Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Δεν έχουν κατορθώσει (πλην ελαχίστων περιπτώσεων που απλώς επιβεβαιώνουν
τον… εθνικό κανόνα) οι εκάστοτε κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις να μην
υποκύψουν στον πειρασμό της μικροκομματικής εκμετάλλευσης των όποιων
εξελίξεων στα λεγόμενα «εθνικά θέματα», με επικοινωνιακές υπερβολές, μισές
αλήθειες και μισά ψέματα, εντυπωσιοθηρικές κατηγορίες για «ενδοτισμό». Η
(εκάστοτε) αντιπολίτευση ζητά επιμόνως σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών
αρχηγών που… ως κυβέρνηση δεν δέχθηκε ποτέ, και η (εκάστοτε) κυβέρνηση…
ακολουθεί το παράδειγμά της!
«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές…», δίδασκε ο Διονύσιος
Σολωμός. Ίσως θα έπρεπε να διευκρινίσει και τι θα πει… αληθές, γιατί σ’ αυτή
την «λεπτομέρεια» είναι που κολλάνε οι πολιτικοί μας ταγοί…
Εν προκειμένω: Ο πρωθυπουργός, μπορούσε και ίσως έπρεπε ν’ αποφύγει το «η
κυβέρνηση είναι απολύτως ικανοποιημένη» από το κείμενο συμπερασμάτων του
Συμβουλίου. Δηλαδή, αν οι ηγέτες της ΕΕ συμφωνούσαν και ανέφεραν ποιες
ακριβώς κυρώσεις θα λάβει η ΕΕ αυτομάτως, άνευ ετέρας, σε περίπτωση που η
Τουρκία υποτροπιάσει και ξανακάνει τα «δικά της», (κάτι που το θέλαμε και το
επιδιώξαμε…) τι θα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης ότι «είναι… απολύτως απόλυτα
ικανοποιημένος»;
Θα μπορούσε, ακόμη, στο κείμενο των συμπερασμάτων να επαναλαμβάνεται, έστω
χωρίς την προειδοποίηση ότι «θα εφαρμοσθούν αυτομάτως…», η λίστα κυρώσεων
που είχε ανακοινώσει ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική
κ. Μπορέλ. Θα συνιστούσε επιπλέον πίεση στον Ερντογάν, το προσπάθησε η
κυβέρνηση (και η κυπριακή), αλλά δεν το πέτυχε. Ως αναμενόταν μετά
βεβαιότητος, δεδομένων της κάθετης άρνησης της Μέρκελ να υπάρχει στο κείμενο
ο όρος «κυρώσεις» αλλά και των συσχετισμών στο Συμβούλιο…
Δικαιολογεί αυτό τον αντιπολιτευτικό αφορισμό του κ. Τσίπρα, που με
προσωπική δήλωσή του κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη ότι «για ακόμη μια φορά(;)
έφυγε από τις Βρυξέλλες με άδεια χέρια…» και ότι «η Ελλάδα πέταξε λευκή
πετσέτα»; Σε καμιά περίπτωση. Διότι η ελληνική πλευρά πέτυχε ν’ απορριφθεί
το πρώτο σχέδιο συμπερασμάτων (για το οποίο πίεζε ανοικτά η κ. Μέρκελ και οι
άλλοι ηγέτες που αρνούνται σκλήρυνση των σχέσεων ΕΕ- Τουρκίας), κι’ αυτό στο
οποίο τελικά κατέληξαν, να περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις ελληνικές
και κυπριακές θέσεις. Αλλά έτσι πορεύεται η ΕΕ, με συμβιβασμούς, συζητήσεις
επί συζητήσεων, χρονοδιαγράμματα επί χρονοδιαγραμμάτων, καθυστερήσεις…
Δεν συνιστά «λευκή πετσέτα» το γεγονός ότι στα συμπεράσματα υπάρχει σαφής
πίεση στην Τουρκία όχι μόνο παραμένει δεσμευμένη στην διαδικασία του
διαλόγου και αποφυγής προκλήσεων, αλλά να το έχει αποδείξει και έμπρακτα «το
αργότερο» μέχρι την επόμενη σύγκληση του Συμβουλίου, τον Δεκέμβριο, Και σε
αντίθετη περίπτωση, καθώς και εάν σημειωθούν μονομερείς ενέργειες παραβίασης
του Διεθνούς Δικαίου, θα επιβληθούν κυρώσεις, σύμφωνα με τα άρθρα 29 και 215
των Συνθηκών Ένωσης και θα χρησιμοποιηθούν όλα τα εργαλεία για την
υπεράσπιση των συμφερόντων της ΕΕ καθώς και των κρατών μελών της.
Και κάθε άλλο παρά «άδεια χέρια» συνιστά η ρητή αναφορά στα συμπεράσματα του
Συμβουλίου, ότι οι διερευνητικές επαφές Αθηνών-Άγκυρας αφορούν αποκλειστικά
και μόνο την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών (υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ), όπως επίμονα
δηλώνει η Ελλάδα και αρνείται η Τουρκία που ζητά συζητήσεις… επί παντός
επιστητού, από μουσουλμανική μειονότητα μέχρι αποστρατικοποίηση των
ελληνικών… νησιών!
Δεν τα «πήραμε όλα», αλλά και δεν χάσαμε… κάτι που είχαμε. Και το
σπουδαιότερο: σ’ αυτή την σύνοδο, με συγκεντρωμένους όλους τους ηγέτες,
είχαμε μια ολοκληρωμένη ευκαιρία να τους κάνουμε κοινωνούς των
«ιδιαιτεροτήτων» του γόρδιου δεσμού των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Που πολλοί
από αυτούς είτε αγνοούν ( το «βρείτε τα» τους ακούγεται λογικό…) είτε τους
βολεύει να «αγνοούν».
Ας καταλάβουμε, επιτέλους, ότι πρέπει «να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι
αληθές…».
0 Σχόλια