Σκέπτομαι, τώρα, εγώ. Όπως και πολλοί άλλοι. Με ψυχραιμία. Χωρίς ίχνος προκατάληψης. Χωρίς ίχνος εμπάθειας. Έτσι με την απλή λογική.
Αφού ο Covid έχει δηλώσει τις ιδιαίτερες προτιμήσεις του. Αφού γουστάρει ελληνικό Βορρά. Και μάλιστα ιδιαιτέρως την Θεσσαλονίκη. Και άλλες περιοχές προς τον Βορρά. Αφού τα κρούσματα στην Αττική είναι περιορισμένα. Αφού καθημερινά μειώνεται ο αριθμός. Αφού πολλές περιοχές της Νότιας Ελλάδας είναι ελάχιστα πληγωμένες. Μερικές μάλιστα σχεδόν καθόλου.
Αφού, με άλλα λόγια, ο υγειονομικός χάρτης της Ελλάδας, σχηματικά, είναι χωρισμένος στα δύο. Και αφού κάποια στιγμή, και μάλιστα λόγω χριστουγεννιάτικων εορτών, η αγορά θα πρέπει να ανοίξει. Αφού συμβαίνουν όλα αυτά, δεν επιβάλλεται η κυβέρνηση, με την σύμφωνη γνώμη των ειδικών, να ανοίξει τη Νότια Ελλάδα; Και δεν επιβάλλεται, μέχρι τα κρούσματα να περιοριστούν δραστικά, να κλείσει την Βόρεια Ελλάδα;
Απίστευτα πράγματα. Ο κορωνοιός μας χώρισε στα δύο. Αυτή η πραγματικότητα. Και πρέπει να την δεχτούμε. Συμβαίνει. Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Ετσι δεν είναι; Με τις εξής προυποθέσεις
Ένα λοιπόν. Να απαγορευτεί η μετακίνηση από και προς Βόρεια Ελλάδα. Στοιχειώδες. Το καταλαβαίνουν και τα μωρά βρεφονηπιακών σταθμών
Δύο λοιπόν. Να πέφτουν ανελέητες καμπάνες σε κάθε σημείο ξεσαλώματος. Οπου κι αν συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, σε κεντρικές περιοχές του Κολωνακίου, με ομάδες αστυνομικών να έχουν «στρατοπεδεύσει» στην πλατεία, το ξεσάλωμα πήγαινε σύννεφο. Και κανενός αστυνομικού δεν ίδρωνε τ αυτί. Γιατί δεν τους τιμώρησαν; Γιατί όλα τα καφέ που τηρούσαν τα πρωτόκολλα πλήρωσαν τη νύφη μαζί με τους άλλους που έστηναν και αποταμίευαν απ αυτά τα τρικούβερτα γλέντια; Γιατί πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι; Ποιος ο φταίχτης αυτής της διαρκούς ασυλίας; Μπας, λέω τώρα εγώ, και οι διάφοροι πονηροί ιδιοκτήτες έδιναν το κάτι τις; Μπας και με το «φιλοδώρημα» εξασφάλιζαν ασυλία πρωτοφανή;
Τρία λοιπόν. Ως γνωστόν στη διάρκεια του τελευταίου εγκλεισμού, όλα τα υποκαταστήματα κινητής τηλεφωνίας, είναι ανοικτά. Ως γνωστόν έξω απ αυτά τα υποκαταστήματα παρατηρούνται ουρές καταναλωτών προφανώς για εξόφληση λογαριασμών. Ωραία λοιπόν. Η ερώτηση και η απορία είναι απλή. Δηλαδή τα μικρά βιβλιοπωλεία, αν ήταν ανοικτά, θα φιλοξενούσαν μεγαλύτερη πελατεία από την πελατεία της κινητής τηλεφωνίας; Πλάκα κάνουμε. Αν στη διάρκεια μιας ημέρας κάθε τέτοιο μικρό βιβλιοπωλείο συγκεντρώσει πάνω από τρεις, τέσσερις πελάτες, ε να είστε βέβαιοι αυτοί οι ήρωες βιβλιοπώλες θα ανοίγανε σαμπάνιες.
Τέσσερα λοιπόν. Και πόσο μεγάλη η πελατεία των μικρών καταστημάτων όχι φυσικά των μεγάλων εμπορικών κέντρων. Πόση η πελατεία όλων των ειδών; Όπως ρούχα, παπούτσια, εσώρουχα και άλλα τέτοια. Εγώ θυμάμαι, σε όλη την διάρκεια μέχρι τον τελευταίο εγκλεισμό, υπαλλήλους δεκάδων τέτοιων μικρών καταστημάτων, να κοπανάνε μύγες. Οποιος υποψήφιος καταναλωτής δρασκέλιζε το κατώφλι ενός τέτοιοι καταστήματος αισθανόταν απέραντη μοναξιά. Μην κοροιδευόμαστε τώρα. Η κατανάλωση τέτοιων ειδών, ειδικά τώρα λόγω άλλων αναγκών, θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια.
Πέντε λοιπόν. Για να συνοψίσω. Σε μία δύο εβδομάδες τα κρούσματα των Νότιων περιοχών θα κατρακυλήσουν στα επίπεδα του περασμένου Σεπτεμβρίου. Αρα η κυβέρνηση αναγκαστικά θα πρέπει να χωρίσει την Ελλάδα στα δύο. Το άνοιγμα της Αγοράς επιβάλλεται να γίνει με προσεκτικά βήματα. Όπως περιορισμένο ωράριο λειτουργίας της εστίασης. Αυστηρές καμπάνες σε κάθε παραβάτη. Απαγόρευση της μουσικής σε όλα αυτά τα «καυτά» σημεία. Προφανώς αυστηρά πρόστιμα σε όποιον δεν φοράει μάσκα. Και προφανώς προσοχή στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Όπως λεωφορεία, metro και τρόλει.
Αν όλα αυτά τηρηθούν με στρατιωτική πειθαρχία. Αν οι κρατικοί μηχανισμοί κάνουν σωστά την δουλειά τους. Και αν από το τέλος του μήνα αρχίσουν οι εμβολιασμοί, ε τότε υπάρχει ελπίδα. Αλλωστε είναι νόμος της Φύσης. Ο, τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Αν έχουμε φτάσει στην κορύφωση της κρίσης ε τότε θα αρχίσει, η αντίστροφη αισιόδοξη πορεία.
Μοναδικοί εχθροί η χαλάρωση, οι ψεκασμένοι και οι κυβερνητικοί αυτοσχεδιασμοί. Που θα πάει. Στο τέλος η ανθρωπότητα θα νικήσει. Λίγη υπομονή!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια