρισης στο οποίο μπορεί να επενδύει η Ελλάδα.
Φυσικά, σε αυτό το περιβάλλον, η χώρα μας πορεύεται ΚΑΙ με αντιπάλους, οι οποίοι διαθέτουν στρατηγική σκέψη, προωθούν ολοκληρωμένη ατζέντα περιφερειακής ανατροπής και επιδίδονται συστηματικά σε στοχευμένη επιθετική Διπλωματία, μέσω της οποίας ακυρώνουν τον θετικό απόηχο ακόμη και ευνοϊκών δηλώσεων, διατηρούν στο απυρόβλητο της «συμμαχικής» κριτικής την πειρατική τους δράση εδραιώνοντας έτσι καινούρια τετελεσμένα και φυσικά συχνότατα ανατρέπουν διαφαινόμενους συσχετισμούς και δυναμικές προς όφελός τους.
Το χθεσινό ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ…
Είναι ενδεικτικό της παραδοσιακά τραβεστί αντίληψης με την οποία διαχειρίζονται οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας την κλιμακούμενη Τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της χώρας. Και αυτή διαπίστωση προφανώς δεν αλλάζει, επειδή ο Ακάρ κατέφυγε και πάλι στα γνωστά του τσαλίμια που εμφανίζουν την Τουρκία ως δήθεν ενοχλημένη από το περιεχόμενο των διαπιστώσεών του. Ο Ακάρ έσπευσε να «χτίσει» το περιβάλλον της Τουρκικής διπλωματικής αντεπίθεσης ΚΑΙ εν όψει της επερχόμενης πενταμερούς. Επί της ουσίας όμως, η Τουρκία δεν μπορεί να είναι ενοχλημένη από ένα ανακοινωθέν το οποίο ΔΕΝ ορίζει χρονοδιαγράμματα, ΔΕΝ επιδεικνύει αποφασιστικότητα και κυρίως ΔΕΝ προσδιορίζει ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο την άμεση και χωρίς όρους ανάκληση της ντροπής της Μεσογείου που δεν είναι άλλη από το γνωστό Τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Η πολυσυζητημένη παρέμβαση Μπάιντεν στην Σύνοδο Κορυφής, προφανώς δεν έφερε τα αναμενόμενα. Αυτό που έκανε ήταν να σηματοδοτήσει την προσδοκία των ΗΠΑ σε μια διαλλακτική και συνεργάσιμη Τουρκία, διαμηνύοντας ουσιαστικά στην ΕΕ πως θα πρέπει να της εξασφαλίσει με τις αποφάσεις και τους χειρισμούς της, χρόνο προκειμένου να συμμορφωθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για μια παρέμβαση που εν τέλει στηρίζει στην πράξη τις φιλοτουρκικές επιλογές της Μέρκελ και εξαργύρωσε την θετική ψήφο Ελλάδας και Κύπρου με ορισμένες διατυπώσεις που πρακτικά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι φανερό πως η προκλητική αφωνία της Μέρκελ η οποία δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα αναφορικά με την Ελληνική Εθνική επέτειο, δεν συνιστά ατυχές γεγονός η αμέλεια, αλλά απολύτως συνειδητή επιλογή την οποία δυστυχώς η Ελληνική κυβέρνηση την έκανε απλώς «γαργάρα».
Η εξίσωση είναι δύσκολη…
Και απαιτεί πολιτική ηγεσία που να διαθέτει ΚΑΙ την ικανότητα ΚΑΙ την βούληση, αλλά ΚΥΡΙΩΣ ένα στρατηγικό σχέδιο που θα της επιτρέψει να την διαχειριστεί αποτελεσματικά. Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, η Ελλάδα θα πρέπει να συνδυάσει τέσσερα πράγματα και οφείλει να το κάνει άμεσα, στοχευμένα, αποφασιστικά και με αδιαπραγμάτευτο προσανατολισμό που να αποσκοπεί στην ουσιαστική αναβάθμιση του περιφερειακού της ρόλου.
