Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε και ημερολογιακά σε έναν από τους πιο δύσκολους χειμώνες που έχει αντιμετωπίσει η χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η απειλή είναι σχεδόν ασύμμετρη, δεν μπορεί καθόλου πλέον εύκολα να υπολογιστεί και να αντιμετωπιστεί, αφού ο πρώτος εχθρός είναι ο ίδιος ο τρόπος ζωής μας. Ναι, δεν γίνεται κάποιος να κλειστεί στο σπίτι του και να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν, ακόμα κι αν έχει εξασφαλίσει άνετα τα προς το ζην. Ολα φαίνονται (ή και είναι) «κακά, στραβά κι ανάποδα» ακόμα και για όσους δεν κινδυνεύουν πραγματικά από την αρρώστια αυτή, μια που δεν μπορούν να δουλέψουν κανονικά, να σπουδάσουν φυσιολογικά, να διασκεδάσουν ή ακόμα και να ερωτευτούν σαν νέοι που είναι.
Στο πρώτο κύμα υπήρχαν μεγαλύτερα περιθώρια χειρισμών, αναδείχτηκαν κυβερνήσεις που έδρασαν πιο γρήγορα και κέρδισαν την εμπιστοσύνη του κόσμου, υπήρχαν επίσης πολύ πιο γεμάτα ταμεία και ακόμα και οι πιο φτωχές χώρες χρηματοδότησαν τις οικονομίες τους για να αντέξουν. Και άντεξαν μια ετήσια ύφεση της τάξης του 8%-12%.
Τώρα, δυστυχώς, όμως «είμαστε αλλού». Έχουμε έναν φονικό συνδυασμό έλλειψης πόρων και υπομονής παντού, σε όλο τον κόσμο, ενδεχομένως δε επειδή υπάρχει μπροστά μας ολόκληρος χειμώνας (και όχι άνοιξη όπως στο πρώτο κύμα) να μη... φτάσουν και οι νοσοκομειακές υποδομές, οπότε εκεί μιλάμε πια για δράμα.
Ο Μητσοτάκης στην κρίση αυτής της πανδημίας αποδείχτηκε ένας από τους πιο «μελετημένους» και προσεκτικούς πρωθυπουργούς, επομένως λογικά δεν πρόκειται να κάνει λάθος τώρα που όλα είναι πιο ξεκάθαρα. Ακόμα και ο αφελής Μπόρις Τζόνσον τρέμει στην ιδέα ότι θα ξανακάνει τα ίδια λάθη, γι’ αυτό και το πάει πολύ πιο προσεκτικά από άλλους ηγέτες.
Μπορεί να ξεφεύγουν αρκετά πλέον από το «μοντέλο» του επιτελικού κράτους, ίσως να ρετάρει και το επικοινωνιακό της κυβέρνησης, αλλά στα βασικά, όπως ο κορωνοϊός και η στήριξη της οικονομίας από την ύφεση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός κάνει τους σωστούς χειρισμούς, γι’ αυτό και η φθορά του είναι περιορισμένη, για την ώρα.
Αυτή ακριβώς η λεπτομερής ενασχόλησή του με το μείζον ζήτημα της πανδημίας μάς οδηγεί μαθηματικά στο συμπέρασμα ότι... είμαστε οριακά εκτός σπιτιού, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να γλιτώσουμε το lockdown.
Η κυβέρνηση και οι λοιμωξιολόγοι από την Παρασκευή έχουν αρχίσει να τρέφουν μια ελπίδα ότι τα κρούσματα άρχισαν να σταθεροποιούνται και αναμένουν να δουν το αποτέλεσμα των μέτρων που ανακοινώνουν σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα έως την ερχόμενη Πέμπτη. Αν μαζευτεί λίγο η κατάσταση έχει καλώς, διαφορετικά υπάρχει ένα ακόμα βήμα, μάσκες παντού, μέσα-έξω, και lockdown στους 65άρηδες πριν το γενικό λουκέτο, τουλάχιστον στην Αττική.
Ετσι έχουν τα πράγματα και φυσικά κάπως έτσι θα εξελιχθούν με μαθηματική ακρίβεια, αλλά χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος. Αν αντέξουμε μέχρι την άνοιξη έχει καλώς, διαφορετικά θα «ανοιγοκλείνει» η οικονομία και κάθε φορά που θα συμβαίνει αυτό θα χάνονται μερικά δισεκατομμύρια ευρώ.
Τάσος Καραμήτσος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια