Ηθικός αυτουργός ο Ερντογάν

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Ο Ερντογάν δεν υπολόγισε καλά το στρατηγικό του σχέδιο, με την υλοποίηση του οποίου σκοπεύει να μετατρέψει την Τουρκία σε μία από τις 5-6 μεγαλύτερες και ισχυρότερες χώρες του πλανήτη, και τώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στα μέτωπα που άνοιξε μόνος του.

Στη Λιβύη, τα μέρη που υπέγραψαν την εκεχειρία, αποφάσισαν εντός τριών μηνών να απομακρύνουν από τη χώρα όλα τα ξένα στοιχεία. Όσον αφορά τον Ερντογάν, αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν παραμείνουν στη Λιβύη οι Τούρκοι αξιωματικοί που προβλέπεται από τη αμυντική συμφωνία, χωρίς τους Σύρους τζιχαντιστές θα χάσει την παρεμβατική του δύναμη στα πράγματα της Λιβύης. Και αν οι πολιτικοί συσχετισμοί στη νέα κυβέρνηση δεν τον ευνοούν, τότε το μέτωπο της Λιβύης θα κακοφορμίσει για τον Ερντογάν.

Στη Συρία, πριν από λίγες μέρες, η Ρωσία βομβάρδισε τζιχαντιστές, συμμάχους του Ερντογάν, στην επαρχία Ιντλίμπ, σκοτώνοντας 79 από αυτούς. Την ίδια περίοδο μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ σκότωσε υψηλόβαθμα στελέχη της Αλ Κάιντα, και πάλι στο Ιντλίμπ, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Τα δύο παραπάνω περιστατικά, σε συνδυασμό με την εκκένωση στρατοπέδων-παρατηρητηρίων που είχε δημιουργήσει η Τουρκία, στο πλαίσιο της συμφωνίας με τη Ρωσία και το Ιράν, για δημιουργία ζώνης αποκλιμάκωσης, δείχνουν ότι και στη Συρία, ειδικά στο Ιντλίμπ, η Τουρκία αντιμετωπίζει προβλήματα. Γι’ αυτό, μάλλον για να εξισορροπήσει την κατάσταση, ο Ερντογάν σχεδιάζει να εισβάλλει στη ΒΑ Συρία, σε περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους.

Στο μέτωπο του Ναγκόρνο Καραμπάχ η Τουρκία μετράει επιτυχίες, που οφείλονται κυρίως στη δράση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και στην αδυναμία της Αρμενίας να τα αντιμετωπίσει. Ελπίζω οι Έλληνες επιτελείς να διδάχτηκαν από τα παθήματα των Αρμενίων.

Στο μέτωπο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, τα σύννεφα έχουν πυκνώσει. Και αν σπάσει το προστατευτικό φράγμα που έχει υψώσει ο Τραμπ για τον Ερντογάν και την οικογένειά του, θα έχουμε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις για τον νεοσουλτάνο. Πολύ δυσάρεστες!

Τέλος, στο μέτωπο της οικονομίας ο Ερντογάν αντιμετωπίζει τα σοβαρότερα προβλήματα από όλα τα άλλα μέτωπα, αφού η κατάσταση στην ισοτιμία της λίρας με το δολάριο και το ευρώ φαίνεται ότι παρασέρνει και άλλους δείκτες, όπως ο πληθωρισμός και τα επιτόκια.

Και λέμε ότι εδώ αντιμετωπίζει τα σοβαρότερα προβλήματα, γιατί αυτά επηρεάζουν το εκλογικό σώμα και κυρίως τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα, από τα οποία εξαρτάται η επανεκλογή του Ερντογάν και του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Αντιμετωπίζοντας αυτά τα αδιέξοδα, ο Ερντογάν είδε ως σανίδα σωτηρίας την υπόθεση των σκίτσων του Μωάμεθ που δημοσίευσε το περιοδικό Charlie Hebdo, από την οποία δημοσίευση κρίνεται αν θα επιβάλει το Ισλάμ την άποψή του ότι η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να υποτάσσεται στις επιταγές αυτής της ξένης προς τη Γηραιά Ήπειρο θρησκείας.

Γνωρίζοντας ο Ερντογάν τις ευαισθησίες του τοπικού αλλά και τους διεθνούς μουσουλμανικού ακροατηρίου για το θέμα, αντί να ασκήσει μια ήπια κριτική, όπως έκανε ο ηγέτης της Αιγύπτου αλ Σίσι, έριξε λάδι στη φωτιά, δημιουργώντας ο ίδιος και οι συνεργάτες του, με τις εμπρηστικές και γεμάτες μίσος και αγένεια δηλώσεις τους, συνθήκες ιερού πολέμου και σύγκρουσης των πολιτισμών στους κόλπους της Ευρώπης.

Πριν εξηγήσουμε γιατί ο Ερντογάν είναι ξεκάθαρα ο ηθικός αυτουργός της δεύτερης επίθεσης –στην οποία νεαρός μουσουλμάνος, κραυγάζοντας το «Αλλάχου ακμπάρ», αποκεφάλισε και μαχαίρωσε θανάσιμα τρία άτομα και τραυμάτισε άλλα έξι–, θα πούμε γιατί αρπάχτηκε από την υπόθεση των σκίτσων, σαν να πρόκειται για «σανίδα σωτηρίας», διέξοδο στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει.

