 |
| Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
Της Κρινιώς Καλογερίδου
Όσο κυλάει ο χρόνος βαρύς και δυσοίωνος, στη σκιά της νεφελώδους πραγματικότητας των εθνικών μας θεμάτων, τόσο πιο ευκρινής γίνεται η εικόνα του Ιανού στην πολιτική μας ζωή και η σύγκλιση των εκπροσώπων των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας ως προς το προσωπικό τους εκτόπισμα και τις πολιτικές επιλογές τους.
Έτσι η κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη πατάει σχεδόν στα ίδια χνάρια ''πλοήγησης'' με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, τουλάχιστον στην Εξωτερική πολιτική μας.
Και όπως το πρώην κυβερνών κόμμα - προϊόντος του χρόνου - έχανε πόντους από τη λάμψη του αφήνοντας να ατονήσουν στην κοινωνία τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του - σε σημείο που να παίρνει στοιχεία απ' την ''καπιταλιστική'' λογική των φιλελεύθερων - έτσι και το νυν κυβερνών κόμμα τείνει να εκφυλιστεί ιδεολογικά ταυτιζόμενο με την ''προοδευτική'' μεταναστευτική λογική Τσίπρα.
Τη λογική που ''σπέρνει'' στην Ελλάδα πυρήνες λαθρομεταναστών, οι οποίοι εγκαθίστανται σε ολοένα πολλαπλασιαζόμενες Δομές Φιλοξενίας, με στόχο τις επιγαμίες ως λύση της υπογεννητικότητας και του δημογραφικού προβλήματος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι εθνικές ευαισθησίες των γηγενών (απ' τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ατομικών και θρησκευτικών τους δικαιωμάτων) και η εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού μας.
Η έλλειψη εθνικής ευαισθησίας λόγω απουσίας ιστορικής γνώσης, ωστόσο, είναι άλλος ένας κοινός τόπος για ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, αφής στιγμής οι επικεφαλής τους - ως πρωθυπουργοί - έδωσαν και δίνουν στοιχεία άγνοιας των ιστορικών δεδομένων, που τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Έτσι, για να επικεντρωθούμε στα τωρινά δεδομένα, ακούσαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη - κατά την επίσκεψή του, με τον Μάικ Πομπέο, στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Βάσης της Σούδας - να λέει στον Αμερικανό καλεσμένο του, μεταξύ άλλων, το ανιστόρητο:
''... Σε λίγο θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, η οποία εμπνεύστηκε απ' την Αμερικανική Επανάσταση...'' (1775-1783), ενώ η αλήθεια είναι ότι η δική μας εμπνεύστηκε απ' την Γαλλική Επανάσταση (1789) και τον Διαφωτισμό (1774-1821), πέραν του ότι ήταν εξέγερση για την απελευθέρωση του έθνους κι όχι επανάσταση για τη δημιουργία έθνους, όπως η αμερικανική...
''Ε, τότε, γιατί το είπε και εκτέθηκε, αν δεν ήταν βέβαιος για τα ιστορικά δεδομένα;'', θα αναρωτιέστε ενοχλημένοι.
Έχω την υποψία ότι, αν δεν το έκανε από άγνοια, θα το έκανε για χάρη του προσκεκλημένου του ο Έλληνας πρωθυπουργός, με την ελπίδα να τον ικανοποιήσει δια της... αλληλεπίδρασης της ιστορικής μας πορείας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν ''εξαγόρασε'' κανενός είδους άσκηση επιρροής του Πομπέο επί της Τουρκίας (η οποία συνεχίζει να αγνοεί τους πάντες και να απειλεί Ελλάδα και Κύπρο [επικείμενη έλευση τουOrucReisστην Κρήτη, προσάρτηση Βαρωσίων / Αμμόχωστος, ενδεχόμενη χρήσηS-400] τορπιλίζοντας τη διπλωματία).
Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν... ''εξαγόρασε'', επίσης, και την επιλογή του Αμερικανού ΥΠΕΞ να επισκεφθεί την Κύπρο, τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη, χωρίς να ολοκληρώσει τον κύκλο των επισκέψεών του μεταβαίνοντας στην Τουρκία.
Η αμερικανική πολιτική, όπως και κάθε άλλη ''σοβαρή'' πολιτική, χτίζεται με βάση τα συμφέροντα κι όχι τη συναισθηματική προτίμηση, υποστήριξη και φιλία σε κράτη ή αρχηγούς κρατών (παρά την εκπεφρασμένη συμπάθεια του Τραμπ προς τον Ταγίπ Ερντογάν).
Ωστόσο, πέραν αυτών, είναι πρόδηλη η δυσφορία των Αμερικανών εναντίον του Τούρκου Προέδρου και έντονος ο προβληματισμός τους για την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες έφτασαν ένα βήμα από την εκδήλωση ''θερμού επεισοδίου'' (Οι Τούρκοι ήδη ενεργοποίησαν τους S-400 κατά ελληνικών αεροσκαφών και δυναμιτίζουν με τη συμπεριφορά τους την έναρξη συνομιλιών μεταξύ των τεχνικών κλιμακίων Ελλάδας-Τουρκίας).
