Μεσολάβησαν 60 αποτυχημένες προσπάθειες κατά τις οποίες επιδιώχτηκε να βρεθεί ένας οδικός χάρτης για την δρομολόγηση της οριστικής αποκλιμάκωσης των εντάσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, και δυστυχώς υπάρχουν ανάμεσά μας αναλυτές αλλά και πολιτικοί, που θεωρούν ότι η 61η και μάλιστα επιτηρούμενη προσπάθεια, τροφοδοτεί με ελπίδες αυτό το αδιέξοδο αφήγημα του παραλόγου…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Η λογική που λέει πως αυτές οι διερευνητικές επαφές συνιστούν μια άτυπη άρα και μη δεσμευτική προσέγγιση – αναζήτηση σημείων που θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν την βάση μιας συμφωνίας, είναι αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη.
Οι ίδιες οι εξελίξεις, η συμπεριφορά των «συμμάχων» και η γνωστή τουρκική μπαμπεσιά, απέδειξαν ότι σε αυτές τις συζητήσεις αναλαμβάνονται δεσμεύσεις και εκεί που κάμπτονται οι αντιστάσεις των «διαπραγματευτών» και ανοίγει ο κύκλος των συζητήσεων, δημιουργούνται «ρήγματα» τα οποία σε επόμενο χρόνο η Τουρκική Εξωτερική πολιτική τα αναδεικνύει ως τετελεσμένα σε μια διεθνή κοινότητα η οποία είναι προδιατεθειμένη να τα αποδεχτεί ως τέτοια και να στριμώξει στο καναβάτσο την βολική και συμβιβασμένη Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και επείγει να απαντηθούν καθαρά από την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Τι απέδωσαν οι προηγούμενοι 60 κύκλοι της διερεύνησης που να μπορεί η Ελλάδα να το ενσωματώσει σε έναν θετικό έστω και ανεπίσημο απολογισμό;;; Έκαμψαν ως προς κάτι την Τουρκική αδιαλλαξία;;; Οδήγησαν σε άμβλυνση την παραδοσιακή Τουρκική επιθετικότητα;;; Διασφάλισαν ως προς κάτι την παραίτηση της Τουρκίας στην πράξη από τις παράλογες επιδιώξεις της και την επιθετική της στρατηγική;;;
Και αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ισοδυναμεί με ένα μεγαλοπρεπέστατο μηδενικό, τότε σε τι ακριβώς προσβλέπει η Ελληνική πολιτική ηγεσία που δηλώνει πρόθυμη και κυρίως έτοιμη να παρακαθήσει σε έναν νέο κύκλο συζητήσεων;;; Ποιο θετικό σημάδι έχει να...
επιδείξει η Τουρκική στάση που να παραπέμπει σε ουσιαστική συμμόρφωση με την διεθνή νομιμότητα, με μεταμέλεια για όσα έχουν προηγηθεί και για κάμψη της παραδοσιακής της αδιαλλαξίας;;; Σε ποια νέα κατάσταση αναφορικά με την στάση των «συμμάχων» επενδύει η Ελλάδα ώστε να θεωρεί πως υπάρχουν βάσιμες ελπίδες προκειμένου να είναι η 61η φορά διαφορετική από τις προηγούμενες 60 που έχουν μεσολαβήσει;;; Στους Γερμανικούς εκβιασμούς ή μήπως στην Αμερικανική μπαγαποντιά που συνεχίζεται ακάθεκτη παρά τα φούμαρα που επιμένει να πουλάει στους αφελείς ο σουλατσαδόρος κ. Πάιατ;;;
Αλλά και αυτή η υπερπροβεβλημένη δήθεν «ετοιμότητα» της Ελληνικής κυβέρνησης να παρακαθήσει και πάλι σε αυτό το απαράδεκτο προσχηματικό σόου, σε τι ακριβώς συνίσταται;;; Διαθέτει πλαίσιο αιτημάτων με την διαχείριση των οποίων προσβλέπει να εκθέσει διεθνώς την Τουρκική αδιαλλαξία;;; Δηλώνει αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους, ότι προσέρχεται στο τραπέζι για να διαβεβαιώσει τους πάντες πως οτιδήποτε έχει μεσολαβήσει κατά την διάρκεια των προηγούμενων συζητήσεων και εκλαμβάνεται ως τετελεσμένο που θίγει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, αποσύρεται δια παντός και με τρόπο αδιαμφισβήτητο;;;
Και φυσικά σε ποιο περιβάλλον προσαυξημένης στρατηγικής αισιοδοξίας θεωρεί ότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί ο 61ος κύκλος της Εθνικής μας εξαπάτησης;;; Στην δυναμική στρατηγική συνεργασία με τους Γάλλους την οποία έσπευσε να οδηγήσει σε ναυάγιο καθ’ υπόδειξη των Αμερικανών και με απαίτηση της κ. Μέρκελ;;; Στον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε του κλυδωνισμούς της Αιγύπτου προκειμένου να σύρει τα πράγματα σε μια ευρύτερη στρατηγική σύμπλεση που θα έριχνε οριστικά πόρτα στα σαλιαρίσματα και στο ανατολίτικο παζάρι του Ερντογάν, και ταυτόχρονα θα καταδείκνυε την ικανότητά της να διαδραματίσει έναν πραγματικά ηγετικό ρόλο στο πλαίσιο της συντελούμενης περιφερειακής ανασύνταξης;;;
