Του Κώστα Στούπα
Η τεχνολογική εταιρεία Siltronic που εδρεύει στο Μόναχο σχεδιάζει να μεταφερθεί στην Ασία. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Siltronic Christoph von Plotho, σε συνέντευξη στη Handelsblatt, αιτιολογεί αυτήν την απόφαση μεταξύ άλλων και εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους.
Η εταιρεία θα πληρώνει "λιγότερο από το ήμισυ της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος" αν μεταφερθεί στη Σιγκαπούρη.
Ο κύριος παράγοντας του υψηλού κόστους στη Γερμανία είναι η εισφορά βάσει του νόμου για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (EEG). Ένας άλλος παράγοντας είναι το συγκριτικά υψηλό εργατικό κόστος στη Γερμανία.
Στο βιβλίο του "False Alarm: How Climate Change Panic Costs Us Trillions, Hurts the Poor, and Fails to Fix the Planet...", o Bjorn Lomborg υποστηρίζει ότι στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις προσπαθούν να στρέψουν τις οικονομίες στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας μέσω ενός συστήματος κανονισμών και επιδοτήσεων, το οποίο πιστεύει πως και τις οικονομίες θα καταστρέψει και την κλιματική αλλαγή δεν θα καταφέρει να αποτρέψει.
Ο Lomborg δεν είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής, όπως το πλήθος των "ψεκασμένων" που εντυπωσιάζεται από δημαγωγούς όπως ο Τραμπ, αλλά σκεπτικιστής σε σχέση με τα πιθανά αποτελέσματα της υπόθεσης. Αναφέρει λοιπόν πως:
"Στη Γερμανία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά, βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης.
Η ανανεώσιμη ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας, που ονομάζεται Energiewende, χαιρετίστηκε από περιβαλλοντολόγους και πολιτικούς σε όλον τον κόσμο.
Σύμφωνα με αυτήν την πολιτική, το έθνος απομακρύνεται από τα πυρηνικά και ορυκτά καύσιμα προς χάριν της αιολικής, και της ενέργειας από βιομάζα.
Το σχέδιο Energiewende κοστίζει τα τελευταία χρόνια περί τα 36 δισ. δολάρια ετησίως και είναι το μεγαλύτερο πολιτικό σχέδιο της χώρας μετά την επανένωση.
Το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει διπλασιαστεί στα 35 σεντς ανά kWh, σχεδόν τρεις φορές πάνω από τη μέση τιμή στις ΗΠΑ.
Οι Γερμανοί θα έχουν ξοδέψει 580 δισ. δολάρια για ανανεώσιμες πηγές και συναφείς υποδομές έως το 2025.
Αυτή η τεράστια δαπάνη θα εξασφαλίσει την αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από το 7% το 2000 στο 35%.
Η χώρα ανησύχησε για την πυρηνική ενέργεια, ειδικά μετά το ατύχημα του 2011 στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, το οποίο προκλήθηκε από έναν σεισμό που προκάλεσε τσουνάμι.
Αυτός ο φόβος οδήγησε στη μείωση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας από το 2000 έως το 2019 στο μισό.
Δεδομένου ότι η πυρηνική ενέργεια είναι απαλλαγμένη από άνθρακα, η μείωση της πυρηνικής ενέργειας αντιστάθμισε μεγάλο μέρος της αύξησης της ηλιακής και της αιολικής ενέργειας.
Στο ίδιο διάστημα η παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα μειώθηκε ελαφρά μόνο ως μερίδιο της συνολικής κατανάλωσης.
Κατά την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας, το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων στη συνολική παραγωγή ενέργειας μειώθηκε από το 84 στο 80%.
Στα χρόνια μετά την ψήφιση του προγράμματος Energiewende το 2010, το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων παρέμεινε σχεδόν σταθερό, μειωμένο μόλις μία εκατοστιαία μονάδα στο 79% σήμερα.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην υπόλοιπη Ε.Ε.
Η ατελέσφορη κατά τον συγγραφέα προσπάθεια της Γερμανίας να απομακρυνθεί από τα πυρηνικά και τον άνθρακα, την οδηγεί στην αύξηση της εξάρτησης από το Φυσικό Αέριο που συνεπάγεται γεωπολιτική εξάρτηση από τη Ρωσία.
Το σχέδιο αυτό βάζει σε κίνδυνο τη θέση της Γερμανίας μεταξύ των δυτικών δημοκρατιών αλλά και την σταθερότητα και ενότητα της Ευρώπης.
Ο Bjorn Lomborg υποστηρίζει πως οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής θα έχουν μικρότερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κόστος από τα μέτρα αποτροπής της, τα οποία προβλέπει πως θα αποδειχτούν και ανεπιτυχή.
Πολλοί μηχανικοί ηλεκτρικών συστημάτων υποστηρίζουν πως ένα σύστημα που θα στηρίζεται κυρίως σε ΑΠΕ είναι τεχνολογικά δύσκολο αλλά εφικτό, αλλά από άποψη οικονομικού κόστους ιδιαίτερα ακριβό.
