Η λάθος ανάγνωση των δηλώσεων Πομπέο είναι εμφανής & η τάση να συμβιβαστούμε & πάλι με "καθρεφτάκια" είναι διάχυτη

Η αιφνίδια παρέμβαση Πομπέο που συμπυκνώνεται στην απαίτηση των Αμερικανών να ξεκινήσει άμεσα ο διάλογος και να δρομολογηθεί η συνολική διευθέτηση των «διενέξεων που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο», συνιστά μια καινούρια κατάσταση και η Ελλάδα οφείλει να αξιολογήσει προσεκτικά το σύνολο των παραμέτρων που την προσδιορίζουν... Και το λέμε αυτό, διότι η ροπή στην λάθος ανάγνωση των δηλώσεων Πομπέο είναι εμφανής και η τάση να συμβιβαστούμε και πάλι με "καθρεφτάκια" είναι διάχυτη.

Του Κ. Κυριακόπουλου

Διάχυτος είναι και ο κίνδυνος να παγιδευτεί η χώρα σε μια διπλωματική περιπέτεια μέσα από την οποία θα ροκανίζονται σταδιακά τα δικαιώματά της και η δυνατότητα προβολής τους στην ευρύτερη περιοχή.

Η παρέμβαση Πομπέο δεν προσφέρεται για απλουστευτικές αναγνώσεις. Είναι μια παρέμβαση κατάφορα μεροληπτική, και με δόλωμα το αίτημα για αποκλιμάκωση της έντασης, υπονομεύει έμπρακτα τις μεθοδολογικές επιλογές αλλά και συνολικά την κυρίαρχη στρατηγική ατζέντα της χώρας. Πιο συγκεκριμένα…

Η τακτική επιλογή της πρόθυμης, της διαλλακτικής και της διπλωματικά συνετής Ελλάδας, ΔΕΝ επιβραβεύεται. Η Τουρκία δεν κατονομάζεται ως μοναδικός και αποκλειστικά υπεύθυνος ταραξίας, ενώ η χώρα μας αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως συνένοχος για την παρατεταμένη αποσταθεροποίηση στην περιοχή και αυτό θα έχει κόστος στην επιτηρούμενη διαπραγματευτική διαδικασία που δρομολογείται.

Η ισχύς και το αδιαπραγμάτευτο των προβλέψεων του διεθνούς Δικαίου, ΔΕΝ επαναβεβαιώνεται ως προαπαιτούμενο της αποκλιμάκωσης. Η αμερικανική παρέμβαση με τον τρόπο που θέτει το ζήτημα των «διενέξεων», κλείνει το μάτι στην αναθεωρητική Τουρκία και προσφέρει νομιμοποιητικό κέλυφος στην επεκτατική της πολιτική.

Η αδιαμφισβήτητη γεωπολιτική παρουσία της Κύπρου ως κυρίαρχης κρατικής οντότητας, ΔΕΝ επιβάλλεται ως προαπαιτούμενο στην πολιτική πρόταση των Αμερικανών. Η πρόθεσή τους λοιπόν να πιέσουν, να εκβιάσουν και εν τέλει να σύρουν την Ελλάδα σε μια εκφυλιστική διαπραγμάτευση, είναι σαφής. Κι αυτή η εξέλιξη, δεν δικαιώνει απλώς τις τακτικές επιλογές της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, αλλά ισοδυναμεί στην πράξη με πλήρη αποδοχή του κυρίαρχου στρατηγικού της αφηγήματος.
Από την άλλη μεριά, συνυπολογίζοντας και το γενικότερο περιβάλλον μέσα στο οποίο πραγματοποιείται αυτή η παρέμβαση, θα πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:

Τσουβαλιάζει το πρόβλημα και τα εμπλεκόμενα μέρη με τρόπο ιδιαίτερα άτσαλο και προκλητικό, και το επιχειρεί αμέσως μόλις φάνηκε να αναθερμαίνεται μια συμφωνία με την Γαλλία για ένα εξοπλιστικό πακέτο η οποία ωστόσο μπορεί να προσλάβει και ευρύτερα αμυντικά χαρακτηριστικά. Τυχαίο;;;

Δεν ενσωματώνει στην αποσταθεροποιητική ατζέντα που ταλανίζει την ευρύτερη περιοχή, ούτε το πρωτεύον ζήτημα που είναι η πολεμική εμπλοκή της Τουρκίας στην Λιβύη, αλλά ούτε και την πειρατική συμφωνία Ερντογάν – Σάρατζ που κατέληξε στο γνωστό έκτρωμα που είθισται να αποκαλείται τουρκολιβυκό συμφωνία για τον προσδιορισμό των θαλασσίων ζωνών. Τυχαίο;;;

Το πρώτο ερώτημα επομένως που θα πρέπει να απαντηθεί, αφορά στην ταυτότητα του πρωταρχικού αποδέκτη της παρέμβασης Πομπέο.
Με υιοθετημένη πλήρως την τουρκική επιθετική ατζέντα, όλα δείχνουν πως αποδέκτης της αμερικανικής προτροπής – πίεσης, ΔΕΝ είναι η επιθετική και χειραφετημένη Τουρκία, αλλά η δεδομένη, συμβιβασμένη και άτολμη Ελλάδα και από αυτήν την παγίδα είναι φανερό πως θα πρέπει η χώρα μας να δραπετεύσει… χθες.

