Αναδρομικά συνταξιούχων! Κι αυτοί που φύγαν; Αυτοί που άνοιξαν το αναδρομικό ιστίο τους, το βελαστράλι που λένε οι ναυτικοί, και σάλπαραν γι’ αλλού, μ’ αυτούς τι γίνεται; Ένα αναδρομικό μνημόσυνο και καθαρίσαμε;
Ο πατέρας μου «ταξίδεψε» με τον καημό ότι μετά «τόσα χρόνια στη θάλασσα» του κόψανε τη σύνταξη μέχρι που άλλο να μην κόβεται. Γείτονες, που τα χρόνια τους λύγισαν σαν ξερόκλαδα τις πλάτες, χάνονταν στις τράπεζες με τις ώρες για να μάθουν πώς και γιατί σκόρπισαν οι κόποι τους. Και γύριζαν με μάτι άγριο και μυαλό θολό. Και τα χρόνια φύγανε, όπως φεύγουν οι όμορφες μέρες και τα καλοκαίρια.
Κι άλλοι πεθάνανε κι άλλοι μείνανε καρφωμένοι σε κρεβάτια, που θυμίζουν νεκροσέντουκα, να κοιτάνε το ταβάνι και να χαμογελούν στο «τότε» που τους γνέφει απειλητικό. Και καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές, βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια, που λένε οι ποιητές· και τον κόσμο τον βλέπεις όλο και πιο ξεκάθαρα. Κι έρχονται τα αναδρομικά για τους συνταξιούχους που ζημιώθηκαν «τότε» και αποζημιώνονται τώρα…
«Θα πλουτίσουμε πάλι...», έλεγε ο γέροντας ο 80άρης στον πρωινό του φίλο, πίνοντας με απογοήτευση τον καφέ του… Ο δωρικός λόγος αυτών που έμαθαν παθαίνοντας: «Θα πλουτίσουμε πάλι». Κι αυτές οι τρεις λέξεις πόσα κεφάλαια της ζωής τους συμπυκνώνουν;
Και πόση ειρωνεία εκτοξεύουν σ’ ένα κράτος ανάλγητο απέναντι στα «γερασμένα άλογα», που δεν τα σκοτώνει, αλλά τα αφήνει να σβήσουν απαλά, έξω από νοσοκομεία, στις ουρές στα εξωτερικά ιατρεία, στις τράπεζες, έξω από δημόσιες υπηρεσίες, μετρώντας και ξαναμετρώντας τη σύνταξη και πάντα να τη βρίσκουν ελλειμματική…
Και τώρα έρχονται τα «αναδρομικά» και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους… Σαν το χαρώνειο νόμισμα σε πικραμένα χείλη και σιωπηλά. Και μετά τις τρεις λέξεις που ερμηνεύουν χιλιάδες άλλες, ακόμα λίγες: «Τα χρόνια που μας έκλεψαν θα μας τα γυρίσουν πίσω αναδρομικά;»… Και φθινοπωριάζει… Και πώς σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια…
Νίκος Τζιανίδης
0 Σχόλια