Κάτι παραπάνω από ανησυχητική για την ηγεσία των ΗΠΑ είναι και η γιγάντωση της αποθράσυνσης του Ταγίπ Ερντογάν μετά την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που του έδωσε τον αέρα της ατιμωρησίας ώστε να εκτοξεύει με την μέγιστη άνεση τις προειδοποιητικές του βολές σημαδεύοντας την πατρίδα μας απ' τη θέση μιας θυματοποιημένης Τουρκίας.
Κι αυτό τη στιγμή που η χώρα του είναι μόνιμος θύτης ως εισβολέας σε πολλές χώρες και κάνει κάτι παραπάνω από εμφανείς τις προθέσεις της να μετατρέψει τη δική μας σε νέο πεδίο επιχειρήσεώντης [ΤοOruc Reis ετοιμάζεται να ανοίξει πανιά για έρευνες στην Κρήτη και με βάση τα ευρήματά του η Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (TPAO), σχεδιάζει να στήσει πλατφόρμες γεώτρησης].
Ο επικεφαλής, λοιπόν, τουΣτέιτ Ντιπάρτμενττων ΗΠΑ (ως άλλος επικυρίαρχος μετά την Άνγκελα Μέρκελ) παρέδωσε στην Ελλάδα προ ημερών - δια του εκπροσώπου της πρωθυπουργού - έναν ''κατάλογο'' γενικών συμβουλών και εκτιμήσεων των ΗΠΑ για τον τρόπο αντιμετώπισης των τουρκικών απειλών, οι οποίες κατέληξαν να είναι μαθήματα φρονιματισμού για μας, αφού είχαν ως επιμύθιο το '' Κοιτάξτε να τα βρείτε μεταξύ σας σε Τραπέζι διαπραγματεύσεων''.
Ως εκ τούτου ήταν περιττοί και αστείοι οι πανηγυρισμοί του Μαξίμου και των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ για τα... κέρδη στην Εξωτερική πολιτική μας, όταν είναι φως φανάρι ότι οι ''ήττες'' μας στηΣύνοδο Κορυφής της ΕΕ και το ΝΑΤΟ (απόρριψη κάθε ιδέας για ''κυρώσεις κατά της Τουρκίας''), όπως και στονΟΗΕ (πρωτοκόλληση τουρκολιβυκού μνημονίου, χωρίς αντίδραση απ' τα μόνιμα μέλη του) τηνισχυροποίησαν περισσότερο και μετέτρεψαν την Ελλάδα από κυρίαρχο κράτος σε έρμαιο των διεκδικητικών της διαθέσεων.
Ο βασικός λόγος γι' αυτό είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν ξέρει να παίζει θαυμάσια τον ρόλο της ανερχόμενης Περιφερειακής δύναμης της Ανατολικής Μεσογείου. Της δύναμης που κρατά τις τύχες της Ευρώπης στα χέρια της με το να εργαλειοποιεί σε τόνους επιθετικούς εναντίον της τον μεταναστευτικό του στρατό και να την εκβιάζει ότι θα ανοίξει τις πύλες σε εκατομμύρια πρόσφυγες προς την ΕΕ, αν δεν πάρει αυτά που θέλει από Ελλάδα και Κύπρο...
Αντανάκλαση της επιθετικότητας της Τουρκίας είναι οι δικές μας υποχωρήσεις, οι ταπεινωτικοί συμβιβασμοί, η γλώσσα διπλής κατεύθυνσης εντός και εκτός των συνόρων μας, η εθνική αφωνία μας απέναντι στις αναίσχυντες τουρκικές προκλήσεις και το συγκαταβατικό νεύμα στο οποίο καταλήγουμε σαν απάντηση στις κατάφωρες παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο.
Παραβιάσεις, πιέσεις και εκβιασμούς που μας έφτασαν τελικά στο σημείο να πούμε ''ΝΑΙ'' σε διερευνητικές συνομιλίες μαζί της ανταποκρινόμενοι στα κελεύσματα των ''συμμάχων'' στο ΝΑΤΟ, οι οποίοι - με την παρατεταμένη ανοχή τους - δίνουν στην Τουρκία το δικαίωμα να συνεχίσει την ίδια προκλητική στάση απέναντι σε μας και την Κύπρο, αφού με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής πήρε το ελευθέρας απ' τις Βρυξέλλες και νιώθει νικήτρια.
Όλα αυτά, και προ πάντων, το άκρως απογοητευτικό δεδομένο ότι και επί Νέας Δημοκρατίας επαναλαμβάνεται η βαρβαρότητα της μυστικής διπλωματίας που είχε προηγηθεί της ''συμφωνίας των Πρεσπών'' επί κυβέρνησης Τσίπρα, οδηγούν τον λαό σε απόγνωση.