Το δεύτερο ερώτημα λοιπόν έχει να κάνει με την μεθοδολογία η οποία θα πρέπει να επιλεγεί, προκειμένου να αποφύγει η χώρα μας την γεωπολιτική της αυτοπαγίδευση.
Κατά την άποψή μας, τέσσερα είναι τα ζητήματα γύρω από τα οποία θα πρέπει να συγκεντρώσουμε το κέντρο βάρους της προσοχής:

Α. Επικοινωνιακή διαχείριση στην βάση μιας διαφορετικής ατζέντας και στην λογική μιας εντελώς διαφορετικής αντίληψης που θα έχει αποστασιοποιηθεί οριστικά και αμετάκλητα από την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, οφείλουν να σταματήσουν να βαράνε προσοχές ακόμη και από το τηλέφωνο όταν στην άλλη άκρη της γραμμής είναι Αμερικανοί υπουργοί ή ακόμη και ο Αμερικανός πρέσβης, και να διαμηνύσουν στους πάντες την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί τα αυτονόητα…

Οφείλουν να θυμίσουν στον υπερφίαλο Ερντογάν, ότι έχασε πολύτιμο χρόνο με τις απερίσκεπτες πιρουέτες του, και ότι αν θέλει να αποφύγει την κλιμάκωση που ΔΕΝ θα παραμείνει στις προδιαγραφές ενός «θερμού επεισοδίου» αλλά θα εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη επιχείρηση ικανή να επιφέρει συντριπτικά πλήγματα στην Τουρκία, αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση είναι να μαζέψει τα πειρατικά του από τις Ελληνικές θάλασσες, και να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων το μπακαλόχαρτο που υπέγραψε με τον Σάρατζ.

Β. Να απαιτήσει η χώρα μας πρόσθετες διεθνείς εγγυήσεις από τις συμμαχικές δομές στις οποίες συμμετέχει με προεξάρχουσα φυσικά την κυβέρνηση των ΗΠΑ, για το απαραβίαστο των συνόρων της και το αδιαμφισβήτητο των προβλέψεων του διεθνούς Δικαίου αναφορικά με την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Στην βάση αυτής ακριβώς της απαίτησης, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ και στο σύνολο της θαλάσσιας επικράτειας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί… χθες. Ενώ την ίδια στιγμή, θα πρέπει να εγκαινιάσει την διαδικασία προκειμένου να κλείσει άμεσα το κεφάλαιο με την ελληνοκυπριακή ΑΟΖ.

Γ. Οι διαπραγματεύσεις με την Γαλλία θα πρέπει να επιταχυνθούν και να διευρυνθούν έτι περαιτέρω και μάλιστα με προοπτική να καταλήξουν σε μια ευρείας κλίμακας αμυντική συμφωνία.
Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία δεν θα πρέπει να περιοριστεί αποκλειστικά και μόνο στα σχετιζόμενα με την τρέχουσα ένταση στο Αιγαίο και την Ν. Α. Μεσόγειο, αλλά να ενσωματωθεί στο σκληρό πυρήνα μιας νέας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής αντίληψης, που θα πρέπει να εναρμονίζεται απόλυτα με το στρατηγικό όραμα για την Ελλάδα του 21ου Αιώνα το οποίο επείγει να οριοθετηθεί.

Δ. Η Ελληνική διπλωματική αντεπίθεση θα πρέπει να καταστεί «επιθετική» και ολοκληρωμένη. Η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας επί του πεδίου, προσφέρει στο πιάτο όλα τα απαραίτητα προσχήματα που μπορούν να αιτιολογήσουν έναντι της διεθνούς κοινότητας αυτήν την μεταστροφή.
Πρώτο βήμα η μονομερής αποστασιοποίηση της χώρας από το περιεχόμενο του εκτρώματος της Μαδρίτης και του πρακτικού της Βέρνης, αλλά και από το σύνολο των ετεροβαρών σε βάρος της χώρας δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί κατά την διάρκεια των διερευνητικών συναντήσεων που έχουν προηγηθεί, εφ’ όσον αυτές οι δεσμεύσεις βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τα προβλεπόμενα των διεθνών Συνθηκών.

Επίλογος…

Οι εξελίξεις πλέον εκβιάζουν ταυτότητα. Και η χώρα μας έχει την ιστορική ευκαιρία να σηκώσει το γάντι και να τροποποιήσει την δική της. Συνηγορούν σε αυτό, ΚΑΙ τα προσχήματα… ΚΑΙ οι ανάγκες των συμμάχων… ΚΑΙ τα πολλαπλά τους αδιέξοδα… ΚΑΙ το εύρος των πραγματικών προκλήσεων… Αλλά κυρίως το μέγεθος και η ιστορικότητα των απειλών.

Αυτή η ευκαιρία ΔΕΝ θα πρέπει να χαθεί, διότι είναι βέβαιο πως δεύτερη όμοιά της ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξει…

Πηγή "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.