Το πρώτο πράγμα που οφείλει να πράξει από άποψη τακτικής, είναι η ανάγκη να ενισχύσει την διπλωματική της διεισδυτικότητα έτσι ώστε να μην αρκείται στο να αποσπά τα εύσημα της συνετής δύναμης που παρεμβαίνει «νηφάλια» και υπομονετικά στα «εταιρικά» δρώμενα, αλλά να αναγορεύεται σε δύναμη ικανή και αποφασισμένη να αποσπά δεσμεύσεις χωρίς εθνικές παραχωρήσεις στον βωμό της συμμαχικής συνοχής.
Πρώτης προτεραιότητας επιδίωξη στο πλαίσιο αυτής της φυσιογνωμικής διπλωματικής μεταστροφής, είναι η ανάγκη να προαναγγείλει και να απαιτήσει στην επόμενη σύνοδο κορυφής να στοχοποιηθούν άμεσα από τις συμμαχικές δομές στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας, το τουρκικό casus belli, το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και η κατοχική παρουσία στην Κύπρο, καταδεικνύοντας στους «συμμάχους» ότι η ρητορική «περί νομιμότητας και Δικαίου» όχι μονάχα δεν υπηρετείται αντιθέτως ακυρώνεται στην πράξη όσο επιδεικνύεται ανοχή που αναβαθμίζει την ανομία σε τετελεσμένο.
Το δεύτερο που οφείλει να πράξει, είναι να δώσει έμπρακτη συνέχεια στο ευχολόγιο «περί νομιμότητας και Δικαίου» το οποίο διαπερνά το ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής. Και ο καταλληλότερος τρόπος γι’ αυτό, είναι η υποχρέωση της χώρας μας να ασκήσει άμεσα τα απορρέοντα από το Διεθνές Δίκαιο, τα οποία είναι θεμελιώδη και αδιαπραγμάτευτα, θυμίζοντας στους πάντες ότι αυτά ΔΕΝ εντάσσονται επ’ ουδενί στα περιεχόμενα των Ελληνοτουρκικών διερευνητικών συζητήσεων.
Έτσι, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ και ο προσδιορισμός Συνορεύουσας ζώνης πλάτους 24 νμ από της γραμμές βάσης όπως αυτή ορίζεται από το Άρθρο 33 της Σύµβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, είναι οι πρώτες πράξεις ευθύνης με τις ο οποίες η χώρα μας έχει υποχρέωση να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, η οποία θα σηματοδοτήσει την οριστική στροφή στην κυριοαρχική της αυτοπεποίθηση.
Το τρίτο ζήτημα γύρω από το οποίο θα πρέπει να πάρουν φωτιά τα πολιτικά και επιχειρησιακά επιτελεία, είναι η ανάγκη να ανοίξει επιτέλους ένας πολύ σοβαρός διάλογος, στο πλαίσιο ενός πολύ συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, μέσα από τον οποίο θα πρέπει να οριοθετηθεί επ’ ακριβώς το περιεχόμενο, το εύρος, τα μέσα και το στρατηγικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί με δυναμισμό μια ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία με την Γαλλία. Ομοίως, τα ίδια επιτελεία οφείλουν δουλέψουν με πυρετώδεις ρυθμούς και πάντα στο πλαίσιο ενός σφιχτού χρονοδιαγράμματος, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η βάση μιας επίσης ολοκληρωμένης στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ, η οποία θα εδράζεται στην λογική της γεωπολιτικής σφυρηλάτησης των ιστορικών Δικαίων.
