Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος
Έπειτα από άλλη μία Σύνοδο Κορυφής… χωρίς κυρώσεις, το θρίλερ των ελληνοτουρκικών σχέσεων παίρνει παράταση για την επόμενη… σεζόν και με ημερομηνία κορύφωσης σημαδιακή. Σύμφωνα με την κοινή δήλωση των 27, οι όποιες αποφάσεις για τις όποιες κυρώσεις κατά της Τουρκίας θα ληφθούν (;) στην σύνοδο του Μαρτίου. Η οποία συμπίπτει με την πιο ιστορική επέτειο της σύγχρονης Ελλάδας: την 25η Μαρτίου 2021, οπότε και συμπληρώνονται τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Τι θα έχει συμβεί έως τότε δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Ωστόσο, το να ποντάρει κανείς στο ότι η Τουρκία και ο Ερντογάν θα αλλάξουν τακτική και θα εγκαταλείψουν τις προκλήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, θα είναι μάλλον μία αφελής επιλογή.
Μετά και από την τελευταία αυτή εξέλιξη τα πράγματα θα πρέπει να είναι σε όλους σαφή και να οδηγήσουν σε ανάλογες αναπροσαρμογές. Πρωτίστως δε στην αξιολόγηση των συνθηκών και την αντίληψη των καταστάσεων.
Η στάση της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας είναι δεδομένη και σχεδόν διακηρυγμένη. Με προεξάρχουσα την Γερμανία, η Ένωση δεν επιθυμεί ρήξη με την Τουρκία, ούτε την απομόνωση του Ερντογάν. Για μια σειρά από λόγους, ξεκινώντας από την οικονομία και καταλήγοντας στην γεωπολιτική.
Υπό αυτές τις συνθήκες, αν τα πράγματα συνεχιστούν όπως φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα, ο Ερντογάν θα προχωρεί στις στρατηγικές του επιδιώξεις, με λιγότερη ή περισσότερη οξύτητα, αγνοώντας τις φραστικές καταδίκες και τις απειλές κυρώσεων, που ξέρει ότι δεν θα επιβληθούν ή που ακόμη και αν επιβληθούν, δεν πρόκειται να τον κάνουν να χάσει τον ύπνο του.
Όλα αυτά θα πρέπει άμεσα να οδηγήσουν σε έναν συνολικό επαναπροσδιορισμό και ανασχεδιασμό της ελληνικής στάσης και στρατηγικής. Τα παράπονα προς τους Ευρωπαίους και η συνεχής προσφυγή σε εκείνους, όποτε η Τουρκία ξεπερνά τα όρια, δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα. Και επιπλέον, η τακτική αυτή φανερώνει μία αδυναμία, η οποία στην Τουρκία δεν περνά απαρατήρητη.
Όλα αυτά προϋποθέτουν πολλές αναθεωρήσεις και μία συνολική εθνική ανασύνταξη. Από το στρατιωτικό πεδίο έως το διπλωματικό και την εσωτερική πολιτική συζήτηση. Η χώρα πρέπει να έχει στόχο, να τον υπηρετήσει και η πολιτική της τάξη να επιδείξει ρεαλισμό και σοβαρότητα. Ει δυνατόν και σύμπνοια.
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα η εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση με φόντο την «Γαλάζια Πατρίδα» του Ερντογάν. Αυτό που έχει νόημα είναι η χάραξη μίας εθνικής γραμμής, την οποία όλοι να υπηρετήσουν.
Πρόκειται για μία τεράστια εθνική ανάγκη: να τελειώσει η περίοδος της αυταπάτης στα ελληνοτουρκικά και να αποφασίσει η χώρα μας πώς φαντάζεται τον εαυτό της, ειδικά τώρα που συμπληρώνονται τα 200 χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας…
0 Σχόλια