Και τον οδηγούν σε απόγνωση γιατί σκέφτεται ότι η κυβέρνηση των ''πατριωτών'' που έφερε στην εξουσία στη θέση των ''εθνομηδενιστών'' που προηγήθηκαν ΔΕΝ αισθάνθηκε την ανάγκη - όπως και η προηγούμενη - να τον ενημερώσει ή, έστω, να ενημερώσει τα κόμματα και την στρατιωτική ηγεσία γι' αυτά που σκέφτεται να κάνει σε ένα μείζον εθνικό θέμα, όπως το ελληνοτουρκικό, τη στιγμή που απειλούνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε Αιγαίο και Θράκη.
Έτσι φτάσαμε να μη συμπλέουμε με την Κύπρο στη σκληρή γραμμή της απέναντι στην Τουρκία ( θέμα επιβολής κυρώσεων) και να δεχτούμε (πολύ κακώς) τον μηχανισμό αποσυμπίεσης (με ζώνες πτήσης και σταθερά ηλεκτρονικά σήματα), που εδράζεται στην παλιά τουρκική πρόταση η οποία προέβλεπε κανόνες για διατήρηση απόστασης ασφαλείας ανάμεσα στα μαχητικά αεροσκάφη των δύο χωρών.
Ο σκοπός ήταν βασικά τότε να αποφευχθεί η σύγκρουση στον αέρα, όμως αυτό σήμερα - με δεδομένες τις διεκδικήσεις της Τουρκίας - μοιάζει με κενό γράμμα, αφού δεν έχουν λυθεί μεταξύ μας δυο απ' τα θέματα που έθεσε επίσημα αυτή και αφορούν κυριαρχικά μας δικαιώματα σε θάλασσα και αέρα (πέραν του εμβόλιμου της αποστρατικοποίησης της Θράκης, που άρχισε ήδη να εκδηλώνεται): αυτό της οριοθέτησης της ΑΟΖ και της συμφωνίας για τον εναέριο χώρο μας, που για μας είναι τα 10 μίλια, ενώ για τους Τούρκους τα 6...
Σημειωτέον ότι για το τελευταίο θέμα, όπως μας πληροφορεί η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, άρχισαν ήδη σε τεχνικό επίπεδο και υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ συζητήσεις για τη διαμόρφωση ενός μηχανισμού αποτροπής κρίσεων Ελλάδας-Τουρκίας.
Ο εν λόγω μηχανισμός θα έχει βάση μια μόνιμη ''Hotline'' (ανοιχτή γραμμής επικοινωνίας) μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, με μεσολαβητή τον Αντιπρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ (Αμερικανό στρατηγό Σκοτ Κιντσβάτερ) και στόχο να μπορούν να ανταλλάσσονται γρήγορα πληροφορίες μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με την κίνηση πλοίων και αεροπλάνων.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι στην ίδια εφημερίδα (FAZ) αναφέρεται ότι ο εν λόγω μηχανισμός (που υπήρχε και παλαιότερα, αλλά διακόπηκε από την Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016) ''αποτελεί μια συμβολική κίνηση, αφού τελικά και οι δύο χώρες απέσυραν τα πολεμικά πλοία τους από τα διαφιλονικούμενα ύδατα''.
Όπερ σημαίνει ότι η Τουρκία - δια τουOrucReis- πέτυχε ήδη τον βασικό στόχο της: να ''γκριζάρει'' την υφαλοκρηπίδα μας στην οποία είχε παραμείνει ανενόχλητο το ωκεανογραφικό της επί 35 μέρες...
Αυτές, όπως και άλλες κρυφές και φανερές ''συμπληγάδες'' στην Εξωτερική μας πολιτική, θα κληθεί να αντιμετωπίσει οσονούπω σε Τραπέζι διαβουλεύσεων με σημαδεμένα ''χαρτιά'' ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός που δηλώνει φιλελεύθερος, αλλά σκέφτεται και λειτουργεί σοσιαλιστικά, αριστεροδεξιά και στην Εξωτερική πολιτική του.
Σαν έτοιμος από καιρό, φαίνεται να ''χώνεψε'' εύκολα τις επιρροές του Τσίπρα και του Σημίτη, δικαιώνοντας τον Τζορτζ Όργουελ που έγραφε ότι ''ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί παρά μόνο σε φιλελεύθερο περιβάλλον''.
Δικαιώνοντας και τον συγγενή του Ελευθέριο Βενιζέλο, που έλεγε ότι ''Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός''.
Αρκεί αυτός ο ένας, φυσικά, να έχει τη φλόγα του Έλληνα μέσα του και τη θέληση σε σύζευξη με την ικανότητα να μεγαλουργήσει. Να έχει, προπάντων, τη δύναμη της αντίστασης, για να αποφύγει την παγίδα του έρμαιου ξένων συμφερόντων.
Μια παγίδα που θα τον οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, σε ρόλο ιδανικού αυτόχειρα με αριστεροδεξιές αποκλίσεις, ο οποίος - με απενεργοποιημένη και χειμάζουσα την Αξιωματική αντιπολίτευση - θα συμπαρασύρει κατά την πτώση του την Ελλάδα στην δίνη του ακρωτηριασμού της...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
0 Σχόλια