Η άρον-άρον απομάκρυνση της Γερμανίας από την πυρηνική ενέργεια μοιάζει να κρύβει περισσότερο ρίσκο από τους πιθανούς κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας. Τα σημάδια της κυριαρχίας των Πρασίνων στη χώρα είναι εμφανή…
Η στήλη πιστεύει πως οι Γερμανοί έχουν αναπτύξει μια καταπληκτική ικανότητα κάθε 50-100 χρόνια να "αυτοκαταστρέφονται" ως χώρα, εξ αιτίας κάποιων εμμονών τις οποίες αναπτύσσουν ως έθνος.
Στο σημείο αυτό μοιάζουν περισσότερο με τους Ρώσους και την μεταφυσική τους πίστη και αφοσίωση σε πρόσωπα και ιδέες (όπως το σκιαγραφούν στα έργα τους ο Ντοστογιέφσκι και ο Τολστόι) παρά με πραγματιστές δυτικούς απογόνους του Κάντ.
Στο πλαίσιο αυτό, η λειτουργία του NordStream 2 απειλεί να δέσει την Γερμανία και την Ε.Ε. στο άρμα της ολιγαρχικής Ρωσίας για την οποία τον πλέον επιτυχημένο χαρακτηρισμό έχει διατυπώσει ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος και γερουσιαστής των ΗΠΑ Τζον Μακέιν: Η Ρωσία είχε πει είναι ένα βενζινάδικο που ελέγχεται από μια συμμορία που διαθέτει πυρηνικά…
Σύμφωνα με το National Review, o Πούτιν χρησιμοποιεί τους αγωγούς προκειμένου να ασκεί εξωτερική πολιτική.
"Το 2006, η Gazprom διέκοψε τις παροχές φυσικού αερίου στην Ουκρανία για τρεις ημέρες μετά την απόρριψη από το Κίεβο των αιτημάτων του Κρεμλίνου για σημαντική αύξηση της τιμής των εισαγωγών φυσικού αερίου. Η κίνηση αυτή αποσκοπούσε να γονατίσει τα δυτικόφιλα ουκρανικά πολιτικά κόμματα εν όψει των εκλογών της Άνοιξης.
Αργότερα το ίδιο έτος, μια σειρά εκρήξεων στη νότια Ρωσία διέκοψαν τις παροχές αερίου στη Γεωργία, στέλνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα ισχυρό μήνυμα στον νέο πρόεδρο της χώρας, Μ. Σαακασβίλι, που είχε αρχίσει να εφαρμόζει φιλοδυτικές πολιτικές.
Το 2010, η Gazprom μείωσε τις ροές φυσικού αερίου προς τη Λευκορωσία λόγω της άρνησής της να ενταχθεί σε τελωνειακή ένωση με τη Ρωσία και το Καζακστάν.
Το 2014, ως αντίποινα στην αντίδραση της μειωμένης ρωσικής προσφοράς στην Ουκρανία, η Μόσχα μείωσε τις ροές φυσικού αερίου προς την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία.
Πιο πρόσφατα, τον Ιούλιο του 2020, η Ρωσία μηδενίσε τις εξαγωγές αργού πετρελαίου στη Λευκορωσία για τρεις ημέρες, προκειμένου να εκβιάσει τον Πρόεδρο Alexander Lukashenko στην αύξηση της οικονομικής ολοκλήρωσης με το Κρεμλίνο….".
Οι στόχοι της Ρωσίας είναι θεμιτοί, καθώς κάθε χώρα προσπαθεί να προάγει τα συμφέροντά της με όποιον τρόπο μπορεί.
Αυτό που δεν είναι κατανοητό είναι οι επιδιώξεις της Γερμανίας και η παθητικότητα πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Κατανοητή δεν είναι επίσης η "μυωπία" της Δύσης απέναντι στις δυσκολίες που παρουσιάζει η αντικατάσταση των υπαρχουσών ενεργειακών πηγών με ΑΠΕ, τόσο λόγω τεχνικών ζητημάτων όσο και θεμάτων που αφορούν το κόστος.
Επιπλέον, οι χαμηλότερες τιμές των ορυκτών καυσίμων λόγω μείωσης της ζήτησης, θα αυξήσει την χρήση τους από τις αναπτυσσόμενες χώρες που επιζητούν βελτίωση του βιοτικού επιπέδου τους. Στον βαθμό που η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι ενιαία, η βελτίωση της κατάστασης θα είναι μικρή και η επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής μικρότερη της αναγκαίας…
Τουτέστιν, η Δύση αυτοκτονεί με στόχο να κάνει …μια "τρύπα στο νερό". Η μόδα των "Πρασίνων" τελικά μπορεί να στοιχίσει σε κάποιους λαούς περισσότερο απ’ όσο στοίχισε η μόδα των "κόκκινων" τον περασμένο αιώνα.
0 Σχόλια