Από τη φαντασιακή στην πραγματική ΕΕ

Εκρηκτικές διαστάσεις έχει λάβει πλέον η αποτυχία της «κοινής» Ευρώπης στην αντιμετώπιση της πανδημίας. 

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Είναι πια το μεγάλο θέμα σε πολλές από τις χώρες – μέλη, στις οποίες η εμπιστοσύνη για τον μηχανισμό των Βρυξελλών έχει καταρρεύσει. Και, αυτό, όχι μόνον στην κοινή γνώμη των κρατών, αλλά και στους κρατικούς, πολιτικούς και διοικητικούς μηχανισμούς τους και στις ηγεσίες τους. Ετσι, η είδηση ότι η Γερμανία ήδη παραγγέλνει σε εθνικό επίπεδο μεγάλες ποσότητες εμβολίων για το 2022 ισοδυναμεί με πλήρη παραδοχή πολλαπλής αποτυχίας όχι μόνον της αντιμετώπισης του ιού στην Ευρώπη αλλά της ίδιας της Ευρώπης συνολικά. Και είχε φυσικά ασκήσει εθνική πολιτική και στην προηγούμενη φάση όταν δήθεν όλα γίνονταν από τις Βρυξέλλες.

Ομως η πολιτική της ΕΕ είναι συνολικά ιστορία λαθών και ψεμάτων. Το πρώτο, είναι ο τρόπος που διαπραγματεύθηκε με τις παρασκευάστριες εταιρείες, που τύλιξαν την ΕΕ σε μία κόλλα χαρτί. Επαιξαν χωρίς αντίπαλο και επέβαλαν ό,τι ήθελαν, χωρίς να έχουν απέναντί τους κανένα φραγμό.

Η μπίζνα του εμβολίου ήταν ούτως ή άλλως η μεγαλύτερη του, μέχρι στιγμής, 21ου αιώνα διεθνώς, αλλά αυτό το ξέραμε. Εκείνο που δεν ξέραμε, πριν από λίγους μήνες, είναι ότι η η ΕΕ ήταν ανίκανη, ή απρόθυμη, ή και τα δύο, να επιβάλλει ένα κανονιστικό πλαίσιο που να μην αφήνει τόσο βαριά εκτεθειμένους τους πολίτες των χωρών της. Πέρα όμως και από το αμιγώς τυχοδιωκτικό σκέλος του Ελντοράντο των εμβολίων, μάθαμε και κάτι άλλο: πόσο έχουμε εθιστεί στα ψέματα και στην ιδεολογική πλύση εγκεφάλου της ΕΕ – τόσο ώστε αδυνατούμε να τα αναγνωρίσουμε.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του 2019 οι χώρες της ΕΕ έχουν στο σύνολό τους περίπου 446 εκατομμύρια πολίτες. Οι ΗΠΑ έχουν 328 εκατομμύρια. Από την αρχή της πανδημίας, η ΕΕ και οι ηγεσίες τους, πολιτικές και μη, δείχνουν τις ΗΠΑ ως το παράδειγμα προς αποφυγή και προπαγανδίζουν τη διαφορά από τη μία όχθη του Ατλαντικού στην άλλη. Για να δούμε όμως, είναι έτσι; Αυτή τη στιγμή, οι ΗΠΑ έχουν καταγράψει περίπου 440.000 θανάτους από την αρχή της πανδημίας. Και η ΕΕ; Η Ισπανία περίπου 60.000, η Ιταλία περίπου 88.000, η Γαλλία 77.000, η Πολωνία 37.000, η Γερμανία 57.000. Συνολικά, οι θάνατοι στην ΕΕ ξεπερνούν τις 450.000, είναι δηλαδή οριακά περισσότεροι από ό,τι στις ΗΠΑ. Ομως, ουδείς ποτέ αναφέρεται στους θανάτους αυτούς στο σύνολο της ΕΕ: οι αναφορές γίνονται σχεδόν πάντοτε σε επίπεδο χωρών. Αυτό σημαίνει ότι γίνονται συνεχώς οι αντίστοιχες εξωπραγματικές συγκρίσεις, που σε επίπεδα απόλυτων αριθμών οδηγούν σε εντελώς λανθασμένες εντυπώσεις:

Οταν συγκρίνεις τους νεκρούς του Βελγίου ή της Ιρλανδίας ή ακόμα και της Γερμανίας ή της Ισπανίας με εκείνους των ΗΠΑ, είναι φυσικό ότι η αίσθηση προκαλεί τρόμο. Αλλά η σύγκριση είναι απολύτως λανθασμένη. Και όλα αυτά, ενώ οι ΗΠΑ δεν έχουν δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ είχαν πρόεδρο τον Τραμπ, έναν δεδηλωμένο ιδεολογικό… αρνητή της πανδημίας και της σημασίας της σε σχέση με την οικονομία! Ενώ η ΕΕ λέει από την πρώτη ημέρα στους πολίτες της πόσο σοβαρά την έχει πάρει και κάνει, υποτίθεται, τα πάντα για να την περιορίσει.

Η ΕΕ όχι απλώς απέτυχε αλλά έδειξε και την πραγματική στη θέση της φαντασιακής της φύσης: ανίκανη να τα βγάλει πέρα στα δύσκολα, αδιάφορη να επιβάλλει τις δήθεν «αξίες» της ακόμα και σε τεράστιες κρίσεις, οι πολιτικές της είναι εθνικές. Ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του. Αφού όμως πρώτα τα ψέματα και οι αστοχίες έχουν βλάψει τρομερά τους πιο αδύναμους εντός της.

Πηγή in.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.