Υποθέτω, δεν χρειάζεται να είσαι οικονομικός αναλυτής για να γνωρίζεις το πρόβλημα των άνεργων πτυχιούχων. Ούτε υποθέτω χρειάζεται να είσαι ιδρυτικό μέλος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, για να υποθέτεις ότι ο απόφοιτος της σχολής Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου (τυχαίο το παράδειγμα), ακόμα και αν παίζει στα δάχτυλα τον Χέρμπερτ Σπένσερ, δύσκολα θα βρει δουλειά. Τουλάχιστον ως κοινωνιολόγος.
Την πραγματικότητα τη γνωρίζουν φυσικά και οι νέοι και οι μαθητές και οι υποψήφιοι φοιτητές. Ορισμένοι εξ αυτών επιλέγουν λοιπόν την επαγγελματική εκπαίδευση, ελπίζοντας ότι η εκμάθηση μιας "τέχνης” (ο όρος έχει στοιχεία πατερναλισμού, αλλά δεν βρίσκω καλύτερο), θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν πρόσβαση και άμεσα, στην αγορά εργασίας. Συνήθως απογοητεύονται, αφού η ποιότητα των παρεχόμενων γνώσεων ουδεμία σχέση έχει με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας.
Οι τεχνίτες αυτοί είναι όμως απαραίτητοι για τη λειτουργία της οικονομίας και σε αντίθεση με τον σνομπισμό με τον οποίο αντιμετωπίζονται από ορισμένους "διανοούμενους”, οι δουλειές αυτές -πολλές φορές- προσφέρουν πολύ καλύτερα εισοδήματα σε σχέση με τις δήθεν "δουλειές γραφείου”.
Σχολιάζοντας την απόπειρα της Νίκης Κεραμέως για την αναμόρφωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, όπου το πρόγραμμα των ΕΠΑΛ θα διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες και τις ευκαιρίες στην οικονομία κάθε περιοχής, με νέους θεσμούς, όπως η συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στον σχεδιασμό της εκπαίδευσης, ο Αρίστος Δοξιάδης (εταίρος στο κεφάλαιο επενδύσεων τεχνολογίας Big Pi) σχολίασε στην "Καθημερινή της Κυριακής" (06/12/20) ότι "οι νέες ρυθμίσεις είναι καλές για τους μαθητές και για την οικονομία γενικότερα, γιατί λείπουν αυτές οι δεξιότητες. Η θετική επίδρασή τους μπορεί να είναι πολύ μεγάλη”. Ακούγεται περίπου αυτονόητο.
Πώς σχολίασε την εξέλιξη ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ; "Ήδη από την αυγή της οικονομικής κρίσης, είχε επιχειρηθεί να πάψει η εκπαίδευση να αποτελεί μηχανισμό κοινωνικής εξέλιξης”, σημείωσε σε μια οργισμένη δήλωσή του ο Νίκος Φίλης, χωρίς να δώσει διευκρινίσεις γιατί τα νεοφιλελεύθερα συμφέροντα και το λόμπι Πισσαρίδη άργησαν τόσο καιρό να δώσουν ένα τέλος στον μηχανισμό κοινωνικής εξέλιξης. "Έρχεται τώρα η νομοθέτηση ΝΔ για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση να επιδεινώσει τις κοινωνικές ανισότητες, παγώνοντας το 'κοινωνικό ασανσέρ', στερώντας δηλαδή τη δυνατότητα για άνοδο και εξέλιξη σε περισσότερους νέους από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα".
Όπου η αποφοίτηση από μια πανεπιστημιακή σχολή, με δεδομένη την ανεργία μετά και στην καλύτερη περίπτωση την ετεροαπασχόληση (βλέπε γκαρσόνι για να συνεννοούμαστε), θεωρείται για τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ "κοινωνική άνοδος”.
Μάλιστα, προσθέτει έμπλεος οργής ότι η Κεραμέως "θέλει, λέει, να συνδέσει την εκπαίδευση με την οικονομία. Αλλά πώς θα γίνει αυτό; Εδώ εγκαθιδρύεται μια σχέση εξάρτησης της επαγγελματικής εκπαίδευσης με τα επιχειρηματικά τοπικά συμφέροντα”. Όπου φυσικά η διασύνδεση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την τοπική οικονομία, γεγονός αυτονόητο, θεωρείται "εξάρτηση με τα επιχειρηματικά τοπικά συμφέροντα”. Και ως γνωστόν τα συμφέροντα είναι πάντα ύποπτα. Τα ξέρει αυτά ο τομεάρχης.
Οι ιερεμιάδες του τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ για την επαγγελματική εκπαίδευση, μου έφεραν στο μυαλό έναν προκλητικό ορισμό τού εν Ελλάδι αριστερού, από τον Γιάννη Πρετεντέρη. Με τη γνωστή "καλοσύνη” που τον διακρίνει όταν σχολιάζει τα της ριζοσπαστικής, ο συνάδελφος έγραψε ότι "αριστερός είναι συνήθως ένας στενοκέφαλος που επιμένει μόνος εναντίον όλων, ακόμα και αν διαψεύδεται εκκωφαντικά από την πραγματικότητα”.
"Οταν διαψεύδεται εκκωφαντικά από την πραγματικότητα”. Mου φαίνεται ιδιαίτερα επιτυχές... Καμία σημασία δεν έχει αν οι απόφοιτοι από διάφορες άσχετες σχολές δεν έχουν καμία πιθανότητα να βρουν εργασία, άρα πάει περίπατο και η κοινωνική άνοδος. (Αφήνω ασχολίαστο το επίπεδο των γνώσεων.) Καμία σημασία δεν έχει αν η επιλογή μιας "τέχνης” μπορεί να προσφέρει και ικανοποίηση στη ζωή και υψηλά εισοδήματα. Σημασία έχει αυτό το αριστερό που πιστεύεις. Ακράδαντα. Απτόητος από την πραγματικότητα.
0 Σχόλια