Τόσο ο Γάλλος πρόεδρος, όσο και ο πρόεδρος του Ισραήλ, κατά την διάρκεια ΚΑΙ των χθεσινών δημόσιων παρεμβάσεών τους με τυπικό αποδέκτη την χώρα μας αλλά με ουσιαστικό αποδέκτη το σύνολο των συμμάχων και φυσικά των περιφερειακών δυνάμεων, πέταξαν το γάντι. Και αυτό το γάντι δεν πρέπει να το ακυρώσει κανείς… Δεν πρέπει να το σηκώσει ουδείς άλλος παρά μονάχα η Ελλάς.
Η πατρίδα μας, οφείλει να υποδεχτεί με σχέδιο και αυτοπεποίθηση τις προκλήσεις του 21ου Αιώνα, και πρέπει να το κάνει πρωτοστατώντας στην δημιουργία παράλληλων συμμαχικών δράσεων που θα διαθέτουν ουσιαστική ατζέντα, σαφείς γεωπολιτικές στοχεύσεις, και διάχυτη δυναμική, ικανή να εμπνεύσει και να ενσωματώσει και άλλες περιφερειακές δυνάμεις, δημιουργώντας ένα περιφερειακό σύστημα ισχύος μακράς πνοής, μέσα στο οποίο θα διασφαλίζεται η ΕΝΙΑΙΑ και αδιαφιλονίκητη ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ στους σχεδιασμούς της επόμενης μέρας.
Το τέταρτο ζήτημα, το οποίο φυσικά είναι και συνακόλουθο όλων των παραπάνω, είναι η ανάγκη να αρχίσει η χώρα μας να αποστασιοποιείται με τρόπο αποφασιστικό από την λαγνεία των αυταπατών που την καθηλώνουν σε στρατηγική απραξία.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παραμυθιάζεται με δηλώσεις που τυχαίνει εν μέρει να την ευνοούν, αλλά ούτε η σύλληψή τους ούτε φυσικά η ενσωμάτωσή τους στα ανακοινωθέντα, είχε στο επίκεντρο της προσοχής της την χώρα μας και την υπεράσπιση των Εθνικών Δικαίων.
Καλή η συγκίνηση που προσέφεραν οι δηλώσεις του Καρόλου, αλλά η συμπεριφορά της Βρετανίας είναι καταλυτική - αρνητικά καταλυτική - στην δόλια απόπειρα του ΓΓ του ΟΗΕ να δοθεί ξεκάθαρα φιλοτουρκικό πρόσημο στην διαχείριση του Κυπριακού.
Καλές οι γενικόλογες φιλοφρονήσεις Μπάιντεν, αλλά η Ελλάδα οφείλει να σκεφτεί το πανάκριβο κόστος με το οποίο εξαργυρώθηκαν μετατρέποντας όλα τα στρατηγικά φιλέτα της χώρας σε δωρεάν αμερικανικό προγεφύρωμα, για να μείνουν τελικά απλές φιλοφρονήσεις, ενώ την ίδια στιγμή πίσω από τις πλάτες της δρομολογήθηκε μια ακόμη προκλητική αβάντα στην Τουρκική προκλητικότητα ΚΑΙ με την προτροπή των Αμερικανών.
Καλές οι βελτιωμένες διατυπώσεις τις οποίες διέκρινε ο κ. Δένδιας στο Ευρωπαϊκό ανακοινωθέν, αλλά δεν παύουν να ενσωματώνονται σε ένα σωσίβιο για την Τουρκική αναθεωρητική επιθετικότητα, με μια κυρία Μέρκελ να μην αποτολμά να αρθρώσει ούτε δυο λέξεις για την επέτειο των 200 χρόνων από την Εθνική παλιγγενεσία.
Εν κατακλείδι…
Η Ελλάδα οφείλει να χρησιμοποιεί στοχευμένα τις εξισορροπητικές πιρουέτες των «συμμάχων» της, αλλά επιτέλους θα πρέπει να πάψει να ενσωματώνεται ως φτηνό αναλώσιμο στους δικούς της σχεδιασμούς και να ατενίσει το μέλλον της με την απαραίτητη εθνική αυτοπεποίθηση και όχι μόνο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της
αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια