Τι άλλο να κάνουμε; Τα είπαμε. Τα γράψαμε. Ξανά τα γράψαμε. Τα περιγράψαμε. Και ξανά τα περιγράψαμε. Και όλα τα αποκαλύψαμε. Και πάλι τα ίδια. Και φτου από την αρχή. Τελικά τι άλλο να κάνουμε; Να τον σκοτώσουμε; Να τον κρεμάσουμε; Να τον γδάρουμε; Να τον κομματιάσουμε; Να πετάξουμε τα κομμάτια του στα σκυλιά;
Και έτσι με την περίπτωσή του, όλοι αποενοχοποιήθηκαν. Κανένας άλλος. Μόνο αυτός. Μόνο εκείνος ο άθλιος, ο σατανικός, ο νοσηρός, ο κατακριτέος, ο κακούργος, ο νοσηρός. Αυτός το μίασμα. Αυτός το κτήνος. Αυτός το τέρας
Και τώρα αισθανόμαστε ασφαλείς. Ουδείς άλλος θα πειράξει τα παιδιά μας. Αντε ίσως κάποιος άθλιος καθηγητής. Τώρα ο μοναδικός κακός στη φυλακή. Τώρα σε κανένα άλλο χώρο δεν συμβαίνουν τέτοιες αθλιότητες. Πουθενά αλλού παιδεραστία, παιδοφιλία. Πουθενά αλλού σεξουαλική «παρενόχληση». Πουθενά αλλού σεξουαλική κακοποίηση
Μόνο στους καλλιτέχνες συμβαίνουν όλες αυτές οι κακουργηματικές πράξεις απόλυτης, αχόρταγης και αχαλίνωτης ακολασίας. Μόνο εκεί. Στο Θέατρο. Και φυσικά στον κινηματογράφο. Ισως και σε άλλους καλλιτεχνικούς χώρους. Γιατί όχι και στη μουσική. Ολων των μορφών και όλων των ειδών. Παντού. Οι καλλιτέχνες το ισοδύναμο ανθρωπόμορφων τεράτων. Θεέ μου μακριά απ αυτούς
Και μετά αυτοί οι λεγόμενοι καλλιτέχνες έχουν το θράσος να περιφέρονται ενδεδυμένοι με τα στολίδια του πολιτισμού. Ποιος πολιτισμός και κουραφέξαλα. Μεσαίωνας είναι αυτός. Σκότος ζοφερό και καταστροφικό. Το χειρότερο είδος ανθρώπων
Επομένως τι να κάνουμε όλοι εμείς; Οι αθώοι. Οι άμεμπτοι. Οι κανονικοί. Οι φυσιολογικοί. Οι απλοί. Οι ταλαίπωροι. Οι κατατρεγμένοι. Οι χριστιανοί. Τι να κάνουμε; Πως θα γλιτώσουμε, εμείς και τα παιδιά μας, από τα νύχια αυτών των αρπακτικών κανίβαλων;
Ενας τρόπος είναι να αποφασίσουμε, συλλογικά, να επιβάλουμε εμπάργκο σε κάθε καλλιτεχνική έκφραση, δραστηριότητα και εκδήλωση. Να μην πηγαίνουμε πουθενά. Ούτε θέατρο. Ούτε σινεμά. Ούτε εκθέσεις ζωγραφικής. Ούτε μουσική. Τίποτα. Μόνο έτσι θα βάλουν μυαλό.
Ένα δεύτερο μέτρο να αναγκάσουμε την Πολιτεία, την κυβέρνηση και τους θεσμούς Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, για την οργάνωση και δημιουργία ειδικών σωμάτων ασφαλείας. Σε όλους αυτούς τους χώρους. Και φυσικά στα παρασκήνια.
Οπου εντεταλμένα και εντελώς άμεμπτα, από ηθικής πλευράς, όργανα προστασίας να επιβλέπουν, να εποπτεύουν, να καταγράφουν και με την παραμικρή παρεκτροπή να καταγγέλλουν. Να εποπτεύουν παντού.
Και στα παρασκήνια. Και στις πρόβες. Και στα γυρίσματα. Και στα καμαρίνια. Και όποιος η όποια τολμήσει κάποιο ανάλογο έγκλημα να διαπράξει, αμέσως στον εισαγγελέα. Και αμέσως το όνομά του να αναρτηθεί στο Internet. Αμέσως δημοσιογράφοι να τον διαπομπεύσουν. Και με συνοπτικές διαδικασίες στη φυλακή.
Και τέλος ένα τρίτο μέτρο, παράλληλα με την δημιουργία σωμάτων προστασίας, κάτι αντίστοιχο με την Αστυνομία που θα κυκλοφορεί στα Πανεπιστήμια, να ενεργοποιηθεί και η ΕΥΠ. Με κοριούς να παρακολουθούνται κινητά και σταθερά όλων των καλλιτεχνών. Ολων των ειδών. Ολων των κλάδων. Και όχι μόνο τα τηλέφωνα αλλά και όλοι οι «λογαριασμοί» τους. Από Facebook και Messenger μέχρι Instagram.
Και μόνο όσα θέατρα, όσες ομάδες θα λαμβάνουν, κάθε εβδομάδα, διαβατήριο καθαρότητας, μόνο αυτές θα έχουν δικαίωμα να λειτουργούν, να εκδίδουν εισιτήρια και να δίνουν παραστάσεις.
Μόνο έτσι θα αισθανθούμε ασφαλείς. Η κυβέρνηση τι περιμένει; Ακόμα; Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβει και να το εμπεδώσει. Μόνο έτσι, με το διαβατήριο καθαρότητας, η ελληνική κοινωνία θα ηρεμήσει. Μόνο έτσι η ελληνική κοινωνία θα μπορέσει, κάθε βράδυ, να κοιμάται χωρίς εφιάλτες. Σιωπή. Τώρα που τους πιάσαμε σσσσς η Ελλάδα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια