Η Ελληνική Δημοκρατία έχει αποδείξει πως έχει τα εσωτερικά αποθέματα πατριωτισμού να εφαρμόσει εθνικές πολιτικές, ακόμα και όταν αυτές δεν προέρχονται από την πολιτική ηγεσία της χώρας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος ήταν η καταστροφή του υβριδικού πολέμου της Τουρκίας στον Έβρο (Δεκέμβριος 2019) και η αλλαγή του δόγματος αντιμετώπισης επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας με μεταφορά του κέντρου επιχειρήσεων από το σημείο πρόκλησης θερμού επεισοδίου στο εσωτερικό της Τουρκίας (Μάρτιος 2020).
Σήμερα θα προβούμε σε μια ακόμα τέτοια πρόταση-πρόσκληση συστράτευσης των πατριωτικών δυνάμεων εντός του κρατικού μηχανισμού της χώρας, προτείνοντας συγκεκριμένες κυρώσεις έναντι της Τουρκίας, τις οποίες θα θέλαμε να δούμε την κυβέρνηση να προτείνει και να υλοποιεί.
Αρχικώς, η προσέγγιση «δεν επιβάλλουμε κυρώσεις που επηρεάζουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της Τουρκίας» αποτελεί την επιτομή της ηλιθιότητας, μιας και ο λαός της χώρας δεν αντιτίθεται στην ηγεσία της χώρας, ώστε να γίνει η επίκληση αυτού του επιχειρήματος. Αντιθέτως, όταν πρόκειται για ζητήματα που άπτονται των επεκτατικών βλέψεων της ηγεσίας, ακόμα και όταν χρησιμοποιούνται ως πυροτεχνήματα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης για αποπροσανατολισμό από εγχώρια ζητήματα, ο λαός της συσπειρώνεται σε εχθρικές προς τουλάχιστον δύο κράτη-μέλη της ΕΕ ενέργειες.
Επιπροσθέτως, οποιαδήποτε κύρωση από την ΕΕ προς την Τουρκία, λ.χ. πάγωμα εξοπλιστικών και άλλα τέτοιας υφής, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν γιατί δεν υπάρχει κίνητρο σε μεμονωμένες χώρες, με πρώτη και κύρια τη Γερμανία, να χάσουν λεφτά για να ικανοποιήσουν τον κάθε τοπικό διαχειριστή τύπου Μητσοτάκη που αφήνουν να το παίζει κυβερνήτης: μόνο αν υπήρχε μηχανισμός αντιστάθμισης των απωλειών τους από την επιβολή κυρώσεων θα δέχονταν να τις υιοθετήσουν.
Γι αυτό, προτείνουμε κάτι απτό, συγκεκριμένο και απλό, ως κύρωση της ΕΕ προς την Τουρκία: τη δημιουργία ταμείου εξοπλιστικών αγορών των ενόπλων δυνάμεων της Ελληνικής Δημοκρατίας από εταιρίες της ΕΕ με χρηματοδότηση από την επιβολή δασμών εισαγωγής τουρκικών προϊόντων.
Με αυτό τον τρόπο ικανοποιούνται:
- Η αρχή «the polluter pays».
- Τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών-μελών της ΕΕ., μιας και ό,τι χαθεί σε επίπεδο αυξημένου κόστους εισαγωγών θα κερδηθεί πολλαπλά σε επίπεδο αύξησης παραγωγής.
- Οι εξοπλιστικές ανάγκες των ΕΔ της Ελλάδας, μιας και πληρώνει αυτός που δημιουργεί την ανάγκη.
Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις της όποιας αντίδρασης της Τουρκίας σε αυτές τις κυρώσεις, αλλά αφενός δεν είναι αναγκαίο, επί του παρόντος, κάτι τέτοιο, και αφετέρου θα αποτελούσε εργαλείο ανάλυσης των σοσιαλιστών συντρόφων της ΜΙΤ, συνεπώς ας το αποφύγουμε.
Περιοριζόμαστε στο να αναφέρουμε ό,τι η Τουρκία είτε δεν θα αντιδράσει και θα υποστεί απώλειες είτε θα αντιδράσει και θα υποστεί αδιανόητα μεγαλύτερες απώλειες. Ορθολογικά δεν θα αντιδράσει, αλλά το «ορθολογικό» και «νεοΟθωμανικό» σπανίως τέμνονται.
Μένει στους κατάλληλους μηχανισμούς του συστήματος της κρατικής οντότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας να προωθήσουν μέσω των προβλεπόμενων, ορθόδοξων και μη, οδών για την εφαρμογή της προτεινόμενης στρατηγικής. Η Πεφωτισμένη Δεξιά έκανε και αυτή τη φορά το καθήκον της.
Anaconda
0 Σχόλια