Πιο πάνω μιλήσαμε για ευαισθησίες του ακροατηρίου του. Εκμεταλλευόμενος αυτές τις ευαισθησίες, ο Ερντογάν ακολούθησε μια στρατηγική, με στόχο να πετύχει με ένα σμπάρο τουλάχιστον τρία «τρυγόνια».

Ο πρώτος στόχος του είναι η συσπείρωση του τοπικού ακροατηρίου, και σε κάποιον βαθμό το πέτυχε, αφού συμπαρέσυρε ακόμα και τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης. Έτσι, τέσσερα από τα πέντε κοινοβουλευτικά κόμματα –οι Κούρδοι απείχαν– συνυπέγραψαν την καταδικαστική δήλωση εις βάρος της Γαλλίας.

Ο δεύτερος στόχος είναι να κατοχυρώσει ο Ερντογάν, με τις κραυγές μίσους εναντίον της Ευρώπης, το ρόλο του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων. Εδώ τα αποτελέσματα είναι αμφιλεγόμενα, γιατί ο αραβικός παράγων αντιμετωπίζει με καχυποψία κάθε κίνηση «καπελώματος» του Ερντογάν.

Ο τρίτος στόχος του είναι να συσπειρώσει τους Τούρκους μετανάστες που κατοικούν στις χώρες της Ευρώπης, ούτως ώστε να αποτελέσουν ένα μέσο πολιτικής πίεσης της Τουρκίας προς κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και συνολικά στην ΕΕ.

Πάμε τώρα στο έγκλημα που έγινε στη Νίκαια της Γαλλίας, το οποίο ο Ερντογάν, ακριβώς επειδή ένιωσε ότι έχει βαρύτατες ευθύνες ο ίδιος, έσπευσε να καταδικάσει, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες αφενός δεν βρήκε να πει μια λέξη για τον αποκεφαλισμό του καθηγητή, αφετέρου έλεγε ότι «στο δικό μας το βιβλίο δεν υπάρχει ναζισμός και βία».

Όπως προαναφέρθηκε, η Τουρκία δεν είχε καταδικάσει τον αποκεφαλισμό του καθηγητή.

Τουναντίον, ο Ερντογάν, με τις δηλώσεις μίσους που έκανε, τονίζοντας την καταπίεση και το διασυρμό που έχουν υποστεί εκατομμύρια μουσουλμάνοι από τη Δύση και την Ευρώπη, δημιούργησε συνθήκες για να έχουμε και τη δεύτερη επίθεση. Είναι σαν να όπλισε το χέρι του δράστη της Νίκαιας.

Τέλος, να τονίσουμε τις σχέσεις που έχει ο ίδιος και το κόμμα του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, που οι ΗΠΑ σκέφτονται πολύ σοβαρά να χαρακτηρίσουν τρομοκρατική οργάνωση. Επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι το τουρκικό κράτος όχι απλά συνεργάζεται, αλλά βοηθάει και υποστηρίζει καθοριστικά ισλαμικές οργανώσεις που έχουν χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ τρομοκρατικές. Αναφέρουμε την Αλ Κάιντα, την Αλ Νούσρα, την Hay'at Tahrir al-Sham (HTS), το «Ισλαμικό Κράτος» και πόσες άλλες.

Η Γαλλία, αν και με εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο, φαίνεται να αφυπνίζεται. Καιρός να αφυπνιστεί και η ΕΕ. Να λειτουργήσει επιτέλους η ευρωπαϊκή υπηρεσία πληροφοριών και να αντιληφθούμε όλοι ποια είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά της μουσουλμανικής θρησκείας και κατά πόσο αυτή απειλεί ή όχι τις παραδοσιακές αξίες της Ευρώπης, όπως η ελευθερία της έκφρασης, ο σεβασμός των δικαιωμάτων της γυναίκας, ο σεβασμός της δημοκρατίας κτλ.

Τέλος, καιρός είναι να αφυπνιστεί και η Ελλάδα. Υπάρχουν πληροφορίες-ντοκουμέντα ότι πολλές δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες) από αυτούς που οι επιτροπές ασύλου, χωρίς να ελέγξουν αν πρόκειται για επικίνδυνους τρομοκράτες τζιχαντιστές, παραχώρησαν άσυλο και έγγραφα της Ελληνικής Δημοκρατίας, επικροτούσαν τον αποκεφαλισμό του καθηγητή και χαρακτήριζαν ήρωα των Τσετσένο αποκεφαλιστή.

Ελπίζω ο κ. Τσίπρας, η κ. Χριστοδουλοπούλου, ο κ. Μουζάλας και ο κ. Βίτσας να αναλογιστούν έστω και τώρα το κακό που προκάλεσαν στην πατρίδα, ανοίγοντας τα σύνορα σε τρομοκράτες τζιχαντιστές και φαλκιδεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Τέλος, ελπίζω να αναλογιστούν οι κ.κ. Μητσοτάκης, Μηταράκης και Χρυσοχοΐδης τις ευθύνες που έχουν, να εντοπίσουν αυτά τα επικίνδυνα στοιχεία και να τα παραδώσουν στο κράτος που ανήκουν.

Υστερόγραφο: Αυτός ο επαγγελματίας προβοκάτορας από το Πακιστάν, γιατί δεν απελαύνεται; Τι περιμένετε, να γίνει ο πρώτος αποκεφαλισμός στην Ελλάδα και μετά να αναλάβετε δράση;