Του Γιώργου Κράλογλου
Το βλέπει η κυβέρνηση. Είναι θέμα όμως αν προκάνει να το ανατρέψει. Μένουμε, τελικά, με το άχρηστο κράτος "επιχειρηματία" και τον τρόμο της ανεργίας.
Με υποκείμενα νοσήματα τα επιπλέον 100.000 λουκέτα που έρχονται έτσι και αλλιώς (λόγω της δημοσιονομικής κρίσης), από τις βιοτεχνίες και τις χειροτεχνίες της εθνικής μας μεταποιητικής παραγωγής, από τις 2-3 εκατοντάδες, εμπορικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις της επόμενης επιχειρηματικής μετανάστευσης (κυρίως από Βόρεια Ελλάδα), από τους περισσότερους από 200.000 νέους άνεργους, και από τους πάνω από 600.000 του επόμενου ελληνικού μεταναστευτικού κύματος, η οικονομία δεν θα αντέξει στον Covid-19. Της αρρώστιας που αποκλείεται να μας εγκαταλείψει και το 2021.
Αρκεί να σημειώσουμε πως (έτσι που τα κάναμε και στην οικονομία) η Αττική, (η οποία βαστάει οικονομικά πάνω από τη μισή Ελλάδα) δεν είναι καθόλου ασυμπτωματική!!
Και αυτό που έχει σημασία είναι πως ό,τι κλείσει στην Αττική θα κλείσει οριστικά. Αποκλείεται να ανοίξει ξανά. Οι λόγοι είναι πολλοί. Και κρατάνε από το 2008 μέχρι και σήμερα.
Συνεπώς η οικονομική γύμνια της χώρας γίνεται πλέον προκλητική και για όσους θέλουν να αγοράσουν Ελλάδα.
Ότι Ελλάδα επιθυμούν... Αρκεί να πληρώνουν με δικά τους λεφτά και να μην περιμένουν δανεικά, από τις δικές μας Τράπεζες.
Προσφέρονται για εξαγορές (και όσο-όσο) χωράφια, εκτάσεις, παραλίες, υποθηκευμένες επιχειρήσεις, κλειστά ιδιωτικά εργοστάσια, εργαστήρια, αποθήκες, πολυκατοικίες και μονοκατοικίες.
Τα ακίνητα αυτά μπορεί να μην βγαίνουν σε πλειστηριασμό (ακόμη) αλλά είναι εκτεθειμένα στις προθέσεις και τις διαθέσεις των "κορακιών". Ξένων "κορακιών". Και ελληνικών με "ξένη φορεσιά", που ξέρουν πολύ καλά την αγορά...
Τα βαρύτατα υποκείμενα νοσήματα της οικονομίας τα θυμόμαστε όλοι. Εμφανίστηκαν στις αρχές της μεταπολίτευσης με το πρώτο της ξήλωμα.
Με το "ξεβράκωμα" και το "ξεγύμνωμα" της παραγωγής και των πολύμορφων (τότε ) δυνατοτήτων για εξαγωγές.
Τα "συμπτώματα" των "νοσημάτων" ξεκίνησαν στην Πάτρα και απλώθηκαν, μέσα σε 2-3 χρόνια, (εντελώς ανεξέλεγκτα αφού κυριαρχούσαν πολιτικές σκοπιμότητες) σε όλη τη Νότια Ελλάδα.
Επεκτάθηκαν και στη Στερεά Ελλάδα. Βόλευαν τότε οι προβληματικές και τα θαλασσοδάνεια. Θαλασσοδάνεια που είχε μοιράσει το κράτος στην, πάντα με πολιτικά κριτήρια και χωρίς σχέδιο και στόχους, δήθεν αναπτυξιακή και επενδυτική πολιτική...
Ο στόχος, ένας και μοναδικός. Η δημιουργία κομματικού στρατού κατοχής στην οικονομία για εξασφάλιση "χώρων συγκέντρωσης" των ελεγχόμενων, από τα κόμματα και κυβερνήσεις, τεμπελχανάδων.
Κρατικών τεμπελχανάδων με υψηλούς μισθούς, επιδόματα και πληρωμένα όλα τα έξοδα των ινστρουχτόρων, με την τραγιάσκα του εργατοπατέρα...
Το δεύτερο ξήλωμα ξεκίνησε ήδη. Το ξεκίνησε μόνος του ο Covid-19 από την Θεσσαλονίκη. Στο επίκεντρο Θράκη, Έβρος και Χαλκιδική.
Τώρα δεν μας χρειάζονται οι δυνάμεις της προόδου... με τα κοντάρια και τις γροθιές.
Η ιδιωτική οικονομία μπήκε στην ασυγκράτητη δίνη του κυκλώνα. Στο κέντρο αφανισμού που βρίσκονται, από προχθές, τα τουριστικά και βιοτεχνικά υπόλοιπα που διαθέτουμε.
Ας κάνουμε λοιπόν απολογισμό. Ας μετρήσουμε τι μας μένει. Μας μένει ανέπαφη και όπως την ξέραμε πάντα, η κρατικοδίαιτη οικονομία της διαπλοκής και της απέραντης διαφθοράς.
Πρωταγωνιστής και κουμανταδόρος το κράτος, τα κομματόσκυλα, οι ΔΕΚΟ με "οχυρά" τις δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου... Και του φιλελεύθερου χώρου.
Η οικονομία (αυτό που λέμε οικονομία της μεταπολίτευσης) σωριάζεται και σε επίπεδο ενοικιαζόμενων δωματίων... γελοιοποιώντας και κάθε μύθο για ανάκαμψη με μπροστάρη τη βιομηχανία τουρισμού.
Τη βιομηχανία που αγκιστρωθήκαμε για να σωθούμε από το ναυάγιο του κρατισμού μετά το 2008 της σοσιαλιστικής ψευτιάς για το δίκιο του εργάτη, αφού αυτό που εννοούσαν ήταν το δίκιο του κρατικού κομματικού στρατού.
Αυτά τα απόνερα του κρατισμού, συντήρησαν και τα ψευτο-οράματα... της ανοησίας που εμπιστεύθηκαν οι απελπισμένοι και οι αγανακτισμένοι του 2009-2019.
Και τώρα στον δρόμο προς το 2021, μετά από άλλη μια 5ετία, χαμένη οικονομικά, ψαχνόμαστε να βρούμε μονοπάτι για ανάκαμψη. Πώς όμως; Οι μεταφορές στο κράτος. Τα νερά στο κράτος. Η ενέργεια με το κράτος πρωταγωνιστή. Οι υποδομές ακόμη στο κράτος. Βασικά μεταλλεύματα στο κράτος. Και εμείς, οι συνεπείς ιθαγενείς, ελπίζουμε, τουλάχιστον, (καλά κάνουμε βεβαίως μιας και δεν υπάρχει λύση) να γίνουν τα αχούρια (γνωστά και ως Πανεπιστήμια), "στρατόπεδα" με ειδικούς φρουρούς, να σπουδάσουν τα παιδιά μας. Προστατευμένα από τις δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου.
0 Σχόλια