Του Κώστα Στούπα
Η Ε.Ε. με τη Γαλλία και τη Γερμανία σε ρόλους "καλού και κακού μπάτσου", κατάφερε να εξαναγκάσει την Τουρκία να αποσύρει την "αρμάδα" από αμφισβητούμενες περιοχές και να υποσχεθεί πως θα καθίσει στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών και ενδεχομένως και των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα.
Φυσικά σημαντικός ήταν ο ρόλος της επιτυχημένης κινητοποίησης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και οι επιδείξεις ισχύος με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με χώρες όπως ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, ΕΑΕ κλπ.
Η Τουρκία κατέχει στρατηγική θέση στην περιοχή με σημασία για τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης και τον έλεγχο των προσφυγικών ροών προς αυτήν. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει τόσους πολλούς φίλους στην Ε.Ε. οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να εξαντλήσουν τα αποθέματα ανοχής απέναντί της...
Όμως ο κύκλος αυτών που αμφισβητούν τις προθέσεις, τον ρόλο και τις επιδιώξεις της μεγαλώνει συνεχώς τόσο στην Ευρώπη όσο και πέραν του Ατλαντικού.
Ειδικά πέραν του Ατλαντικού κερδίζει συνεχώς έδαφος η πλευρά που θεωρεί την Τουρκία χαμένη υπόθεση και πως η Δύση πρέπει να οικοδομήσει ένα δεύτερο τείχος άμυνας με την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ σε καλύτερο επίπεδο από αυτό που βρίσκεται σήμερα.
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ωθεί τους παραδοσιακούς πολιτικούς σχηματισμούς να λάβουν μεγαλύτερες αποστάσεις από την Τουρκία.
Στην Ευρώπη αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η Τουρκία με την παρουσία της στη Λιβύη, τη Συρία και το Αζερμπαϊτζάν προσπαθεί να ελέγξει τη ροή ενέργειας προς την Ευρώπη.
Παράλληλα με την απόκτηση επιρροής στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που ζουν στην Ευρώπη προσπαθεί να παρέμβει στις εσωτερικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Η Τουρκία εξελίσσεται σε έναν από τους σημαντικούς χορηγούς του ριζοσπαστικού ισλαμισμού στον κόσμο, όπως φαίνεται από τον εναγκαλισμό με οργανώσεις όπως η ΧΑΜΑΣ.
Με δεδομένο πως Γαλλία και Γερμανία συνεχίζουν να αποτελούν τον άξονα της Ε.Ε. και να μοιράζονται τις ίδιες επιδιώξεις ακόμη και όταν ακολουθούν διαφορετικές τακτικές (καρότο και μαστίγιο) για λόγους επίτευξης αποτελέσματος, οι τοποθετήσεις της Γαλλίας πάντα απηχούν τους γενικότερους προβληματισμούς που υπάρχουν στην Ε.Ε.
Χαρακτηριστικές προς την κατεύθυνση αυτή είναι οι δηλώσεις του προέδρου Μακρόν, όπως τις κατέγραψε η επιθεώρηση Politico.
Κατά την επιθεώρηση: "O πρόεδρος Μακρόν σε ομιλία του αναφέρθηκε στον ριζοσπαστικό ισλαμισμό που έχει διεισδύσει στη γαλλική κοινωνία και ανακοίνωσε μια σειρά κατασταλτικών μέτρων για να ικανοποιήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους.
Στα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται σχέδια για την εκπαίδευση ιμάμηδων στη Γαλλία και για τον περιορισμό της εκπαίδευσης στο σπίτι και την επιρροή ξένων χωρών στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Γαλλίας.
"Πρέπει να επιτεθούμε στον ισλαμικό φονταμενταλισμό" είπε ο Μακρόν ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη να οικοδομηθεί "ένα Ισλάμ του Διαφωτισμού" στη Γαλλία.
Δηλώσεις σαν και αυτές φανερώνουν πως η διάσταση με την Τουρκία δεν αφορά μόνο τις προθέσεις καταπάτησης θαλασσίων ζωνών και υφαρπαγής πλουτοπαραγωγικών πηγών χωρών της Ε.Ε. Η χώρα που είναι στρατιωτικός και πολιτικός βραχίονας της Ε.Ε. εντοπίζει σχέδια κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης της Γαλλίας και της Ευρώπης μέσω της χειραγώγησης μουσουλμανικών πληθυσμών, τα οποία εκπορεύονται από την Τουρκία.
Γαλλία και ΗΠΑ φαίνεται να βρίσκονται όλο και πιο κοντά σε σχέση με τη στάση που πρέπει να κρατήσει η Δύση απέναντι στην Τουρκία. Εξ ου και η επιμονή των ΗΠΑ για τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας και τον αγωγό ITG που μπορεί να προμηθεύει τις βαλκανικές χώρες με αμερικάνικο LNG που θα φτάνει με πλοία και θα αποθηκεύεται στην περιοχή.
Παρά τις αντιρρήσεις των χωρών που την υποστηρίζουν η Τουρκία μπαίνει όλο και βαθύτερα στο στόχαστρο της Δύσης και όχι μόνο. Εξελίσσεται σε ένα νέο Ιράν ή Ιράκ του Σαντάμ...
0 Σχόλια