H πανδημία αλλάζει άρδην τον τρόπο άσκησης της πολιτικής και την πολιτική κουλτούρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οποιος δεν κατανοεί το αυτονόητο το πληρώνει πανάκριβα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Η πανδημία και η διαχείρισή της, αντί για μια βέβαιη και εύκολη νίκη, του έστειλαν εξιτήριο από τον Λευκό Οίκο. Ουδέν κακόν αμιγές καλού...
Κάποιες ψηφίδες της νέας πολιτικής κουλτούρας είναι ήδη στο κάδρο. Αποδοκιμάζει τους ακραίους πολιτικούς. Επιβάλλει το «μέτρο» στην πολιτική πρακτική, τη μετριοπάθεια. Αναβαθμίζει το κριτήριο της αποτελεσματικότητας. Αποδίδει μεγαλύτερη σημασία στο σχέδιο, στις προτάσεις και τον επαγγελματισμό στη διαχείριση της εξουσίας. Προοιωνίζεται ένα νέο μείγμα στις σχέσεις πολιτικής, επιστήμης και τεχνοκρατίας.
Ιδεολογικά οδηγεί σε μια εξίσου ριζοσπαστική επανατοποθέτηση. Ενισχύεται η σημασία του κράτους και του δημοσίου συμφέροντος. Περιθωριοποιούνται οι αγοραίες φωνές του νεοφιλελευθερισμού. Επανέρχονται στο προσκήνιο οι ιδέες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της κοινότητας, της μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Με φόντο αυτές τις γενικότερες ενδείξεις έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς τοποθετούνται στην Ελλάδα τα πολιτικά κόμματα μπροστά στην ανάδυση της νέας πολιτικής κουλτούρας.
Ο Κ. Μητσοτάκης συντονίστηκε επιτυχημένα με το «πνεύμα των καιρών» την άνοιξη, στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Πιστώθηκε την αποτελεσματική διαχείριση και αύξησε το πολιτικό κεφάλαιό του. Κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει στην τρέχουσα περίοδο, στο δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Αν έφταιξε κάτι, τότε είναι εύκολο να εντοπιστεί. Η επιτυχία της πρώτης φάσης μετασχηματίστηκε γρήγορα σε αλαζονεία, μυθολογία και ναρκισσισμό. Μια πραγματιστική και ρεαλιστική διαχείριση της πανδημίας, η οποία πέτυχε ακριβώς επειδή στηρίχτηκε σε αυτά τα χαρακτηριστικά, στον πραγματισμό και τον ρεαλισμό, πολύ γρήγορα επιχείρησε να εμφανιστεί ως το «όγδοο θαύμα» της Ιστορίας του κόσμου. Ως η «πολιτική γιγάντωση» του Κυριάκου.
Η κυβέρνηση αποκοιμήθηκε με τα «παραμύθια του Μωυσή». Mε τους «υμνογράφους» που ανακήρυσσαν «καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης» έναν άνθρωπο που δεν είχε καν προλάβει να κλείσει χρόνο στην εξουσία. Μια αφελής και επιπόλαιη πολιτική-επικοινωνιακή διαχείριση, που ήταν απολύτως βέβαιο ότι θα προσέκρουε στον σκληρό τοίχο της πραγματικότητας.
Όπως και έγινε. Η κυβέρνηση τώρα δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο της πανδημίας. Τα μέτρα πάνε και έρχονται, ενώ οι υπουργοί διαψεύδονται συνήθως εντός 24ώρου.
Ενδεικτική της σύγχυσης ήταν η εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Βουλή την Πέμπτη. Αλλος Κυριάκος στην αρχή, άλλος Κυριάκος στην τριτολογία. Ο πρώτος Κυριάκος υπεραμύνθηκε του δόγματος «Όλα καλά τα κάναμε» και συνέχισε το άχαρο παιχνίδι της «αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση». Ο δεύτερος Κυριάκος ζήτησε συναίνεση και αποδέχτηκε πολλές από τις προτάσεις της αντιπολίτευσης.
Για να επανέλθουμε στη νέα πολιτική κουλτούρα που διαμορφώνει η εξέλιξη της πανδημίας, η κυβέρνηση δείχνει να έχασε το μέτρο και τον ρεαλισμό από την πρώτη στη δεύτερη φάση. Αντί για δουλειά και προετοιμασία, το έριξαν στο πάρτυ της επικοινωνίας. Δεν κατέβασαν απλώς τα μολύβια. Αλληλοσυγχαίρονταν με τα μολύβια που έγραφαν ύμνους. Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες...
Θανάσης Τσεκούρας
0 Σχόλια