Αλλά και η αποφασιστικότητα την οποία υποτίθεται πως διαπνέει η στάση της, τόσο έναντι της Τουρκίας όσο και έναντι των «συμμάχων» των οποίων ο απαράδεκτος ρόλος αποκαλύπτεται σταθερά, σε τι ακριβώς συνίσταται;;; Στην υπερπροβολή της σημασίας που είχε η προσωρινή απόσυρση του ORUC REIS με την οποία ξεκαρδίζονται ακόμη και τα Τουρκικά πόμολα;;; Στο χτύπημα της γροθιάς στο τραπέζι την οποία δυστυχώς ΔΕΝ έριξε για να προειδοποιήσει τους πάντες πως δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει να ανέχεται τις γνωστές αθλιότητες περί αφοπλισμού των νήσων του Αιγαίου;;; Στον απρόσμενο όσο και απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο εγκατέλειψε την Κύπρο στην βουλιμία της Τουρκικής επιθετικότητας, υλοποιώντας έτσι ένα ακόμη πρωτόκολλο προδοσίας του Ελληνισμού μιας και περί αυτού πρόκειται;;;
Αυτό είναι το περιβάλλον κύριοι. Και αυτό το περιβάλλον δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς επειδή ξεκινά ο 61ος κύκλος της Εθνικής μας εξαπάτησης. Αντιθέτως αυτό το περιβάλλον είναι περιβάλλον αυξημένης ανησυχίας, διότι όλα δείχνουν πως αυτήν την φορά, η απέναντι πλευρά δεν θα τρίβει τα χέρια της επειδή απλώς θα έχει καταφέρει γι’ ακόμη μια φορά να αποσπάσει δεσμεύσεις και ανοχές από την φοβική πολιτική ηγεσία της χώρας.
Αυτή την φορά θα επιδιωχτεί να υπάρξουν λύσεις. Και λύσεις στην Γεωπολιτική, σημαίνει ότι το αποτέλεσμα στο ισοζύγιο κερδών και απωλειών, ΔΕΝ θα υπονοείται αλλά θα καταγράφεται με απόλυτους αριθμούς σε απόλυτο και βαρύτατο κόστος.
Το απαιτούν οι Τούρκοι απέναντι σε μια Ελλάδα διατεθειμένη να προσφέρει το κάτι τις της για να αγοράσει μια περίοδο επίπλαστης ηρεμίας (ΜΗ πόλεμος)...
Το απαιτούν οι Γερμανοί οι οποίοι στάθμισαν κατ’ αποκλειστικότητα αυτό που καταγράφεται στην δική τους λογιστική καρτέλα…
Το απαιτούν οι Αμερικανοί που πίσω από την γλοιώδη παράσταση που επιμένει να δίνει ο κ. Πάιατ, ΔΕΝ άντεξαν και τελικά ΔΕΝ έκρυψαν ότι γι’ ακόμη μια φορά αποφάσισαν να κάτσει η μπίλια εκεί που θα κάνει τον Ερντογάν να τους χαμογελάσει…
Ενδεχομένως ΔΕΝ θα το αποτρέψουν οι Γάλλοι και πάντως θα προσπαθήσουν να το διαχειριστούν αποσυνδέοντας τις δικές τους στρατηγικές επιδιώξεις από την στρατηγική επιβίωση της Ελλάδας από την στιγμή που η κυβέρνησή της απέδειξε ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες την απροθυμία της και την ανικανότητά της να την υπερασπιστεί…
Ερωτοτροπούν με αυτήν την ιδέα και αρκετοί από τους λοιπούς πολύτιμους «συμμάχους» μας που φαίνεται να υποδέχονται με αγοραίο ενθουσιασμό την πιθανότητα της αναθέρμανσης της Ευρωπαϊκής ατζέντας με την οποία επιχειρεί να παίξει μπάλα ο αδίστακτος Ερντογάν βάζοντας απέναντι τους χαυταλεύρηδες της Ευρώπης…
Και δυστυχώς το επιτρέπει η απαράδεκτη Νιρβάνα στην οποία έχει πέσει η Ελληνική κοινωνία που αυτήν την στιγμή θα έπρεπε να βρίσκεται στους δρόμους υπερασπιζόμενη την πατρίδα της και την αξιοπρέπειά της… Στους δρόμους για να εμποδίσει την νέα προδοσία του Ελληνισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη… Στους δρόμους για να συνδυάσει τον αγώνα για την υπεράσπιση της πατρίδας της με την πάλη για την μεγάλη πολιτική ανατροπή που έχει ανάγκη ο τόπος…
Αλλά δυστυχώς παραμένει καθηλωμένη και διχασμένη με τις διαπλανητικές ανοησίες της διεπιστημονικής φαρσοκωμωδίας, επιλέγοντας το συνωμοσιολογικό σενάριο που θα την καταπιεί.
Τελικά… Τίποτε δεν είναι τυχαίο… Ούτε οι λόγοι… Ούτε οι ρόλοι… Ούτε ο κακός μας ο καιρός σ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια